Σπύρος Γκουτζάνης

Ο ανασχηματισμός που ανακοινώθηκε χθες σηματοδοτεί την συνέχιση της ίδιας πολιτικής που περιγράφουν καθαρά τα κείμενα των μνημονίων και διατηρεί τις ισορροπίες εντός και εκτός χώρας. Από αυτή την άποψη βρίσκεται σε αρμονία με το μήνυμα που επιμένει ο πρωθυπουργός ότι έστειλαν οι πρόσφατες κάλπες: ότι δεν αποδοκιμάστηκε η ΝΔ κι ας έχασε επτά μονάδες από το 2012 αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν πέτυχε την ανατροπή της κυβέρνησης κι ας ήλθε πρώτο κόμμα με τέσσερις μονάδες διαφορά. Αφού δεν αποδοκιμάστηκε δεν έχει λόγο να αλλάξει πολιτική ούτε να αναζητήσει τα κατάλληλα πρόσωπα.

Επιβεβαιώνει δε την παρακμή του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Σε 155 βουλευτές της συμπολίτευσης δεν βρέθηκε ο κατάλληλος για την κρίσιμη θέση του υπουργού Οικονομικών που θα συμβολίσει την έξοδο από την εποχή των μνημονίων και την είσοδο στην ανάπτυξη. Αναγκάστηκε ο πρωθυπουργός ίσως για να ικανοποιήσει τους ευρωπαίους εταίρους να αντλήσει από την δεξαμενή των πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστών. Το κακό για την κυβέρνηση είναι ότι οι εταίροι μπορεί να πιέζουν, να απειλούν να στηρίζουν ενίοτε με δηλώσεις τους αλλά δεν ψηφίζουν. Αντίθετα ψηφίζουν οι γαλάζιοι οπαδοί που δεν έχουν λόγους να είναι ικανοποιημένοι -αν κρίνουμε τουλάχιστον από την αίσθηση που επικράτησε στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ όση δεν υπουργοποιήθηκε. Οι τεχνοκράτες παλιοί εκσυγχρονιστές όπως οι κ.κ. Χαρδούβελης και Στουρνάρας μπορεί να κάνουν την βρώμικη δουλειά αφού ως ηψηλόβαθμοι υπάλληλοι αδιαφορούν για το πολιτικό κόστος δηλαδή για τον αντίκτυπο των πράξεών τους στην κοινωνία αλλά -γι αυτό ακριβώς- δεν φέρνουν ψήφους, διώχνουν ψηφοφόρους.

Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο, οι παλιοί και δοκιμασμένοι βουλευτές είτε από ΠΑΣΟΚ είτε από τη ΝΔ είναι φθαρμένοι και φέρουν τις αμαρτίες του παρελθόντος ενώ οι νέοι δεν πείθουν. Με το να σηκώνουν απλώς το χέρι για να ψηφίζουν πράγματα που δεν προλαβαίνουν καν να διαβάσουν και να περιμένουν πότε θα αμειφθούν με υπουργική καρέκλα για τις υπηρεσίες τους στον αρχηγό δεν δημιουργούν προφίλ πολιτικού πρώτης γραμμής.