Πέτρος Κατσάκος

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν ο άνθρωπος που κρατά τις τύχες μας στα χέρια του είχε κάνει τις ίδιες ακριβώς κινήσεις αλλά με την ακριβώς αντίθετη σειρά;

Αν για παράδειγμα εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό του Απριλίου με φόντο το Καστελόριζο είχε απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και είχε εξαγγείλει την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος ζητώντας από τους πολίτες να αποφασίσουν για τον τρόπο που η χώρα θα αντιμετώπιζε την κρίση χρέους.

Αν στη συνέχεια με νωπή την λαϊκή ετυμηγορία διαπραγματευόταν με ηγέτες, τραπεζίτες και δανειστές το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%.

Αν μετά το «κούρεμα» κατάφερνε να πετύχει την εκταμίευση ενός νέου δανείου ύψους για παράδειγμα 100 δις ευρώ που θα αποτελούσε την κινητήριο δύναμη για την επανεκκίνηση της αγοράς και της οικονομίας.

Και φυσικά αν στο τέλος από το βήμα της Βουλής απευθυνόταν στον ελληνικό λαό λέγοντας περιχαρής «λεφτά υπάρχουν».
Οι ίδιες ακριβώς κινήσεις, μα σα να προβάλεις την ταινία της ζωής μας ανάποδα. Από το τέλος προς την αρχή και όχι σα να βιώνεις την αρχή του τέλους.