Παν. Μπουσμπουρέλης

Η ολοκλήρωση του PSI είναι ένα πρώτο βήμα, όχι όμως και η λύση του προβλήματος. Ακόμα και τώρα η αναλογία χρέους - ΑΕΠ διαμορφώνεται στο 265 προς 200 στην καλύτερη περίπτωση, με μια οικονομία χωρίς πλάνο ανάκαμψης, που βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύφεση. Το τι θα γίνει λοιπόν παραμένει ένα ανοιχτό στοίχημα και, βεβαίως, αν η οικονομία δεν γυρίσει, και αυτό το μνημόνιο θα αποτύχει, με άγνωστες επιπτώσεις.

Την ώρα που τα ασφαλιστικά ταμεία οδηγήθηκαν εκ των πραγμάτων στο «κούρεμα», είναι προκλητικό να ακούμε την κυρία Δρέττα να μας λέει: «Πώς αρνήθηκαν δικά μας ασφαλιστικά ταμεία όταν συναίνεσαν σκανδιναβικά κ.λπ.;». Μα εδώ γίνεται η ζημιά, για την οποία μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρει το κόμμα που υπηρετεί, και όχι σε ένα ευρωπαϊκό ταμείο, που κάπου έχει και λίγα ελληνικά ομόλογα. Είναι λοιπόν θράσος να παίζουν ακόμα και την τελευταία στιγμή με τις αγωνίες και τους κόπους των ασφαλισμένων, οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους σε ένα στρεβλό σύστημα, που πανηγύριζε τόσο πολύ για τα δομημένα ομόλογα πριν από πέντε χρόνια!

Και βέβαια ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε τους τελευταίους μήνες τις επιλογές του, εν πολλοίς πέτυχε τους στόχους του, και η αγορά το ξέρει αυτό, αλλά από εκεί και πέρα τα μικρομεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούνται να κάνουν κωλοτούμπες και να πιπιλάνε καραμέλες, αφού όλοι μαζί έχουν ευθύνη για τη σημερινή κατ’ ουσία χρεοκοπία και εξαθλίωση. Υπάρχουν άλλωστε και ειλικρινείς πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Γιάννης Αμοιρίδης, οι οποίοι έχοντας κάνει την αυτοκριτική τους ανοίγουν νέους δρόμους.

Πολύ περισσότερο το νοσηρό κλίμα καλά κρατεί καθώς οι γνωστές μιντιαρχίες, χρησιμοποιώντας συνθήματα αντί ρεπορτάζ τα οποία αυτοδιαψεύδουν, στοχοποιούν ελληνικούς ομίλους που ήδη έχουν δικαιωθεί από την Εισαγγελία για να δημιουργούν εντυπώσεις ακόμα και στην τρέχουσα φάση, οπότε θεωρητικά τα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να είχαν ωριμάσει. Τα ίδια άλλωστε έγιναν και στο παρελθόν, όμως στην Ελλάδα δεν βάζουμε μυαλό. Και επειδή τα ενεργειακά συμφέροντα δεν περιορίζονται στην Αλουμίνιον της Ελλάδος, όπου, όπως θα αποδειχτεί, για μια ακόμα φορά το case δεν είναι και το πιο σύνθετο νομικά, αλλά φτάνουν μέχρι τον κίνδυνο επιβίωσης της ίδιας της ΔΕΗ, όπως σωστά λέει ο Φωτόπουλος, το λέμε από τώρα ότι «το ξύλο που θα πέσει θα είναι ανελέητο».

Ολα αυτά όμως είναι στα κρατούμενα καθώς τα συμφέροντα ετοιμάζονται να τα δώσουν όλα για τη μεγάλη συγκυβέρνηση που θα σώσει τον τόπο! Ανεξάρτητα με το τι θα προκύψει από την αναγκαιότητα των περιστάσεων, η Νέα Δημοκρατία ας θυμηθεί την αλαζονεία των Πασόκων εκείνο το φθινοπωρινό βράδυ του 2009. Ο Καραμανλής είχε μιλήσει ειλικρινά και καθαρά την ώρα που οι άλλοι έταζαν λαγούς με πετραχήλια, όντας στη χώρα του Marlboro. H κεντροδεξιά παράταξη δεν χρειάζεται να έχει ενοχές γιατί δεν χρεοκόπησε η ίδια τη χώρα. Της λείπει όμως ο πολιτικός τσαμπουκάς για δεκαετίες, που ο Αντώνης Σαμαράς δείχνε να τον ανακτά με πολύ εκλεπτυσμένη μορφή. Νέο ξεκίνημα εξάλλου δεν μπορεί να γίνει με χθεσινές αμαρτίες.

Οσον αφορά στην Αριστερά, από εκεί θα έρθουν οι περισσότερες σφαλιάρες όσο κι αν εντέχνως θα προσπαθήσουν γνωστά συστήματα να της βάλουν τρικλοποδιές ως το τέλος. Στην ανασφάλεια του κόσμου, πάντως, θα είναι λάθος αυτή τη φορά να ποντάρουμε.