Λέανδρος Ρακιντζής

 Η έκφραση αυτή είναι διεθνής, αλλά στον ενικό, πολλοί τη χρησιμοποιούν χωρίς να γνωρίζουν ακριβώς τι υποδηλώνει και από πού προέρχεται. Πρόκειται για ένα παραμύθι του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε με τον τίτλο «Ο μαθητευόμενος μάγος Τιλλ Οϊλενσπίγκελ», που γράφτηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και απευθύνεται σε παιδιά άνω των έξι ετών. Γνώρισε πάρα πολλές εκδόσεις εικονογραφημένες, μεταφράστηκε σχεδόν σ’ όλες τις γλώσσες και στα ελληνικά, παίχτηκε στο παιδικό θέατρο και κουκλοθέατρο και ενέπνευσε τον Γάλλο συνθέτη Πολ Ντυκά να συνθέσει το ομότιτλο περιγραφικής μουσικής κομμάτι, που η μελωδία του είναι πολύ γνωστή. Η ιστορία είναι απλή. Ο γέρος μάγος κάπου στα δάση της Γερμανίας και δίπλα σ’ ένα ποτάμι έχει έναν νεαρό σαν μαθητευόμενο μάγο και έχει μια σκούπα, που με μαγική εντολή, που την ξέρει μόνον ο μάγος, κάνει τις δουλειές του σπιτιού και φέρνει με κουβάδες νερό από το ποτάμι στο σπίτι. Μια μέρα που ο μάγος έλειπε από το σπίτι ο μαθητευόμενος μάγος που είχε ακούσει κρυφά τη μαγική λέξη έδωσε εντολή στη σκούπα να φέρει νερό από το ποτάμι.

Η σκούπα έφερνε με τους κουβάδες συνέχεια νερό, τους άδειαζε, πλημμύρισε το σπίτι, πλημμύρισαν τα πάντα και ο μαθητευόμενος μάγος δεν μπορούσε να τη σταματήσει, γιατί δεν ήξερε τη μαγική λέξη. Όταν είχαν πλημμυρίσει τα πάντα και πάρα ταύτα η σκούπα εξακολουθούσε να φέρνει νερό, γύρισε ο γερο-μάγος και λέγοντας τη μαγική λέξη σταμάτησε τη σκούπα και όλα έγιναν όπως πριν. Σαφώς το παραμύθι αυτό περιγράφει μεταφορικά την κατάσταση στη χώρα μας, όπου οι πολιτικοί διαχρονικά, αλλά κυρίως τώρα, αποβλέποντας μόνο στη νομή της εξουσίας και με τον φόβο του πολιτικού κόστους συμπεριφέρθηκαν κατά την άσκηση της εξουσίας σαν μαθητευόμενοι μάγοι, γιατί ασκώντας πρακτικές για την εξυπηρέτηση του πελατειακού και κομματικού κράτους και μη τολμώντας να λάβουν έγκαιρα τα κατάλληλα, αλλά οδυνηρά, οικονομικά και κοινωνικά μέτρα και να προβούν στις αναγκαίες δομές στη διοίκηση και τη δικαιοσύνη άφησαν να ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια τους και να ξεσπάσει προ επταετίας η σοβούσα τότε οικονομική και κυρίως κοινωνική κρίση, που επιτείνονται με τα πολύ σοβαρά προβλήματα των λαθρομεταναστών, εθνικών κινδύνων και ελλείψεως δημοσίας ασφαλείας και μπορούμε να πούμε σύμφωνα με το παραπάνω παραμύθι, ότι οι πολιτικοί τα έκαναν κυριολεκτικά «μούσκεμα».

Ο μαθητευόμενος, που είναι άπειρος, προσπαθεί να μάθει από τον έμπειρο μάστορα μία τέχνη, στη συγκεκριμένη περίπτωση του πολιτικού, ώστε να μπορεί να την ασκήσει με επιτυχία. Η απειρία μπορεί να αποδώσει στον μαθητευόμενο ένα ελαφρυντικό, αλλά η μαθητεία και ο πολιτικός χρόνος τελειώνουν τάχιστα και η χώρα, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από το σημείο της μη αναστροφής χρειάζεται τη λήψη σοβαρών, επώδυνων και υπεύθυνων αποφάσεων, τόσο για την οικονομική ανάπτυξη, όσο και την ανασυγκρότηση του κράτους, που δεν μπορούν να καθυστερήσουν άλλο, για να παίζονται πολιτικά παιχνίδια. 


Για να σταματήσει λοιπόν η πλημμυρίδα πρέπει να γυρίσει ο μάγος σπίτι του, που με τη μαγική λέξη θα την αντιστρέψει. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, ποιος είναι ο μάγος και εάν θα γυρίσει σύντομα. Το Δ.Ν.Τ., ή Ε.Ε., οι ξένοι ηγέτες, οι θεσμοί, η Τρόικα, ο ΟΟΣΑ, τα μνημόνια κλπ. είναι απλά εργαλεία, γιατί μάγος είναι μόνον ο κυρίαρχος ελληνικός λαός, που με νόμιμες διαδικασίες πρέπει να κληθεί να αναλάβει για μια ακόμα φορά τις ευθύνες του.

*Ο Λέανδρος Τ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης Ε.Τ.