Μπάμπης Κούτρας

Είναι δύσκολο να εξηγήσουμε την επιμονή του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου να «μας σώσουν» με οποιοδήποτε κόστος, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που έχουν επιτύχει είναι η επιδείνωση της κρίσης. Το θέμα πια δεν είναι πόσο σκληρά ή δυσβάστακτα είναι τα μέτρα για τους πολίτες, ούτε πόσο υποβαθμίστηκε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Το ερώτημα είναι αν μπορούμε, επιτέλους, να αποφύγουμε την οριστική κατάρρευση.

Ας δεχτούμε ότι έγιναν λάθη και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε όλοι μας. Να πληρώσουμε, ναι, αλλά να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα. Μόνο που αυτή τη στιγμή κανένα φως δεν φαίνεται στην άκρη του τούνελ. Κάθε πρόβλεψη (όπως η προχθεσινή έκθεση της τρόικας) είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Κανένας στόχος δεν επιτεύχθηκε.

Παράδειγμα: επί δεκαοκτώ μήνες έγιναν μεγάλες θυσίες για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία και σήμερα βρισκόμαστε πιο κοντά από κάθε άλλη φορά.

Αν οι συνεργάτες του πρωθυπουργού μελετήσουν όσα έχει πει ή γράψει αυτά τα δύο χρόνια, θα αντιληφθούν ότι πρόκειται για τον ορισμό της αυτοδιάψευσης. Ο,τι έχει πει πως πρέπει να αποφύγουμε το βρίσκουμε μπροστά μας στον ακριβώς επόμενο κύκλο της κρίσης. Από το «πιστόλι» στις αγορές στο μνημόνιο, στην επιλεκτική χρεοκοπία και τώρα στη γενική πτώχευση και αύριο μπορεί στη δραχμή.

 Από την άλλη, ο Βενιζέλος, αν σταματήσει για μια στιγμή να μιλά (όπως είπε και ο ίδιος παλαιότερα στη Βουλή) και σκεφτεί όσα έχει πει τους τελευταίους τέσσερις μήνες, θα τρομάξει με τον εαυτό του. Η επιχειρηματολογία του έχει ξεφύγει από τη λογική επεξεργασία και κινείται στη σφαίρα του ψυχολογικού σοκ μιας ομηρίας. Στην πολιτική, παρόμοια διαταραχή δεν έχει ανιχνευτεί, αλλά φοβάμαι ότι ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο στην ψυχιατρική. «Μας εκβιάζουν οι αγορές και μας ταπεινώνουν οι καταστάσεις, το να δημιουργούμε κάθε μέρα μια ζοφερή ατμόσφαιρα είναι μια ψυχολογική επιβάρυνση που επιδεινώνει την κατάσταση», είχε ομολογήσει ο ίδιος.

Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών είναι αναγκασμένοι να παίρνουν δύσκολες αποφάσεις, υπό καθεστώς ασφυκτικής πίεσης, με τεράστιο προσωπικό και πολιτικό κόστος. Οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε, αλλά δεν μπορεί οι εκβιασμοί και οι απειλές της τρόικας να υπαγορεύουν τις πρωτοβουλίες, να καθοδηγούν τις αποφάσεις και να επηρεάζουν την ευθυκρισία της εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας μιας χώρας. Η ταύτιση με την τρόικα προκαλεί πραγματικά τρόμο και, κυρίως, οδηγεί σε ολέθρια αποτελέσματα.