Μάκης Πολλάτος

Διότι ποιοι άλλοι μπορεί να ευθύνονται παρά εκείνοι που έχουν λεφτά; Ποιοι κατέστρεψαν τη χώρα αν όχι εκείνοι που ήταν διαφορετικοί από τους πολλούς; Και πώς μπορεί να αναβαπτιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ υποκλέπτωντας ξανά τη λαϊκή βούληση; 

Ταυτιζόμενος με τους πολλούς, με εκείνους που θεωρούν ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι άλλοι, αλλά ποτέ οι ίδιοι, με εκείνους που έχουν κάνει παντιέρα το σύνθημα ότι τα λεφτά τα έφαγαν τα άγνωστα λαμόγια που παραμένουν ατιμώρητα, με εκείνους που έχουν δώσει συγχωροχάρτι στους εαυτούς τους ότι είναι άσπιλοι και... αμόλυντοι ακόμη κι αν δεν έχουν πληρώσει ποτέ τους φόρους, ακόμη κι αν είναι διορισμένοι στο κράτος με τη γωστή διαδικασία βάλε με στο Δημόσιο για να σε ψηφίσει η οικογένειά μου...

Τώρα λοιπόν που ήρθε η ώρα της φοροκαταιγίδας, τώρα που όλοι θα έπρεπε να αντιλαμβάνονται ότι ο Τσίπρας είναι ο μεγαλύτερος φορομπήχτης και με τη βούλα, τώρα που θα έπρεπε να συνειδητοποιούν άπαντες τα αποτελέσματα της υποτιθέμενης σκληρής διαπραγμάτευσης η οποία κατέληξε σε μνημόνια που ακόμη και ο Άδωνις θα δυσκολευόταν να υπογράψει, τώρα είναι που οι ΣΥΡΙΖΑίοι καταφεύγουν σε μεθόδους που θυμίζουν Γκέμπελς. 

Γιατί την ώρα που απαλλοτριώνουν μέρος της ατομικής περιουσίας (μην ξεγελιέστε, αυτό γίνεται) τώρα είναι που πρέπει να καλλιεργήσουν το ταξικό μίσος. 

Τώρα είναι που πρέπει να βγει ο Κυρίτσης και τα άλλα εξαπτέρυγα γιια να μας πείσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί όπως θα έπρεπε να κυβερνά κάθε αριστερό κόμμα: Μετακυλίει τα βάρη στους πλουσίους, οι οποίοι επιτέλους πληρώνουν τη νύφη που τόσα χρόνια πλήρωναν οι φτωχοί! 

Τώρα είναι που πρέπει να βγει ο Αλεξιάδης για να μας πει ότι 6 εκατομμύρια Έλληνες θα πληρώσουν τον ίδιο ΕΝΦΙΑ και μόνο 600.000 έχοντες θα επιβαρυνθούν με επιπλέον φόρο για την περιουσία τους. Προσέξτε: Πρόκειται για τον ΕΝΦΙΑ που είχαν υποσχεθεί να καταργήσουν, για εκείνο τον ΕΝΦΙΑ που τους εξαγρίωνε, που οδηγούσε κάθε ΣΥΡΙΖΑίο που σέβεται τον εαυτό του να λέει ότι ο φόρος αυτός ισοδυναμεί με επί της ουσίας δήμευση της ατομικής ιδιοκτησίας! 

«Μήπως θέλετε να πληρώσουν περισσότερα τα 6.000.000 των Ελλήνων και λιγότερα οι 600.000;» είπε σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Αλεξιάδης. Αντί να κάνουν αυτά που θα έπρεπε να έχουν κάνει για να σταματήσουν τη φοροδιαφυγή, αντί να ελέγξουν γιατί δεν κόβονται αποδείξεις, αντί να πάρουν μέτρα για την παραοικονομία, αυτοί απλώς κόβουν κι άλλους φόρους, κι ας ξέρουν ότι χρήματα δεν υπάρχουν. 

Πραγματικά είναι πανεύκολο να προϋπολογίζεις έσοδα από μπιλιετάκια που φεύγουν ηλεκτρονικά και πέφτουν στα κεφάλια των άλλων. Διότι εσύ, ο πονηρός, προπαγανδίζεις ότι οι επιπλέον φόροι θα επιβαρύνουν τους πλούσιους, αυτούς που επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν πλήρωναν, αλλά τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον τρόπο να τους κάνει να πληρώσουν. 

Η λογική Κυρίτση λέει τόσο καθαρά -που μοιάζει ξεδάντροπο- ότι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν είναι όσοι ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. 

Κι αν είναι έτσι, αν θεωρούν ότι οι φτωχότεροι ψήφισαν «όχι» όπως ήταν η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να ακολουθήσει την πολιτική του «ναι»; Και γιατί λίγους μήνες αργότερα ο Τσίπρας ομολόγησε ότι είχε αυταπάτες όταν ακολουθούσε την πολιτική του «όχι» που πήγαινε την χώρα με χίλια στο γκρεμό;

Πού θα μας οδηγήσει το ταξικό μίσος που καλλιεργούν σήμερα οι ΣΥΡΙΖΑίοι για να δικαιολογήσουν την φορομπηχτική πολιτική τους; 

Αναρωτιέμαι: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί αριστερή πολιτική γιατί διατηρεί συντάξεις 3.000 ευρώ; Γιατί δίνει στους μετακλητούς κκαι τους συμβούλους των υπουργών του -από τους φόρους μας- τρελούς μισθούς και υπερωρίες που θα έπρεπε να διατεθούν στην υγεία ή στην παιδεία ώστε να πιάσουν τόπο; Γιατί ελαστικοποίησαν τα πρόστιμα για όσους συλλαμβάνονται να μην εκδίδουν αποδείξεις; 

Γιατί τώρα που διεθνείς οργανισμοί καταγράφουν με συγκεκριμένους αριθμούς το κακό που έγινε από την πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι για όλα φταίνε οι άλλοι που κυβέρνησαν τα 40 προηγούμενα χρόνια;

Το ταξικό μίσος στο οποίο επενδύει τα ρέστα του σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, λυπάμαι να πω ότι είναι ήδη εδώ, σαν ένα άλλο αβγό του φιδιού και μεγαλώνει εδώ και χρόνια. Τρέφεται από τις ψεύτικες υποσχέσεις, από τα μεγάλα λόγια, από τις «αναλύσεις» ότι μας ψεκάζουν, από τις απόψεις ότι η χώρα διαθέτει επάρκεια τροφίμων και άλλων αγαθών, από τις αυταπάτες ότι ευρώ ή δραχμή είναι το ίδιο, από τους ισχυρισμούς ότι το χρέος μπορεί να διαγραφεί μονομερώς, από τα παραμύθια ότι όλα μπορούν να ξαναγίνουν όπως πριν, σε ένα νόμο με ένα άρθρο, αρκεί να το αποφασίσει ο Τσίπρας!

Και είναι τουλάχιστον καταθλιπτικό να υπάρχει σήμερα, στην πιο μεγάλη κρίση των τελευταίων οκτώ ετών, μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν λειτουργεί σαν να εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες αλλά στοχοποιεί και προαναγγέλλει την τιμωρία όσων θεωρεί ότι ταυτίζονται με τους πολιτικούς της αντιπάλους. 

Θα μου πείτε, μέχρι εδώ όλα φαίνεται να πηγαίνουν «καλά». 

Τι καλό έχουμε όμως να περιμένουμε όταν η κυβέρνηση λειτουργεί τόσο κοντόφθαλμα ώστε να μην αντιλαμβάνεται πού μπορεί να μας οδηγήσει ο διχασμός, η διαίρεση, το μίσος για τον άλλο, σε μια φάση που δεν περισσεύει κανείς; 

Σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση.