Μάκης Πολλάτος

Πολλοί έσπευσαν να πανηγυρίσουν. Άλλοι έκαναν πλάκα ψάχνοντας σε ποιο μέρος θα βγουν το βράδυ να γλεντήσουν για το νέο δάνειο των 130 δισ. Άλλοι πιο συγκρατημένοι είπαν ότι είναι λάθος να ξανα-πανηγυρίζουμε για τη διάσωσή μας...

Αν δεν κάνω λάθος, είναι η ένατη(!) φορά μέσα στους τελευταίους μήνες που οι Ευρωπαίοι υποτίθεται ότι κατέληξαν σε συμφωνία. Ομως το deal που ανακοινώθηκε πάλι δεν είναι οριστικό.

Για ακόμη μια φορά υπάρχουν αστερίσκοι, όπως η αναφορά των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης ότι θα αποφασίσουν το ακριβές ποσό της συμμετοχής τους στις αρχές Μαρτίου, αρκεί να έχει κλείσει το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων και η ελληνική κυβέρνηση να έχει εφαρμόσει μέσα στις επόμενες 20 ημέρες όλα όσα απαιτούνται...
 
Ο κίνδυνος δεν έχει περάσει. Η αβεβαιότητα συνεχίζεται. Με τεράστια ευθύνη των Ευρωπαίων που ό,τι και να λένε μοιάζουν να μην έχουν πειστεί ότι μπορεί να αποτραπεί μια ελληνική χρεοκοπία. Γι' αυτό και οι ίδιοι χαρακτηρίζουν ξανά και ξανά "φιλόδοξο" το πακέτο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.

Στο ερώτημα αν οι Ευρωπαίοι έχουν σχέδιο για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, η απάντηση είναι προφανής.

Ξεκάθαρο είναι επίσης ότι υπάρχουν δύο κεντρικές απόψεις που συγκρούονται για το ελληνικό πρόβλημα.

Οι Γερμανοί από την μια που θεωρούν ότι σήμερα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι σήμερα για μια πιθανή αποτυχία και οι Γάλλοι με τους Ιταλούς από την άλλη που δεν θέλουν να καταρρεύσει η Ελλάδα θεωρώντας ότι τα απόνερα θα τους παρασύρουν...
 
Υπάρχουν πολλές κρίσιμες ημερομηνίες μπροστά μας. Η 5η Μαϊου οπότε διεξάγεται ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Αν ο Σαρκοζί χάσει από τον Ολάντ, τότε ίσως οι Γερμανοί θελήσουν να επιταχύνουν την εφαρμογή των σχεδίων τους για να μην μπλέξουν με τον σοσιαλιστή που έχει δεσμευθεί ότι θα επαναδιαπραγματευθεί τις σημερινές συμφωνίες.

Η 30η Ιουνίου, που είναι η καταληκτική ημερομηνία για την υλοποίηση κοσμογονικών "διαρθρωτικών" αλλαγών στην Ελλάδα. Αν μέχρι τότε οι αξιώσεις των Ευρωπαίων δεν έχουν εφαρμοστεί ίσως οι Γερμανοί αποφασίσουν να ενεργοποιήσουν κάποια εναλλακτικά σχέδια για την Ελλάδα.

Οσο οι Ευρωπαίοι κάνουν σχέδια επί χάρτου, η κρίση χρέους της Ελλάδας μετατρέπεται σε κρίση της πραγματικής οικονομίας.

Οσο η αβεβαιότητα επιτείνεται, ποιος απ' αυτούς που έβγαλαν έξω το κομπόδεμά τους θα φέρει πίσω τα χρήματά του όπως ζητάει ο Βενιζέλος; Ποιος θα σταματήσει τους ανθρώπους που σχεδιάζουν ή και φεύγουν για το εξωτερικό; Ποιος θα πείσει τους επιχειρηματίες που αναβάλλουν τα επενδυτικά τους σχέδια να προχωρήσουν σε επενδύσεις; Τι θα συμβεί αν η ύφεση υπερβεί το 3,8% που είναι η παραδοχή με βάση την οποία καταρτίστηκε ο προϋπολογισμός; Ποιος διαφωνεί ότι όσο μεγαλώνει το βάθος της ύφεσης τόσο οι δανειστές θα απαιτούν να λαμβάνονται νέα μέτρα... προσαρμογής;