Βαρέλι δίχως πάτο;
Σπύρος Γκουτζάνης

Σπύρος Γκουτζάνης

Βαρέλι δίχως πάτο;


Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση.

Οι δανειστές πολύ απλά ζητούν νέα μέτρα, άγνωστου προς το παρόν ύψους, αλλαγή του ασφαλιστικού με μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις ορίων ηλικίας και γενικότερα επιμένουν στην υλοποίηση του τελευταίου μέρους του σχεδίου τους για ολοκληρωτική αναμόρφωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Θέλει αυτό λίγο χρόνο ακόμη -ένα εώς δύο χρόνια όπως προσδιορίζουν την έκταση του νέου μνημονίου.

Οι απαιτήσεις των δανειστών είναι υπερβολικές ακόμη και για την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Όλος ο σχεδιασμός και όλη η επικοινωνία της κυβέρνησης από τον Σεπτέμβριο και μετά την περιβόητη συνάντηση των Παρισίων έχουν τιναχθεί στον αέρα.
Κλείσιμο

Μπορεί να κάνει ρήξη έστω και την ύστατη στιγμή η κυβέρνηση; Με ποιους, με τους Ευρωπαίους που μέχρι πριν από έναν μήνα σε κάθε δημόσια παρέμβασή τους Σαμαράς και Βενιζέλος τους ευχαριστούσαν για την βοήθεια και την αλληλεγγύη τους; Για να αλλάξει τι; Το πρόγραμμα που σε κάθε ευκαιρία διαλαλούσαν ότι διόρθωσαν τα αρχικά του λάθη και με την εφαρμογή του κάνουν την Ελλάδα επιτέλους κανονική και ευρωπαική χώρα; Να κάνουν ρήξη ποιοι; Εκείνοι που έλεγαν ότι όσο ζούμε από τα χρήματα των δανειστών δεν μπορούμε να απαιτούμε και ότι αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει τους κανόνες της και όποιου δεν του αρέσει ας αποχωρήσει. Είναι οι ίδιοι που λοιδωρούσαν κάθε πρόταση για αντίδραση στην Ευρώπη της Γερμανίας και διέδιδαν μάλιστα ότι η Μέρκελ θέλει να σώσει την ΕΕ.

Συνολικά η κυβέρνηση από την εκλογή της ταυτίστηκε με τους δανειστές, εξωράισε την εικόνα τους και επένδυσε με ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα την πολιτική τους για την μετατροπή της Ελλάδας σε πειραματόζωο. Εκτιμώντας προφανώς ότι κάποια στιγμή οι δανειστές θα αναγνώριζαν τις καλές τους υπηρεσίες και κυρίως ότι το συμφέρον τους -των δανειστών- είναι να συνεχίσουν να συνεργάζονται με αυτή την κυβέρνηση παρά με ένα έστω κεντροαριστερό κόμμα με αναθεωρητικές διαθέσεις. Τώρα δεν μπορούν να κάνουν ρήξη. Δεν θα είναι μόνο αναξιόπιστοι, θα είναι γελοίο να βγαίνει ο Άδωνης και η Άννα-Μισέλ και να ξιφουλκούν κατά των κακών δανειστών.

Το επόμενο ερώτημα είναι: Τι περιθώριο έχει η κυβέρνηση; Η απάντηση δυστυχώς είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει κανένα περιθώριο. Εκλιπαρεί για μία συγκαλυμένη συμφωνία που να της δώσει προσχήματα ώστε να την επιβάλλει ξανά για λογαριασμό των δανειστών στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας.

Είναι όμως εντυπωσιακή η ψευδαίσθηση ή διαφορετικά η εξουσιολαγνεία των κυβερνώντων. Ας υποθέσουμε ότι ξεπερνούν την Προεδρία της Δημοκρατίας και κερδίζουν έναν ακόμη χρόνο. Θα πετύχουν και τους επόμενους στόχους για ανάπτυξη -που είναι αμφίβολο τουλάχιστον στο 3% και μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα. Ας υποθέσουμε ότι θα φθάσουν στο Μάρτιο του 2016 έχοντας πετύχει τους στόχους που επέβαλλαν οι δανειστές.

Μήπως θα έχει αλλάξει η πολιτική ατμόσφαιρα ή η κατάσταση στη κοινωνία; Μα είναι εγγενές στοιχείο των προγραμμάτων ότι η εξυγείανση των δημοσίων οικονομικών και το νέο αναπυξιακό μοντέλο συνυφαίνεται με την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Που σημαίνει ακόμη και με επιτυχία των ποσοτικών στόχων του προγράμματος διεύρυνση και παγιώση της φτώχειας για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και ακολούθως της δυσαρέσκειας που θα εκδηλωθεί στην κάλπη όποτε κι αν στηθεί. Είναι απίθανο ακόμη και οι ένοικοι του Μαξίμου να μην το αντιλαμβάονται. Μάλλον δεν τους ενδιαφέρει. Αρκεί να μείνουν έναν ακόμη χρόνο. 
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK