Μάκης Πολλάτος

Και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με ντεκόρ τον πρόεδρο του ΟΟΣΑ προανήγγειλε το χτύπημα της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής.

24 ώρες μετά την συνάντηση Τσίπρα-Γκουρία η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία που θα ισχύσει μέχρι το τέλος του Μαρτίου, δηλαδή για περίπου δυο βδομάδες. Στο διάστημα αυτό, όσοι κάνουν χρήση της ευεργετικής διάταξης και πληρώσουν την Εφορία θα πετύχουν να απαλλαγούν από το 100% των προσαυξήσεων που αντιστοιχούν στο ποσό που θα καταβάλουν. Το μήνυμα απλό: Δεν χρειάζεται να πληρώνεις φόρους, πήγαινε στην Εφορία όποτε γουστάρεις, δώσε ό,τι προαιρείσαι και η κυβέρνηση θα σου κάνει ρύθμιση. Η αποθέωση της λογικής του φοροφυγά...

Την ίδια ώρα γίνονται σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, παντού. Στα γραφεία της Κομισιόν, σε ξενοδοχεία, σε διαμερίσματα απέναντι από την Ακρόπολη, στο Παρίσι, στη λίμνη Κόμο, στη Βενετία, στο Παρίσι (ξανά στην πόλη του φωτός, σας είπα, είναι σκληρές οι διαπραγματεύσεις), ακόμη και στην Αθήνα. Η ελληνική πλευρά ήδη επιβάλλει τους όρους της. Δεν υπάρχει Τρόικα αλλά θεσμοί. Δεν υπάρχει Μνημόνιο αλλά συμφωνία γέφυρα. Μπορεί να χρειάστηκαν 45 μέρες όμως τα πράγματα αλλάζουν. Ο Σόιμπλε αρχίζει και χάνει την ψυχραιμία του καθυβρίζοντας δημοσίως τον Βαρουφάκη. Η ελληνική πλευρά κερδίζει το επικοινωνιακό πλεονέκτημα και στριμώχνει τους Γερμανούς στη γωνία. Ανασύρει το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και αρχίζει να διαβάζει 162 μπομπίνες με 400.000 έγγραφα όπου είναι καταγεγραμμένες όλες οι γερμανικές θηριωδίες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Με βάση το χρόνο που χρειαστήκαμε για να ρίξουμε μια ματιά στη λίστα Λαγκάρντ και τις άλλες λίστες πιστεύω ότι θα χρειαστούμε περίπου 100 χρόνια για να διαβάσουμε τις σημειώσεις των ναζιστών της Βέρμαχτ, αλλά δεν πειράζει. Είμαστε αποφασισμένοι. Εμείς δεν είμαστε Χρυσοχοϊδηδες.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει μυστικά όπλα. Παράδειγμα: Ενώ όλοι οι «θεσμικοί» (πρέπει να είμαστε politically correct) συνομιλητές μας εκπροσωπούνται από τεχνικούς με προσέγγιση καθαρά γραφειοκρατική-τεχνοκρατική, η ελληνική πλευρά έχει επιλέξει καθηγητές με τέλεια θεωρητική κατάρτιση. Τα μέλη της ελληνικής ομάδας μπορεί να μην έχουν εμπειρία στα δημοσιονομικά, μπορούν όμως να κάνουν το ψυχογράφημα των δανειστών και να σπουδάσουν τον αντίπαλο... Δείτε την ανθρώπινη προσέγγιση της Έλενας Παναρίτη που ξεμπρόστιασε τα στελέχη του ΔΝΤ τα οποία έχουν λογική μιλιταριστική, τους αντιπροσώπους της ΕΚΤ που λειτουργούν σαν τραπεζίτες και τους μισθοφόρους γραφειοκράτες της Κομισιόν. Κι όλα αυτά όχι δίνοντας συνέντευξη αλλά μιλώντας μπροστά στον απλό κόσμο που οι προηγούμενοι κυβερνώντες δεν τολμούσαν να εμφανιστούν.

Λειτουργώντας με μεγαλοθυμία, η ελληνική κυβέρνηση δεν παραγκωνίζει πολιτικούς που εμφανώς έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα και τις εξελίξεις, όπως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Ο πρόεδρος της Κομισιόν σε μια οφθαλμοφανή επίδειξη πνεύματος απαισιοδοξίας υποστήριξε μπροστά στον Αλέξη Τσίπρα ότι τις τελευταίες εβδομάδες «δεν έχει υπάρξει πολύ μεγάλη πρόοδος, στο πλαίσιο των εξελίξεων». Όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν απάντησε στην πρόκληση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κάνοντας μια υψηλή επίδειξη πολιτικού πολιτισμού. Ουδείς ξεχνά πόσο είχε βοηθήσει στο παρελθόν ο Γιούνκερ. Και η λογική της ελληνικής κυβέρνησης απάδει προς το φαρ-ουεστ-ικό «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν». Ο Γιούνκερ δεν ξέρει. Είναι πασέ και... αλκοολικός. Σωστά;

Προσηλωμένοι στο σκοπό και στα καθήκοντά τους οι υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα εργάζονται άοκνα. Όπως έπραξε ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης που συναντήθηκε προσφάτως με εκπροσώπους ξένων funds οι οποίοι διερευνούσαν τις πιθανότητες επενδύσεων. Για να μην αφήσει καμιά δουλειά να πάει πίσω ο υπουργός αναγκάστηκε να αφήσει τους εκπροσώπους των funds στο γραφείο του με τη γραμματέα και έναν συνεργάτη του ώστε εκείνος να συνεχίσει με τις άλλες ενασχολήσεις και τις υπόλοιπες συναντήσεις του. Η γραμματέας του υψηλόβαθμου στελέχους θα καταγράψει τι ακριβώς θέλουν για να επενδύσουν τα ξένα funds και σε μια άλλη ευκαιρία (καλό,ε;) η συζήτηση θα συνεχιστεί...

Η κυβέρνηση εξερευνά τα όρια αντοχής της πραγματικής οικονομίας και φροντίζει ώστε οι ελληνικές επιχειρήσεις να ενισχύονται εκπαιδευόμενες σε εχθρικό περιβάλλον, χωρίς ρευστότητα, χωρίς γραμμές πίστωσης και χωρίς πελάτες. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να «χαλυβδώσει» τις ελληνικές επιχειρήσεις και την πραγματική οικονομία είναι μακρά. Η προσομοίωση της μάχης πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Οι επιχειρήσεις φοβούνται μήπως καταρρεύσουν, η πραγματική οικονομία κινδυνεύει να βουλιάξει, το τραπεζικό σύστημα κοντεύει να παραλύσει, όμως η κυβέρνηση εκεί. Τα stress test στην πραγματική οικονομία πρέπει να ολοκληρωθούν. Όσος χρόνος κι αν χρειαστεί. Ακόμη κι αν για ένα μεγάλο διάστημα πρέπει να λειτουργήσει και ο αυτόματος πιλότος.

Την ίδια ώρα ο αρμόδιος για να συντονίσει το έργο της σταθεροποίησης και της οικονομικής ανάκαμψης δεν κάθεται στ' αυγά του. Από την Αθήνα στη Βενετία, από κει στο Παρίσι, ξανά στην Αθήνα, στάση στις Βρυξέλλες, επιστροφή στην Αθήνα, μετάβαση στη λίμνη Κόμο και φτου κι απ' την αρχή. Σφίγγοντας τα δόντια, δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό για να παραπλανήσει τον αντίπαλο. Θεωρία των παιγνίων βλέπετε. Και δημιουργική ασάφεια. Και φλερτ με το χάος. Κι όσο οι κουτόφραγκοι νομίζουν ότι ο Γιάννης (συγγνώμη Γιάνης) Βαρουφάκης έχει καβαλήσει το καλάμι και απλώς προετοιμάζεται για την επόμενη δουλειά του εκείνος εκεί: Με επιμονή και ιώβειο υπομονή. Να πείσει όλους τους δανειστές. Όλους τους ευρωπαίους. Οχι γραμμή-γραμμή όπως αξιώνουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών αλλά συνέντευξη-συνέντευξη και selfie-selfie. Οσες τηλεοπτικές παρουσίες κι αν χρειαστούν. Ο Γιάνης είναι αποφασισμένος.

Οι ανόητοι νομίζουν ότι απλώς ζει τη ζωή του κι ότι δεν μπορεί να συντονίσει το οικονομικό επιτελείο. Ομως ο υπουργός των Οικονομικών έχει θυσιάσει τη ρουτίνα και την καθημερινότητά του για την Ελλάδα. Την προηγούμενη εβδομάδα στη Βενετία, αυτό το σαββατοκύριακο στη λίμνη Κόμο. Λιτός βίος, λένε πολλοί ειρωνικά θέλοντας να χλευάσουν τις συνήθειες του υπουργού Οικονομικών. Όμως εγώ θεωρώ ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πιστεύω ότι αυτό που δεν μπορεί να εξομολογηθεί ούτε στους πολύ δικούς του ανθρώπους είναι η απογοήτευσή του.

Κι ίσως γι' αυτό, παραφράζοντας τον Κοέλιου, λέω: Στις όχθες της λίμνης Κόμο κάθισα και έκλαψα.