Σπύρος Γκουτζάνης

Είναι παράξενη αυτή η προεκλογική περίοδος που ξεκίνησε ουσιαστικά την περασμένη Κυριακή με την ανάδειξη του κ. Βενιζέλου σε μοναδικό υποψήφιο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και με την συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ που χαρακτηρίστηκε από το αντιαριστερό κρεσέντο του κ. Σαμαρά.

Ο πάλαι ποτέ ακμαίος δικομματισμός παραπαίει υπό το βάρος των ανομημάτων του. Τα δύο άλλοτε μεγάλα κόμματα έχουν εκ των προτέρων δεσμευτεί σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που άλλοι αποφάσισαν και περιγράφεται στο δεύτερο Μνημόνιο.

Στην προεκλογική περίοδο θα επιδοθούν σε μία πλειοδοσία για το ποιος θα πάρει το επόμενο πακέτο επαχθών μέτρων ύψους 11 δισεκατομμυρίων και ποιος θα επιβάλλει  μία πολιτική η οποία όχι μόνο δεν δίνει προοπτική διεξόδου από την κρίση στο ορατό μέλλον αλλά επιδεινώνει έτι περαιτέρω τις σχέσεις τους με την πλειοψηφία του κοινωνικού σώματος.  Αυτά ενώ δεν θα είναι καν σε θέση να εγγυηθούν στην ελληνική κοινωνία ότι θα αποφευχθεί η χρεοκοπία. Είναι αναγκασμένοι λοιπόν οι μνηστήρες της εξουσίας να καταφύγουν ξανά στην καλλιέργεια του φόβου όπως κάνουν εδώ και δύο χρόνια επισείοντας την ολοκληρωτική καταστροφή που θα επέλθει αν αρνηθούμε την εφαρμογή του δεύτερου Μνημονίου.

Ήδη όμως υπάρχει ένα νέο τοπίο στην ελληνική κοινωνία. Η μάζα των ανέργων και των εξαθλιωμένων δεν έχει να χάσει πια τίποτε εκτός από τις αλυσίδες της και δεν θα υποκύψει στο νέο φόβο. Ένα άλλο τμήμα της μεσαίας τάξης που έχει κάνει τους οικογενειακούς υπολογισμούς της επίσης δεν θα υποκύψει στο νέο κύμα τρόμου. Είναι ένας κόσμος που νιώθει να προσβάλλουν την αισθητική του οι πολιτικοί που επισείουν τα άδεια ράφια και επίσης αντιδρά στην κατάλυση της Δημοκρατίας, στην κατάργηση της πολιτικής, στην αποψίλωση του εργασιακού πολιτισμού που επιφέρουν τα Μνημόνια. Υπάρχει βέβαια η μεγάλη μάζα των τρομαγμένων μικροαστικών στρωμάτων, δημοσίων υπαλλήλων στην πλειονότητά τους, που φοβούνται πάντα ότι μπορεί να χάσουν ακόμη και αυτόν τον κουτσουρεμένο μισθό τους. Είναι αυτοί οι «πελάτες» των δύο κομμάτων που συγκυβερνούν.

Τα κόμματα που δημιουργούνται στα δεξιά και αριστερά του καταρρέοντος δικομματισμού δίνουν διέξοδο στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους  και του στερούν μικρότερα ή μεγαλύτερα αλλά πάντως κρίσιμα ποσοστά. Ανήσυχες οι δυνάμεις στον πυρήνα του πολιτικού- εκδοτικού- οικονομικού συστήματος προετοιμάζουν ήδη συνεργατικές λύσεις για την επόμενη ημέρα των εκλογών. Ας διαρρηγνύει τα ιμάτια του ο κ. Σαμαράς ότι δεν θα κάνει συγκυβέρνηση. Η αυτοδυναμία είναι άπιαστη και ούτε σκέψη για επανάληψη των εκλογών όπως έλεγε κάποτε. Γι αυτό άλλωστε σε κοινή γραμμή Σαμαράς και Βενιζέλος επιτίθενται στην Αριστερά την άνοδο της οποίας προεξοφλούν και φοβούνται αλλά είναι προσεκτικοί στις μεταξύ τους βολές. Να μην κόψουν την προοπτική της συγκυβέρνησης. Το μόνο που θέλουν εκείνοι που διέλυσαν την χώρα είναι να διατηρήσουν την εξουσία. Το μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι πιο ζοφερό από το παρόν που μας φέρανε.