Μάκης Πολλάτος

Και κατηγορούσαν τους προηγούμενους ότι εκείνοι, αυτοί που μας έβαλαν στα μνημόνια επέλεξαν την φοροκαταιγίδα. Και τώρα ξαφνικά τους ακούς να ομολογούν ότι η φορολογική επιβάρυνση είναι μεγάλη για τους έντιμους και συνεπείς φορολογούμενους, είναι μεγάλη για τη μεσαία τάξη, είναι μεγάλη για τους ελέυθερους επαγγελματίες. 

Έτσι, χωρίς ντροπή, κυνικά και με θράσος, σου λένε ότι σε εξοντώνουν από επιλογή, όχι!
  
Σε μια δύσκολη κατάσταση, για να αντιληφθείς τι ακριβώς συμβαίνει και να αποφασίσεις τι πρέπει να κάνεις, πρέπει να επιστρατεύσεις τη λογική. Πώς όμως να λειτουργήσεις λογικά όταν τους ακούς να επιχειρηματολογούν ότι πρέπει να σε κάνουν φτωχό γιατί θέλουν να μοιράσουν τα εισοδήματά σου; Τι σόι δικαιοσύνη εξυπηρετεί αυτή η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ;

Και καλά, αυτοί οι ανεκδιήγητοι που παραδέχονται ότι εξαϋλώνουν τη μεσαία τάξη με τη φορολογία, νομίζουν ότι είναι κάποιοι επειδή σήμερα έχουν τον τίτλο του υπουργού. 
Ούτε που καταλαβαίνουν πως είναι η μεσαία τάξη που συντηρεί την οικονομία, που ξοδεύει και αγοράζει, που με την καταναλωτική της συμπεριφορά συντηρεί, δημιουργεί ή συντελεί στο να χαθούν θέσεις εργασίας. 

Αυτοί οι ανόητοι όμως δεν μπορούν να σχεδιάζουν πολιτικές ορθολογικές. Θέλουν μέτρα που υλοποιούνται με το πάτημα ενός κουμπιού: Κούρεμα συντάξεων, μείωση μισθών, αύξηση εισφορών και πολλαπλασιασμός φόρων. Όλα με ένα κλικ. Και όποιος αντέξει. Γιατί συνεχίζουν σε αυτό το καταστροφικό μονοπάτι; 
Γιατί ενδιαφέρονται να κρατήσουν τις θέσεις τους και να μείνει ο αρχηγός τους πρωθυπουργός.

Μας υπερφορολογεί, μας φτωχοποιεί και μετά αυτοθαυμάζεται που μοιράζει επιδόματα αλληλεγγύης!
Απλώς όλοι αυτοί είναι τόσο μικρόνοες που δεν καταλαβαίνουν ότι τα υποζύγια δεν θα αντέξουν για πολύ ακόμη. 

Ποιοι υπηρετούν αυτό το σύστημα; 

Άνθρωποι που η μοναδική τους διαδρομή πριν γίνουν υπουργοί ήταν στο κόμμα, στον δρόμο και τις ακτιβιστικές δράσεις, στο δημόσιο ως υπάλληλοι. Είναι και άλλοι που αυτοπροσδιορίζονταν σαν αριστεροί και τώρα έχουν γίνει ορντινάντσες των δανειστών. 
Ο πρώτος, πρόθυμος και πιο πειθήνιος όλων, είναι χωρίς αμφιβολία ο Αλέξης Τσίπρας, όπως ομολογούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών. 

Και μπορεί να μοιάζει με ανέκδοτο, όμως όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι η περίφημη διαπραγμάτευση του Ιουλίου του 2015 κράτησε 17 ώρες μάλλον επειδή κάποιος δεν ξέρει αγγλικά! Και τώρα, η μοναδική... διαπραγμάτευση είναι πόσο γρήγορα θα καταφέρει η μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου να μεταφέρει στην ελληνική τους νόμους που στέλνουν οι πιστωτές γραμμένους στην αγγλική (κι αυτοί τόσα χρόνια να μην μπορούν να γράψουν στη γλώσσα μας...)

Αυτοί που στηρίζουν το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο οι επαγγελματίες του κόμματος. Είναι κι άλλοι εκτός από τους πρώην ΠΑΣΟΚους που κάποτε δεν μπορούσαν να ψηφίσουν τα μνημόνια (μάλλον τώρα δεν βρίσκουν καθρέπτη για να δουν το πρόσωπό τους, διότι αλλιώς ίσως να μας είχαν κάνει τη χάρη να εξαφανιστούν από προσώπου γης)...

Οι βοηθοί του πιο πρόθυμου (να εφαρμόσει τα μνημόνια) και πιο πειθήνιου (να ακολουθήσει το δόγμα της τρόικας) είναι και άνθρωποι που έχουν ευεργετηθεί από τον Τσίπρα με έναν διορισμό στο δημόσιο, αλλά ξεδιάντροπα -και δημόσια- λένε ότι δεν τον συμπαθούν γιατί είναι ψεύτης και ψεύτικος. Οι ίδιοι που υπηρετούν το σύστημά του είναι έτοιμοι για την επόμενη κωλοτούμπα!

Και επιπλέον διαπιστώνουν, με ύφος σαν να ενοχλούνται, ότι δεν κουνιέται φύλλο, ότι δεν υπάρχουν αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από τον κόσμο. 
Και αφού επικρίνουν την μεσαία τάξη για την υπομονή και την επιλογή της να μην διαλυθεί η χώρα για τα καπρίτσια μιας παρέας, αρχίζουν να καταχεριάζουν τους άλλους. Η ΝΔ δεν τραβάει, επειδή σου λένε ο Μητσοτάκης είναι πολύ ήπιος και ο Άδωνις πολύ σκληρός. Ούτε η Κεντροαριστερά εμπνέει, είναι η άποψή τους, για να δικαιολογήσουν μάλλον την επιλογή να υπηρετούν το ψέμα, την υπερφολογόγηση, τον διχασμό, τις ύβρεις και την ισοπέδωση! Όπως έγραψε ο Ανδρέας Πετρουλάκης, πιάνουν στο στόμα τους τον Σημίτη, που έφτιαξε το μετρό, αυτοί που υπηρετούν τον Σπίρτζη, που ούτε ηλεκτρονικό εισιτήριο δεν μπορεί να φέρει!

Κι επειδή οι υπηρέτες του συστήματος είναι και ανθρωπιστές, ξετρελάθηκαν όταν ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τον 11χρονο Αμίρ στο Μέγαρο Μαξίμου για να του δώσει την ελληνική σημαία. Δεν προστάτευσαν τον Αμίρ από τους τραμπούκους κακοποιούς αλλά μες την καλή χαρά έτρεξαν να του δώσουν ελληνική σημαία. Κι αν ισχύει ότι μετά την κλήρωση οι δάσκαλοι ρώτησαν αλλά η οικογένεια του Αμίρ θέλησε να μην κρατήσει τη σημαία ο μικρός; Και κυρίως, μην ξεχνάμε, είναι η κυβέρνηση που έχει επιτρέψει και δεν έχει καταφέρει να αλλάξει τις τριτοκοσμικές συνθήκες ζωής για τους μετανάστες στα νησιά, οπότε η ευαισθησία τους για τους ξένους σηκώνει πολλή συζήτηση...

Ως υπόθεση εργασίας να δεχθώ ότι δεν τα διέλυσε όλα ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνέβαλε όμως στην κρίση και στη μπαχαλοποίηση. Κι όταν κατέρρευσαν οι άλλοι και έγινε πρωθυπουργός, ο Τσίπρας έδειξε ότι το κοστούμι δεν του κάνει. Και το ξέρει. Σαν να λέμε ότι στη μεγαλύτερη δυσκολία δεν επιλέγεις τον ικανότερο, αλλά αυτόν που σου υπόσχεται πως θα σε κάνει καλά με μαντζούνια κι ελιξήρια νεότητας. Κι όταν η εγχείρηση αποτύχει θα τον ακούς να σου λέει με θράσος ότι δεν φέρει ευθύνη για την καταστροοφή; 

Συγγνώμη, αλλά η κατάσταση δεν είναι θέατρο σκιών για να ψάχνουμε μαριονέτες...