Κωστής Πλάντζος

Ας ζητούσαν τουλάχιστον από τους δικαιούχους να υπογράψουν μιαν υπεύθυνη δήλωση πως δεν έχουν πχ στην τράπεζα 1 εκατομμύριο ευρώ και πάνω (όπως έχουν πάμπολλοι υπουργοί και βουλευτές) ή ότι δεν εισπράττουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ ​κάθε μήνα από ενοίκια ​και άλλες πηγές εισοδήματος.
 
 
Για το «λάθος» αυτό, θα έπρεπε να επέμβει όμως ​Εισαγγελέας.
 
 
Δεν αρκεί και μόνον η αναζήτηση «πολιτικής ευθύνης» όταν ένας πρωθυπουργός και κάποιοι υπουργοί  μοιράζουν δημόσιο χρήμα από το μπαλκόνι.  «Το αφεντικό τρελάθηκε» δεν ισχύει εδώ, γιατί ​ούτε δικά τους ​λεφτά ήταν που τα βάλανε από την τσέπη τους (αν το κάνανε οι εκατομμυριούχοι υπουργοί μας θα τους έβγαζα το καπέλο) ούτε και θα πληρώσουν αυτοί τις συνέπειες αν πχ ενεργοποιηθεί ο ​"​κόφτης​"​ ή προκύψουν άλλες επιπλοκές.
 
 
 
Ειδικά όταν αυτό τ​α​ χρήμα​τα​,  που βρέθηκ​αν από τις αιματηρές θυσίες ​ολόκληρου ​του λαού, τ​α​ έχουν ​εξίσου ή και ​μεγαλύτερη-​ ανάγκη και άλλες ​ευπαθείς ομάδες (απλήρωτοι, άνεργοι, υπερήλικες ή ανήλικα ορφανά κλπ).
 

​Μετά από 6 χρόνια Μνημόνια, ο λαϊκισμός ​σε αυτήν την χώρα θα έπρεπε να ​έχει ​ποινικοποιηθεί. Γιατί ​​θύματ​ά του πέφτουν ​τελικά ​πάντα ε​κείνοι ​που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη να βοηθηθούν​, αλλά στο όνομά τους τα καρπώνονται κάποιοι άλλοι​.
 
​Και είναι εκείνοι ακριβώς οι άνθρωποι​,​ που θα έπρεπε να έχουν τα μέσα και την "φωνή" να διεκδικήσουν μερίδιο στα λεφτά αυτά που άλλοι πήραν. ​Για αυτούς που δεν τα έχουν, θα έπρεπε να παρεμβαίνουν αυτόκλητα οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης.​
 
 
Κάποτε​ ​προσέφευγαν μαζικά οι δημόσιοι υπάλληλοι και ζητούσαν στα δικαστήρια να πάρουν όλοι​ τους ​την ​κάθε ​ παροχή ή επίδομα που πήραν κάποιοι άλλοι. Κανέναν δεν ένοιαζε πού θα βρει τόσα λεφτά το δημόσιο, ενώ τα δικαστήρια τα μοίραζαν αυτά τα λεφτά σε όλους.
 
Τώρα τα λεφτά τελειώσανε​, δεν φτάνουν πια για όλους​. Άρα έπρεπε να εξαντληθούν οι τρόποι αναζήτησης των πραγματικών δικαιούχων και να μη μοιραστούν εν μία νυκτί «οριζόντια»​ τα λεφτά​, ακόμα και σε χήρες εφοπλιστών ενδεχομένως.
 
 
Τα δικαστήρια ​πρόσφατα ​είχαν κρίνει άκυρες τις μειώσεις συντάξεων, εάν δεν έχουν εξαντληθεί πρώτα ​όλοι ​οι υπόλοιποι τρόποι εξοικονόμησης από τις κυβερνήσεις. Άρα γιατί να μην κρίνουν ​και τώρα ​ότι, εκτός από τις περικοπές, και οι παροχές απαιτούν εξαντλητικά σωστή στόχευση, για λόγους ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος;
 
Τόσο επιπόλαια πια δέχονται όλοι σε αυτόν τον τρόπο το "δεν ήξερα, τι νά'κανα​, δεν προλάβαινα​"; Κανείς δεν σκέφτεται πως πρέπει επιτέλους να μπει μια "προδιαγραφή" για το αν ​κάθε τι που γίνεται, ​είναι ή όχι σωστά καμωμένο σε αυτήν την χώρα;
 
Αν ήθελε λοιπόν να είναι σωστό και νόμιμο αυτό που έκανε η κυβέρνηση, θα έπρεπε τουλάχιστον να έδινε τα 617 εκατ. ευρώ σαν προκαταβολή για τα 2 δισ. των αναδρομικών που έχουν κερδίσει δικαστικά ήδη οι συνταξιούχοι. Τι πιο ευχάριστο καθήκον από μια "φιλολαϊκή" κυβέρνηση​, από το να τους δώσει "πίσω τα κομμένα";
 
 
​Αντ' αυτού η κυβέρνηση μοίρασε λεφτά "στα τυφλά". Ίσως δεν ήθελε να κάνει το σωστό και το νόμιμο, για να μην φανεί ως ηθική και νομική υποχρέωση της Πολιτείας​ να τους επιστρέψει τα λεφτά αυτά​, αλλά  δήθεν σαν ευεργεσία κάποιου "Μεσσία" (λόγω Χριστουγέννων ίσως). Αν το έκανε όμως ​​με τέτοια πρόθεση, αυτό λέγεται απάτη και απόπειρα εκμαυλισμού της Κοινωνίας, θα έλεγα εγώ.
 
Πιθανώς να μην ήθελε επίσης να νομιμοποιήσει και τα υπόλοιπα 1,4 δισ. που θα έπρεπε να τους επιστρέψει​, για να πουν και "ευχαριστώ" που έβρεξε λίγα χρήματα για τον καθένα τους.
 
Ή ​μήπως ​τελικά ήταν ανίκανοι να σκεφτούν και να πράξουν κάτι καλύτερο; Να δεχθούμε δηλαδή τις ​τυχόν "καλές προθέσεις" όταν​,​ χωρίς πόνο ψυχής​,​ "σφάζουν στο γόνατο" βαριά αναπήρους  συνταξιούχους, χήρες και ορφανά, χωρίς αιδώ και χωρίς να το επιβάλει καν το Μνημόνιο;
 
 
Όσο για το αν έπρεπε να δοθούν τα λεφτά «κακήν κακώς» για ​...​ ανθρωπιστικούς λόγους, αυτό και αν δεν αντέχει καν στη λογική.
 
Όχι στην δική μου, που σαφώς λέει ότι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι -και ειδικά με τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους  μας, αλλά της κυβέρνησης.
 
Ιδού γιατί:
 
Η κυβέρνηση δεν ​επικαλέστηκε «ανθρωπιστικούς λόγους», ούτε καν στην αιτιολογική έκθεση της διάταξης που έφερε η κυρία Αχτσιόγλου στην Βουλή! Και πώς θα τολμούσε να τους επικαλείται άραγε, αφού δεν φρόντισε να θέσει κανένα κριτήριο απόδειξης της οικονομικής ανέχειας των «ευεργετουμένων» υπ' αυτήν συνταξιούχων;
 
 
Με απλά λόγια, η κυβέρνηση πέταξε δημόσιο χρήμα από το παράθυρο. Κατά τύχη και μόνον,​ πήγε ​και ​σε κάποιους που το είχαν ανάγκη. Άλλοι που το είχαν ​ίδια ή περισσότερη ​ανάγκη​,​ έμειναν απ’ έξω​ ή πήραν λιγότερα από όσα οι "ευνοημένοι" ​.
 
Σε τέτοιους καιρούς, αυτό είναι οικονομικό και πολιτικό έγκλημα! Πώς μπορείς να επιλέγεις ποιον θα βοηθήσεις και να αποκλείσεις άλλους, άκριτα και ατεκμηρίωτα;  Αν το έκανε καπετάνιος πλοίου που βυθίζεται, δεν θα τον ξέπλενε τίποτα...
 
 
Αν πάλι βιαζόταν η κυβέρνηση να τα δώσει πριν μπει το 2017, ας σκεφτόταν πχ και τους ανέργους του ΟΑΕΔ, των οποίων έχει έτοιμους και διαθέσιμους τους λογαριασμούς τους, για να βάλει και σε αυτούς κάτι από τα 617 εκατομμύρια. Αλλά οι άνεργοι δεν έχουν σωματεία και συνδικαλιστικές οργανώσεις, οπότε σιγά μην ασχοληθεί μαζί τους το υπουργείο Εργασίας.
 
 
Και όχι ότι δεν είχαν χρόνο να βρουν καλύτερους τρόπους να κάνουν ό,τι έκαναν! Το σχεδίαζαν από τις 20 Νοεμβρίου ήδη, αφού από τότε το είχε γράψει ο κ.Γ.Χουλιαράκης στο σχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού. Αλλά και αυτός ακόμα διαφώνησε τελικά με το Μαξίμου για την προχειρότητα και το ρίσκο του μέτρου.
 
Έτσι δεν έγραψαν ποτέ και πουθενά στον κρατικό προϋπολογισμό από ποιο κονδύλι βγήκαν τα λεφτά αυτά και σε ποιους θα πάνε, αλλά δεν ρώτησαν κανέναν απολύτως τι να τα κάνουν -ούτε καν "για τα μάτια" τους βουλευτές τους που θα το ψηφίζανε.
 
Ο πρωθυπουργός με ένα διάγγελμα (σε στυλ "αποφασίζομεν και διατάσσομεν") καπέλωσε κανονικά ολόκληρη Βουλή, «φιλοδώρησε» τους συνταξιούχους με 617 εκατ. ευρώ, δίχασε τους οικονομικά ασθενέστερους, προκάλεσε την κοινή λογική, ενώ έθεσε σε κίνδυνο και την διαπραγμάτευση –με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί στην ατιμωτική και επικίνδυνη επιστολή Τσακαλώτου προς τους δανειστές που μιλά ευθέως για «κόφτη» στους συνταξιούχους και καθ'υπέρβασιν όσων λέει το ίδιο το Μνημόνιο!
 
Τι άλλο πρέπει να δει ένας δικαστής για να κρίνει ως "ελεγκτέα" μια τόσο φτηνή μεθόδευση -που την πληρώσαμε και θα την πληρώνουμε πολλαπλώς πανάκριβα;
 
Μήπως να δει αν πήρε το «δωράκι» της και η δική του μητέρα -συνταξιούχος; Ούτε να το φανταστώ δεν θέλω…