Σταμάτης Μαλέλης

Ζήσαμε τις τελευταίες μέρες την επιδοματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που βέβαια ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν οτι είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος που λέγεται νεοφιλελευθερισμός. . Είναι σαφές οτι επιδόματα και μάλιστα υπό τη μορφή ελεημοσύνης δίνουν οι νεοφιλελευθεροι ενώ αντίθετα αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες δομούν και αλλάζουν το Κράτος με μεταρρυθμίσεις  ετσι ώστε να διασφαλίζει τη δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος.
Απο την άλλη πλευρά η κυβέρνηση επιδόθηκε σε μία ανευ προηγουμένου κινδυνολογία φτάνοντας στο σημείο ο ίδιος ο πρωθυπουργός  να πεί οτι θα χαθούν οι καταθέσεις των αποταμιευτών  αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η άποψη μου είναι ότι οι ιδέες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού υπάρχουν και είναι επίκαιρες. Και εκφράζουν ένα μεγάλο κομάτι των ελλήνων πολιτών που βρίσκεται πέρα και έξω απο τα σημερινά κόμματα.

Το  ΠΑΣΟΚ δυστυχώς έχει μεταβληθεί σε κέλυφος που κρύβει μόνο προσωπικές σταρτηγικές μακρυά απο τον Ριζοσπαστισμό που εξέφραζε κατα διαστήματα. Το ΠΑΣΟΚ υπάρχει για να ικανοποιεί μόνο τους στοχους της ηγετικής του ομάδας,

Το Ποτάμι δηλώνει οτι εκφράζει το Κέντρο. Θεωρώ οτι ο προσδιορισμός είναι περισσότερο γεωγραφικός παρά πολιτικός. Φυσικά στο Ποτάμι έχουν στεγαστεί πολίτες με ενδιαφέρουσες απόψεις αλλά ταυτόχρονα και πολιτευτές που νοιάζονται για το ...επαγγελματικό τους μέλλον! Πολιτικάντες του γλυκού νερού. Με το Ποτάμι διαφωνώ σε πολλά θέματα που δεν είναι του παρόντος να αναλύσω, πάντως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκφράσει  το όραμα μου – και πολλών άλλων πολιτών - για τον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό.Εξάλλου με την πολιτική έννοια το σύνθημα ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά εκτοξεύεται απο αφελείς η επικίνδυνους. Οι αντιθέσεις υπάρχουν  και δεν σβήνονται επειδή ορισμένοι, θεωρούν τη Δύση ως επίγειο παράδεισο. Τι να κάνουμε κάποιοι πρέπει να μεροληπτούν υπέρ των εργαζομένων.

Η ΔΗΜΑΡ το κόμμα του οποίου είμαι μέλος θα πρέπει να προχωρήσει σε ριζικές αλλάγες πολλές απο τις οποίες μπορεί να είναι και επώδυνες. Αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Και σε πρόσωπα και σε πολιτικές.

Η πολιτική επιβίωση απαιτεί το τέλος των αμφισημιών . Το ξεκαθάρισμα της πολιτικής. Ο εκ των φορέων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού οφείλει να προωθήσει την αυτονομία του. Οχι την απομόνωση του. Κοιτάζει πρός όλες τις πλευρές αλλά έχει ως βασικό στόχο την αλλαγή του κόσμου μέσα απο μεταρρυθμίσεις.

Εχθρός του είναι ο νεοφιλελευθερισμός αλλά και ο λαικισμός και το πελατειακό σύστημα. Δεν στηρίζει το παλιό και το ξεπερασμένο αλλά το νέο έστω και άν δεν είναι είνα πάντα δημοφιλές.
Η κοινωνία πρέπει να προχωρήσει ξεπερνώντας πρώτα τις αγκυλώσεις της. Το ίδιο πρέπι να κάνει και το κόμμα που υποστηρίζω. Να επιχειρήσει μία υπέρβαση. Με καθαρό και σαφή λόγο.
Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Ισως κάποιες απο αυτές να είναι σκληρές για πολλούς απο μας.!!!