Μάκης Πολλάτος

Στο υπουργείο Οικονομικών έμεινε το επιτελείο του Γ.Στουρνάρα. Την ομάδα αυτή έρχεται να συνδράμει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης που παίρνει το βάρος της ταχείας αναδιάρθρωσης του Δημοσίου. Απολύσεις, μετακινήσεις υπαλλήλων, κλείσιμο υπηρεσιών και οργανισμών και παράλληλα προσπάθεια να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα του κρατικού οργανισμού. Θα τα καταφέρει ο «άκαπνος» γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μόνο και μόνο επειδή ορισμένοι θεωρούν ότι ο Κυριάκος σηματοδοτεί την ελπίδα για μεταρρύθμιση;

Τόσο ο Κωστής Χατζηδάκης στο Ανάπτυξης όσο και ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης στο Υποδομών δεν έχουν να επιδείξουν αυτό που οι τεχνοκράτες αποκαλούν «μετρήσιμα» αποτελέσματα. Ο Χατζηδάκης μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να δώσει αναπτυξιακή πνοή ούτε και να προσελκύσει κεφάλαια που θα επενδυθούν για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Ο νέος υπουργός Υποδομών που στις κυβερνήσεις Παπανδρέου είχε το χαρτοφυλάκιο της ανάπτυξης επίσης δεν έχει να επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα από την προηγούμενη θητεία του, ενώ όλοι θυμόμαστε την καταγγελία του Γερμανού αντικαγκελαρίου ότι ο Χρυσοχοϊδης δεν είχε «τρέξει» την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων.

Μαζί με το οικονομικό επιτελείο τα δύο αναπτυξιακά υπουργεία θα πρέπει να διαχειριστούν τις νέες απαιτήσεις της τρόικας για λήψη «διορθωτικών» μέτρων λόγω των ελλειμμάτων στον ΕΟΠΥΥ αλλά και της αδυναμίας ολοκλήρωσης των αποκρατικοποιήσεων σύμφωνα με τον σχεδιασμό της τρόικας. Χρόνος δεν υπάρχει. Οι πολίτες περιμένουν αποτελέσματα, οι άνεργοι ζητούν δουλειά και ο χρόνος τρέχει.

Στο υπουργείο Ενέργειας ο Γιάννης Μανιάτης καλείται να προχωρήσει τα σχέδια για εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Κυρίως όμως να διαχειριστεί την ελπίδα που δημιουργεί στους πολίτες η αίσθηση ότι στον ελλαδικό χώρο υπάρχουν μεγάλα αναξιοποίητα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μειωθούν τα κρατικά ελλείμματα, σε καμιά δεκαετία από τώρα όταν θα αρχίσει η άντληση των υδρογονανθράκων και εφ' όσον όλα έχουν πάει καλά.

Ένα από τα στοιχήματα του ανασχηματισμού είναι αν ο «φωνακλάς» Άδωνις θα καταφέρει να μειώσει τα ελλείμματα της υγείας και να σταματήσει την υποβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχονται στους πολίτες σε ένα δύσκολο χώρο γεμάτο «πιράνχας». Ωστόσο πέρα από διάθεση για συγκρούσεις χρειάζονται και συμμαχίες και όπως έδειξε η καραμπόλα με τη διορισθείσα υφυπουργό Σοφία Βούλτεψη που παραιτήθηκε μόλις έμαθε ποιος θα είναι ο νέος υπουργός Υγείας, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα.

Αφήνω κατά μέρους την αίσθηση που δημιουργήθηκε στην κοινή γνώμη από κάποιες μετακινήσεις υπουργών ότι οι «βαρόνοι» ζουν και βασιλεύουν... Τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς εκτός από το ότι κάποια στελέχη ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα και προσπερνούν με αξιοσημείωτη ευκολία το γεγονός ότι δεν έχουν συνδέσει τις προηγούμενες κυβερνητικές θητείες τους ούτε με μια μεταρρύθμιση, κάνοντας τα πάντα απλώς για να παραμείνουν στην κυβέρνηση;

Σε γενικές γραμμές, ο ανασχηματισμός έδειξε το μέτρο του δικομματικού συστήματος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που για πολλούς φέρει την κύρια ευθύνη για την οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Αυτά είναι τα όρια του πολιτικού συστήματος που όπως φαίνεται ούτε δεξαμενές για άντληση ικανών στελεχών που θα αναλάβουν ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας έχει, ούτε εφεδρείες.

Αν η κυβέρνηση - αποθέωση του δικομματικού συστήματος δεν καταφέρει να αλλάξει γρήγορα την αίσθηση της διαρκούς διολίσθησης και της ματαιότητας των θυσιών, τις τύχες της χώρας θα αναλάβει μια κυβέρνηση της αριστεράς. Και τότε θα χρειαστεί να ληφθούν μεγάλες αποφάσεις, αφού είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι όχι μόνο το μέλλον αλλά η ίδια η καθημερινότητά μας εξαρτάται από τις βουλές των Ευρωπαίων. Για να μην έχουμε αυταπάτες, σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της χώρας και των κατοίκων της θα αποφασιστεί εκτός Ελλάδας, βασικά στις γερμανικές εκλογές.