Σπύρος Γκουτζάνης

Η Αριστερά ακόμη και στην πιο εκφυλισμένη της εκδοχή θα έπρεπε να γνωρίζει ότι μία πολιτική δυναμική δεν ανακόπτεται με νομοθετικές ρυθμίσεις. Η Χρυσή Αυγή καλώς ή κακώς για λόγους συγκυριακούς έχει αποκτήσει πολιτική δυναμική που συντηρείται από τον κινηματικό της χαρακτήρα.

Η στοχοποίηση και η επιχείρηση να αντιμετωπιστεί με νομικούς περιορισμούς το αρχηγικό κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου ήδη παράγει το αντίθετο αποτέλεσμα, το φέρνει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης και την εμφανίζει ως δήθεν φόβητρο του συστήματος το οποίο την εκτρέφει και την χρησιμοποιεί. Θα μπορούσε ίσως να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα μία ποινικοποίηση των ρατσιστικών απόψεων αν υποστηριζόταν ομόθυμα από όλο τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο και είχε γίνει και η κατάλληλη προεργασία στην κοινή γνώμη, προυποθέσεις που δεν υπάρχουν.

Η διαμόρφωση ενός θεσμικού πλαισίου υπερβαίνει την συγκυριακή του στόχευση. Μία αυστηροποίηση των διατάξεων για να αντιμετωπισθούν οι απόψεις της Χρυσής Αυγής διαμορφώνει το υπόστρωμα στην κοινωνική συνείδηση για να δεχθεί αύριο αντίστοιχες ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση άλλων απόψεων, αριστερών για παράδειγμα.

Υπ αυτή την έννοια δεν εκπλήσσει τόσο ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ υιοθετούν μία πολιτική τακτική εναντίον της Χρυσής Αυγής που σαν μέθοδος θα ταίριαζε περισσότερο στην Χρυσή Αυγή παρά σε δημοκρατικά κόμματα. Οι δύο ελάσσονες κυβερνητικοί εταίροι είναι βαθιά συστημικά κόμματα και δεν φοβούνται ότι όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα θα βρεθούν στην πλευρά του διωκόμενου, θα είναι πάντα με την εξουσία. Περισσότερο εκπλήσσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται μία πολιτική τακτική που εκείνοι που την εισηγούνται είναι οι ίδιοι που πλασσάρουν την θεωρία των δύο άκρων και δεν αποκλείεται να την χρησιμοποιήσουν και εναντίον του αν ανακτήσει την κοινωνική του δυναμική.

Η Χρυσή Αυγή και οι φασιστικές της απόψεις δεν αντιμετωπίζονται με νομικές διώξεις. Την εκτρέφει η οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό πρόβλημα. Θα αντιμετωπιζόταν πιο αποτελεσματικά αν ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε πολύ απλά ότι “η χώρα δεν αντέχει άλλους μετανάστες” και της στερούσε μία δεξαμενή ψηφοφόρων. Θα αντιμετωπιζόταν επίσης αν την ανάγκαζαν να παρουσιάσει την δική της πρόταση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, θα ξεφούσκωνε σε μερικές ημέρες.

Επιπλέον στους κόλπους της Χρυσής Αυγής εκκολάπτωνται εγκληματικές δραστηριότητες, πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου. Αν ήθελαν να κάνουν κάτι παραγωγικό οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης θα μπορούσαν να πιέσουν τον κ. Σαμαρά και τον κ. Δένδια να αντιμετωπίσουν με το υπάρχον ποινικό οπλοστάσιο αυτή την εγκληματική δραστηριότητα ώστε να πλήξουν και να απαξιώσουν την Χρυσή Αυγή.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αφού υπέγραψαν την πλέον ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που καταργεί το σύνολο των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων και παραβιάζει βάναυσα το συνταγματικό δημοκρατικό πλαίσιο ξαφνικά προβάλλουν ότι θέλουν να σώσουν την δημοκρατία από την Χρυσή Αυγή. Την εκλογική τους απήχηση θέλουν να σώσουν, με λάθος τρόπο σε βάρος όσων ψευδεπίγραφα επικαλούνται.

Υ.Γ. Έχει ενδιαφέρον η προσπάθεια της κυρίας Μαρίας Ρεπούση να μείνει εκτός του πεδίου διώξεων η άρνηση της γενοκτονίας του μικρασιατικού και του ποντιακού ελληνισμού και το ότι έφθασε να καλεί σε λόμπινγκ για να μην περάσει σχετική διάταξη. Προφανώς στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα υπήρξαν πολλοί σνωστισμοί, στην Σμύρνη και στην Τραπεζούντα και αλλού. Γιατί όμως εκείνοι που θέλουν την σκληρή δίωξη της “φασιστικής” Χρυσής Αυγής δεν δείχνουν αντίστοιχη ευαισθησία για το ισλαμοφασιστικό καθεστώς της γείτονος; Μήπως βρίσκονται σε λάθος βουλή;