Νίκος Φελέκης

Η ομιλία του χθες, στον προαύλιο χώρο της Βουλής, και ειδικά οι αναφορές του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δημιουργούσε την εντύπωση, αν όχι την πεποίθηση, ότι προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε δυο αντιτιθέμενες απόψεις, και προφανώς και εισηγήσεις, που του είχαν γίνει από συνεργάτες του.

Η θέση που διατύπωσε για τον τρόπο εκλογής του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα είναι επιεικώς αφελής. Ας δούμε τι λέει: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή μόνο αν ψηφιστεί από τα δύο τρίτα αυτής, δηλαδή από 200 βουλευτές, σε δύο συνεχόμενες ψηφοφορίες. Εάν κανείς από τους υποψήφιους δεν λάβει 200 ψήφους τότε δεν γίνεται -όπως γίνεται τώρα- και τρίτη ψηφοφορία, στην οποίαν για την εκλογή απαιτούνται τα 3/5 των βουλευτών, ήτοι 180 ψήφοι.

Σύμφωνα με την πρόταση του Αλ. Τσίπρα αντί για τρίτη ψηφοφορία έχουμε εκλογή ΠτΔ απευθείας από τον λαό. Αυτή η πρόταση γίνεται, όπως είπε ο πρωθυπουργός, προκειμένου να διασφαλίζεται η κυβερνητική σταθερότητα και να μην διαλύεται η Βουλή λόγω αδυναμίας της να εκλέξει Πρόεδρο.

Αν δεν είναι αφελής αυτή η πρόταση, σίγουρα δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει, με σοβαρότητα και ειλικρίνεια, πως, πριν δοθεί στον Αλ. Τσίπρα, έτυχε κάποιας σοβαρής επεξεργασίας. Το πιθανότερο είναι πως την πρόταση, που μας ανέγνωσε ο πρωθυπουργός, τη διατύπωσε κάποιος καθηγητής της Νομικής Σχολής, ο οποίος όμως δεν πρέπει να σκαμπάζει και πολύ από πολιτική.

Και εξηγούμαι: στην περίπτωση που κανείς από τους υποψηφίους για την Προεδρία της Δημοκρατίας δεν συγκεντρώσει, στις δύο ψηφοφορίες στη Βουλή, 200 ψήφους θα πρέπει να αποφανθεί δια της ψήφου του ο λαός ανάμεσα στους δύο πρώτους. Μέχρις εδώ καλά. Θα έχουμε δύο υποψήφιους Προέδρους, έναν που, λογικά, θα στηρίζει η κυβέρνηση και έναν η αντιπολίτευση.

Τι θα συμβεί όμως αν, στην εκλογή από το λαό, έλθει πρώτος ο εκλεκτός της αντιπολιτεύσεως; Δεν θα συνιστά το αποτέλεσμα και αποδοκιμασία της κυβερνήσεως; Δεν θα έχουμε προφανή δυσαρμονία της με τη λαϊκή θέληση; Τι θα κάνει σ' αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση; Θα συνεχίσει ωσάν να μην συνέβη τίποτε; Αστεία πράγματα.

Το φυσιολογικό είναι να προκηρυχθούν εκλογές. Επομένως, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Οι εκλογές δεν αποφεύγονται ούτε στην μια ούτε στην άλλη περίπτωση. Περίπτωση να μην γίνουν εκλογές θα έχουμε μόνον εάν η κυβέρνηση έχει μεν καταφανώς  τη λαϊκή υποστήριξη -αν για παράδειγμα εκλέχθηκε πρόσφατα- αλλά δεν έχει την κοινοβουλευτική δύναμη των 200 ψήφων για να αποτρέψει τις εκλογές.

Όμως αν έχει όντως τη λαϊκή υποστήριξη, κάτι που διαπιστώνεται εύκολα και όχι μόνον από τις δημοσκοπήσεις, η αντιπολίτευση θα προτιμήσει να εκλεγεί συναινετικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρά να γίνουν εκλογές στις οποίες η ίδια θα αποδοκιμαστεί.

Ένεκα των ανωτέρω καταλήγω στο συμπέρασμα πως η πρόταση για την εκλογή ΠτΔ έγινε μάλλον στο πόδι. Και καλόν είναι, στη διαβούλευση που θα υπάρξει, ο πρωθυπουργός να προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από κάποια άλλη.

Επίσης, δεν θεωρώ σωστή την οκταετή θητεία ων βουλευτών. Η αλήθεια είναι πως πριν από περίπου 20 χρόνια είχα αρθρογραφήσει, στον "Επενδυτή", υπέρ αυτής της θέσης. Σήμερα πιστεύω πως είναι λάθος. Αν μάλιστα την συνδυάσουμε και με την άλλη θέση του Αλ. Τσίπρα, ό,τι δηλαδή ο πρωθυπουργός θα είναι υποχρεωτικά βουλευτής, τότε ανακύπτει το ερώτημα: Πότε θα προλάβει μέσα σε οκτώ χρόνια κάποιος να αποχτήσει κοινοβουλευτική εμπειρία και να γίνει και πρωθυπουργός;

Για να το καταλάβουμε καλύτερα, θα πρέπει ο Αλ. Τσίπρας του χρόνου, που συμπληρώνει οκτώ χρόνια θητείας στο κοινοβούλιο -εξελέγη για πρώτη φορά το 2009- να παραιτηθεί και από βουλευτής και κατά συνέπεια και από πρωθυπουργός. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με αυτή την πρόταση, δεν μπορεί να γίνει πρωθυπουργός αφού είναι ήδη 12 χρόνια βουλευτής.

Και φυσικά εάν ίσχυε η οκταετία Αντ. Σαμαράς, Γ. Παπανδρέου, Κ. Καραμανλής, Κ. Σημίτης, Κ. Μητσοτάκης δεν θα είχαν γίνει πρωθυπουργοί, ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου θα ήταν μόνον για ένα χρόνο, το 1982 θα έπρεπε να παραιτηθεί. Α, για να μην παρεξηγηθώ: δεν υποστηρίζω πως έπρεπε όλοι αυτοί να έχουν γίνει οπωσδήποτε πρωθυπουργοί, απλώς επισημαίνω τις "μαύρες τρύπες" της προτάσεως Τσίπρα.

Προσώρας, μένω σ' αυτά. Ήθελα να γράψω κι άλλα. Υπάρχουν πολλές λάθος προσεγγίσεις στη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού, τις οποίες ελπίζω να επισημάνω σε επόμενο άρθρο μου. Εξυπακούεται πως τα θετικά, που είναι αρκετά, δεν χρειάζονται σχολιασμό ή έπαινο. Αυτή η αρμοδιότητα ανήκει στην κυβερνητική εκπρόσωπο...

Πηγή:www.matrix24.gr