Σωτήρης Χιωτάκης

Έζησα λεπτό προς λεπτό το θρίλερ – μας έχει συνηθίσει η κυβέρνηση σε τέτοια – της δημοσιοποίησης της συνέντευξης του πρωθυπουργού στους Financial Times Deutschland.

Και, πραγματικά, νιώθω περήφανος που το protothema.gr ήταν το ΜΟΝΟ μέσο που από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη έδωσε την πραγματική διάσταση: ο πρωθυπουργός δήλωσε κατά λέξη, με βάση τη μετάφραση που δημοσιοποίησε το ΙΔΙΟ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ αλλά και με βάση το γερμανικό κείμενο ότι πρέπει να εξεταστεί το ζήτημα μιας “μερικής αδυναμίας πληρωμών, η οποία θεωρητικά, μπορεί να διαρκέσει δύο εβδομάδες ή μπορεί να κρατήσει πολύ περισσότερο, προκαλώντας έτσι πολύ μεγαλύτερη ζημία”.

 Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο… Και ποιες ήταν οι κυβερνητικές αντιδράσεις στη μεταφορά της ανακοίνωσης του ίδιου του πρωθυπουργικού γραφείου στο protothema.gr;

Καταρχήν, κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, ερωτηθείς από συνάδελφο,  δεν πίστευε ότι αναφέρεται κάτι τέτοιο στην ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου! Κατά δεύτερον, κυβερνητικές πηγές διαβεβαίωναν – όπως γνωρίζει πολύ καλά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μόσιαλος – ότι άμεσα θα εκδοθεί κυβερνητική ανακοίνωση που θα εξηγεί ότι υπήρχε λάθος στη μετάφραση της συνέντευξης.

Φυσικά, κανένα λάθος δεν υπήρχε στη μεταφορά από το γερμανικό κείμενο – παραθέσαμε από χτες το link για τους γερμανομαθείς – και ακόμη …φυσικότερα, η κυβερνητική ανακοίνωση εκδόθηκε όχι άμεσα, αλλά έπειτα από μιάμιση περίπου ώρα!

Και μέμφθηκε αυτούς που “αρέσκονται να παίζουν με τις λέξεις”!

Προφανώς, εμάς, που μεταφέραμε αυτολεξί αυτά που το ίδιο το πρωθυπουργικό γραφείο ανακοίνωσε ότι είπε ο πρωθυπουργός στους Financial Times Deutschland!

Το πιάνετε το νόημα; Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μπορεί να λένε ό, τι θέλουν, όπως το θέλουν, όποτε το θέλουν, όπου το θέλουν, αλλά αν κάποιο μέσο το μεταφέρει αυτολεξί – χωρίς να σχολιάσει ότι “σωστά τα λένε…” ή ότι “λένε αυτά, αλλά εννοούνε άλλα…” ή ο, τιδήποτε άλλο, τέλος πάντων επιθυμεί να διαβάσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, τότε αυτό το μέσο “αρέσκεται να παίζει με τις λέξεις”! Αν η όλη ιστορία δεν αφορούσε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, θα την χαρακτήριζα ως γραφική...

Κύριε πρωθυπουργέ, κύριε Μόσιαλε, αν κάποιος παίζει με τις λέξεις, είστε εσείς!

Διότι εδώ και 1,5 χρόνο, πριν καν υπάρξει οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα στον δανεισμό της χώρας – τα έχουμε ξαναπεί ότι τον Γενάρη του 2010 ζητούσαμε 5 δισ., μας έδιναν 24 οι αγορές, αλλά πήραμε μόνο τα 7 δισ. για να μην δείξουμε …πανικό και λίγες μέρες μετά ήρθαν τα πρώτα μέτρα και λίγο αργότερα το ΔΝΤ – ο ίδιος ο πρωθυπουργός και τα αρμόδια στελέχη της κυβέρνησης γυρνούσαν τα μέσα ενημέρωσης και τα fora σε όλον τον κόσμο, μιλώντας για κίνδυνο χρεοκοπίας και εκτινάσσοντας, έτσι, τα spreads των ομολόγων από τις 180 μονάδες τον Οκτώβριο του 2009 στις 1.000 και πλέον λίγους μήνες αργότερα!

Διότι με το παιχνίδι της λέξης “χρεοκοπία” μπήκαμε στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό, παίζοντας με τη λέξη “σωτηρία της χώρας”. Και διότι στη συνέχεια, πάλι παίζοντας με τις λέξεις “χρεοκοπία” και τις λέξεις “σωτηρία της χώρας”, “επόμενη δόση”, “νέο δάνειο”, “νέα βοήθεια” κλπ εξαναγκάσθηκε η Βουλή να ψηφίζει ανά τακτά διαστήματα όλο και πιο σκληρά μέτρα, φτάνοντας στα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου, την απανθρωπιά των οποίων θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε σταδιακά από το τέλος Ιουλίου, όταν θα μπουν στις τσέπες μας λιγότερα χρήματα. 

Παίζετε με τις λέξεις κ. πρωθυπουργέ, παίζετε με τις λέξεις κ. κυβερνητικέ εκπρόσωπε! Κυρίως όμως παίζετε με τα διαλυμένα νεύρα μιας κοινωνίας που, πλέον, εκλαμβάνει κάθε δήλωσή σας ως προσπάθεια να συνηθίσουμε στην ιδέα για το όλο και χειρότερο που έρχεται, κάθε λίγο και λιγάκι…

Y.Γ. Λέτε ο κ. Μόσιαλος στην ανακοίνωσή του για όσους “αρέσκονται να παίζουν με τις λέξεις” να εννοούσε τον ίδιο τον πρωθυπουργό; Μπα, δύσκολο…