Μηνάς Τσαμόπουλος

Όπως στο παγκόσμιο πρωτάθλημα  της ISAF που διεξάγεται στο Μαϊάμι. Με τους ολυμπιονίκες Μάντη-Καγιαλή να κτυπάνε χρυσό στην κατηγορία 470  ενώ στην κατηγορία Laser Radial η Βασιλεία  Καραχάλιου προηγείται. Στις γυναίκες  στο 470 ξεχωρίζουν οι Ολλανδέζες. Όμως η μία εκ των δύο, η κυβερνήτης είναι ελληνίδα που έφυγε στα 18 της και πήγε Ολλανδία όπου πήρε την υπηκοότητα. Η Αφροδίτη Ζέγκερ. Στη 10άδα και οι θεσσαλονικιές  Μαρία Μπόζη – Ραφαηλίνα  Κλωναρίδου.
 
Είμαστε θαλασσινός λαός πως να το κάνουμε. Το δε περασμένο καλοκαίρι οι έλληνες ιστιοπλόοι από τις μικρές ηλικιακά κατηγορίες έως τους εφήβους κατέκτησαν χρυσά, αργυρά και χάλκινα μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Οι Έλληνες προπονητές κάνουν δουλειά στις υποδομές  και όχι μόνο. Η δουλειά τους αναγνωρίζεται τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό για αυτό και κάνουμε… «εξαγωγές» με επιτυχία. Οι όμιλοι με πενιχρά μέσα βάζουν πλάτη όσο αντέχουν. Η Ομοσπονδία προσπαθεί από την πλευρά της έστω και αν τα έσοδά της είναι λίγα. Και κοινός παρανομαστής οι γονείς βεβαίως, βεβαίως, όπως συμβαίνει σε όλα τα αθλήματα.
 
Και καλά μέχρι την ηλικία των 15-16 ετών. Μετά αρχίζουν τα ζόρια και τα μεγαλύτερα έξοδα. Πολλοί αθλητές σταματάνε, όμως όσοι συνεχίζουν το πολεμάνε.  Επιμονή, φιλότιμο και ελληνική καπατσοσύνη.
 
Βέβαια στους ιστιοπλόους που αναφέραμε στην αρχή  υπάρχει ένα κοινό σημείο. Οι περισσότεροι  ξενιτεύτηκαν. Οι Μάντης-Καγιαλής κατάφεραν με τα χίλια ζόρια να βρουν  χορηγούς, πέρσι, έκαναν δεύτερο σπίτι τους το Ρίο, έφεραν το μετάλλιο και τώρα ο δρόμος είναι πιο εύκολος για αυτούς σε θέματα προετοιμασίας. Ναυτικοί σκέτοι όμως. Τον περισσότερο χρόνο λείπουν στο εξωτερικό για προετοιμασία.  Η Αφροδίτη πήγε Ολλανδία. Η Καραχάλιου έχει μετακομίσει από πέρσι στην Ισπανία  για να κάνει ιστιοπλοία σε ειδικό καμπ. Τα κορίτσια από τη Θεσσαλονίκη το παλεύουν από Ελλάδα μεριά με το βλέμμα όμως στραμμένο στο εξωτερικό.  Όλοι τους μετά τα 18 τους χρόνια έφυγαν από την πατρίδα τους για να μπορέσουν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους σε υψηλότατο επίπεδο.

 Ξέρεις ότι δεν μπορεί να γίνουν πολλά πράγματα λόγω της οικονομικής κρίσης. Βλέπεις  ταλαντούχους ιστιοπλόους να ξενιτεύονται, βλέπεις τα ταλέντα που έρχονται από πίσω και ξέρεις ότι θα χαθούν στην πορεία λόγω  των καταστάσεων, όμως δεν παύεις  να νιώθεις υπερηφάνεια  για το γεγονός ότι ο λαός αυτός συνεχίζει, από τα βάθη του χρόνου μέχρι σήμερα να δείχνει σε όλους ότι είχε, έχει και θα έχει για πάντα τη θάλασσα στο αίμα του.