Κύριε Γιούνκερ, άφες αυτοίς... να χρεοκοπήσουν!
Κωστής Πλάντζος
Κύριε Γιούνκερ, άφες αυτοίς... να χρεοκοπήσουν!
Έχοντας πλέον πολλά απανωτά δωδεκάωρα στα πεζοδρόμια έξω από το Μαξίμου και την Ζαλοκώστα, συναντώντας νυχθημερόν κόσμο και κοσμάκη που μου πιάνει την κουβέντα όσο περιμένω να ακούσω και να μάθω τι γίνεται και «πού πάει το πράγμα», έχοντας σχεδόν εγκαταλείψει την οικογένειά μου εδώ και μήνες λόγω «φόρτου εργασίας» (αν μάθαινε η Τρόικα τα ωράρια που «βαράω» θα πίεζε να καταργηθεί και το 40ωρο), γυρίζω τελικά κάποια στιγμή τα ξημερώματα στο σπίτι και (αφού όλοι εκεί κοιμούνται τέτοια ώρα) διαβάζω λίγα από τα μηνύματα που αφήνουν οι επισκέπτες των ρεπορτάζ για την Τρόικα και το νέο δάνειο.
Έχοντας πλέον πολλά απανωτά δωδεκάωρα στα πεζοδρόμια έξω από το Μαξίμου και την Ζαλοκώστα, συναντώντας νυχθημερόν κόσμο και κοσμάκη που μου πιάνει την κουβέντα όσο περιμένω να ακούσω και να μάθω τι γίνεται και «πού πάει το πράγμα», έχοντας σχεδόν εγκαταλείψει την οικογένειά μου εδώ και μήνες λόγω «φόρτου εργασίας» (αν μάθαινε η Τρόικα τα ωράρια που «βαράω» θα πίεζε να καταργηθεί και το 40ωρο), γυρίζω τελικά κάποια στιγμή τα ξημερώματα στο σπίτι και (αφού όλοι εκεί κοιμούνται τέτοια ώρα) διαβάζω λίγα από τα μηνύματα που αφήνουν οι επισκέπτες των ρεπορτάζ για την Τρόικα και το νέο δάνειο.
Διαβάζοντας τα μηνύματα αυτά, αισθάνομαι την αναγκη να εξηγήσω μερικά πράγματα στον κύριο Γιούνκερ, που μας λέει πως η Ελλάδα τελικά μπορεί και να χρεοκοπήσει, αν κάτι στραβώσει σήμερα-αύριο.
Σας μεταφέρω λοιπόν «το λαϊκό αίσθημα» κύριε Γιούνκερ: κακώς δεν μας αφήσατε να χρεοκοπήσουμε! Διαβάζω έναν σχολιογράφο πχ που περίμενε να μας σώσετε, αλλά με βελούδινο και μαγικό τρόπο ("άμπρα-κατάμπρα" ας πούμε) που ούτε ο ίδιος ξέρει -δεν είναι δουλειά του άλλωστε. Κουράστηκε όμως επί 2 χρόνια να περιμένει από εσάς και τους άλλους «να κάνουν κάτι», χωρίς να κάνει αυτός τίποτα διαφορετικό και πιο δημιουργικό σε σχέση με όσα έκανε ως τα τώρα. Α ναι, βεβαίως, κάνει υπομονή, πληρώνει και φόρους, όπως ο πιστός ανάβει το κερί στην Παναγία. Τι άλλο να κάνει πια ο άνθρωπος;
Βαρέθηκε επίσης τους πολιτικούς που ψήφιζε 35 χρόνια τώρα, λέει. Δίκιο δεν έχει; Είχε τίποτα άλλο να επιλέξει –ακόμα και αν το έψαχνε; Αφού «έτσι είναι το σύστημα», «όλοι ίδιοι είναι», η άδικη η κενωνία τα φταίει όλα.
«Γιατί δεν μας χαρίζετε τα χρέη μας;» λέει άλλος. Προφανώς για να δημιουργήσουμε μετά άλλα τόσα χρόνια –το έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε- αφού τίποτα δεν θα αλλάζαμε αν δεν σας έπιανε ο «πόνος» να μας σώσετε –που να «μη σώσετε» να βγάλετε νέο Μνημόνιο!
Συμφωνω και χαίρομαι πάντως βλέποντας τι γράφει κάποιος άλλος, για την δημιουργικότητα, την ένταση και το "μέταλλο" του Έλληνα, που θα τα αποκαλυφθούν ευθύς αμέσως και θα τον κάνουν να θαυματουργήσει, εαν κάνουν οι Ευρωπαίοι πως «μας κουνιούνται» ή ει τυχόν χρεοκοπήσουμε. Θα ήθελα όμως να τα έβλεπα αυτά τα στοιχεία του Έλληνα δύο χρόνια τώρα, πάνω στον κίνδυνο. Θα τα βρει άραγε μετά-την-καταστροφή;
Διαβάζοντας τα μηνύματα αυτά, αισθάνομαι την αναγκη να εξηγήσω μερικά πράγματα στον κύριο Γιούνκερ, που μας λέει πως η Ελλάδα τελικά μπορεί και να χρεοκοπήσει, αν κάτι στραβώσει σήμερα-αύριο.
Σας μεταφέρω λοιπόν «το λαϊκό αίσθημα» κύριε Γιούνκερ: κακώς δεν μας αφήσατε να χρεοκοπήσουμε! Διαβάζω έναν σχολιογράφο πχ που περίμενε να μας σώσετε, αλλά με βελούδινο και μαγικό τρόπο ("άμπρα-κατάμπρα" ας πούμε) που ούτε ο ίδιος ξέρει -δεν είναι δουλειά του άλλωστε. Κουράστηκε όμως επί 2 χρόνια να περιμένει από εσάς και τους άλλους «να κάνουν κάτι», χωρίς να κάνει αυτός τίποτα διαφορετικό και πιο δημιουργικό σε σχέση με όσα έκανε ως τα τώρα. Α ναι, βεβαίως, κάνει υπομονή, πληρώνει και φόρους, όπως ο πιστός ανάβει το κερί στην Παναγία. Τι άλλο να κάνει πια ο άνθρωπος;
Βαρέθηκε επίσης τους πολιτικούς που ψήφιζε 35 χρόνια τώρα, λέει. Δίκιο δεν έχει; Είχε τίποτα άλλο να επιλέξει –ακόμα και αν το έψαχνε; Αφού «έτσι είναι το σύστημα», «όλοι ίδιοι είναι», η άδικη η κενωνία τα φταίει όλα.
«Γιατί δεν μας χαρίζετε τα χρέη μας;» λέει άλλος. Προφανώς για να δημιουργήσουμε μετά άλλα τόσα χρόνια –το έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε- αφού τίποτα δεν θα αλλάζαμε αν δεν σας έπιανε ο «πόνος» να μας σώσετε –που να «μη σώσετε» να βγάλετε νέο Μνημόνιο!
Συμφωνω και χαίρομαι πάντως βλέποντας τι γράφει κάποιος άλλος, για την δημιουργικότητα, την ένταση και το "μέταλλο" του Έλληνα, που θα τα αποκαλυφθούν ευθύς αμέσως και θα τον κάνουν να θαυματουργήσει, εαν κάνουν οι Ευρωπαίοι πως «μας κουνιούνται» ή ει τυχόν χρεοκοπήσουμε. Θα ήθελα όμως να τα έβλεπα αυτά τα στοιχεία του Έλληνα δύο χρόνια τώρα, πάνω στον κίνδυνο. Θα τα βρει άραγε μετά-την-καταστροφή;
Δεν παύω να το ελπίζω. Το εύχομαι, δεν το πιστεύω όμως. Οξύμωρο; Όχι, απλά ρεαλιστής. Ίσως όντως κάποτε φανεί «τολμηρός» ο νεοέλληνας. Και δεν εννοώ «τόλμη» το να φωνάζει και να μουτζώνει. Αυτό το κατέκτησε στα τέλη του περασμένου αιώνος, μαζί με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στον τόπο μας.
«Τόλμη» εννοώ: ρίσκο και κόστος για κάποιο σκοπό, όχι κατ’ανάγκην τα χρήματα. Τόλμη και ατομική ευθύνη, αντί για «υπαλληλίκι», ανωνυμία του πλήθους και κακομοιριά.
Για να μη λέω θεωρίες, θέτω σαν παράδειγμα –και μόνον- στη συζήτηση αυτην, τον εαυτό μου. Σε τέτοιους καιρούς έκανα πχ και 5 δουλειές, που όμως ήξερα πως δεν θα πλήρωναν (άλλες έκλεισαν, άλλες χαίρονται τα λεφτουδάκια μου). Επιπλέον έφτιαξα μια ΕΠΕ με 35 νοματαίους (έχετε ακούσει ποτέ ΕΠΕ με τόσους πολλούς;) που μου πήρε 9 μήνες να την ανοίξω λόγω γραφειοκρατίας (φτάσαμε στο 2012 και να δούμε αν θα αντέξει). Μπήκα διαχειριστής και φορτώθηκα και την ευθύνη φίλων μου, γιατί ήθελα να βοήθησω όλους να βρουν μια δέξοδο, να οργανώσουν αλλοιώς τις ζωές τους. Δεν επιδοτούμαι ούτε έχω εκπτώσεις που έχουν πχ οι άνεργοι, πληρώνω και από την τσέπη μου για ΦΠΑ που δεν εισέπραξα, δεν αφήνω χαράτσι για χαράτσι (για να μη το πληρώσουν άλλοι ή τα παιδιά μου). Στερούμαι αλλά κοιτάω μπροστά, για να φτιάξω τις ζωές τη δική μου και των γύρω μου, που –διαχρονικά- κάποιοι άλλοι ήθελαν και θέλουν να μας χαλάσουν.
Βοηθώ συναδέλφους και φίλους να αντιμετωπίσουν τον "δραχμοφονιά" ιδιοκτήτη τους, τους βρήκα και μέρος για να στεγαστούν. Έβαλα κόπο και ανέλαβα ρίσκο, εισέπραξα κόστος και έκανα πράγματα που δεν είχα ξανακάνει ποτέ. Μόνο λεφτά δεν έδωσα γιατί δεν έχω πια για να τα δίνω. Μόνο τα κινώ (από τη μία βγαίνουν ...ακόμα και αν δεν μπαίνουν). Χωρίς να βαρυγκομώ -γιατί έχω και παιδιά και θέλω να δούνε πως η ζωή αξίζει όταν την παλεύεις και όχι για τα λεφτά που έρχονται κα φεύγουν.
Και αν αποτύχω εγώ, αν μπλέξω στην παγίδα του νόμου, αν κουραστώ, δεν με πειράζει. Αποτυχία δεν είναι να αποτύχεις, αλλά να μην προσπαθήσεις. Στην Ελλάδα ζούσα, στην Ελλάδα ζω. «Μαθημένα τα βουνά» μετά από 28 χρόνια στο κουρμπέτι.
Λέω όμως πως αν τα έκαναν «το κάτι παραπάνω» πχ και άλλοι δέκα σαν και εμένα, του ενός μπορεί "να του καθότανε" και τότε κάτι θα κουνιώταν. Μαζί με αυτόν, και κάποιοι άλλοι (οι γύρω του, οι συνεργάτες του, η οικογένειά του, όσοι τον έβλεπαν) θα παίρνανε «τα πάνω τους». Στο μέλλον του διπλανού μου, βλέπω το μέλλον των παιδιών μου. Αν δεν πετύχει ο διπλανός μου, αν περιμένουμε πχ απλώς να έρθουν τα ελικόπτερα με σωρτήρες-επενδυτές ή να επιστρέψουν τα λεφτά από την Ελβετία μετά τη χρεοκοπία, τότε ξέρω ποιοι θα «πηδήξουν» το μέλλον των παιδιών μου.
Κάπως έτσι θα περίμενα να βγούμε από την Κρίση. Όχι με κλάψες, γιατί έτσι μάς βαρέθηκαν ακόμα και οι ... φιλέλληνες. Τους κατηγορούμε γιατί μας έδιναν χρήματα, γιατί είχαμε σταθερό νόμισμα, γιατί ... δεν μας άφησαν ακόμα και να χρεοκοπήσουμε. Εμείς καλοί, αυτοί σκάρτοι. Εμείς Λαός, αυτοί πολιτικοί-προδότες. Εμείς θύματα, αυτοί θύτες. Εμείς ήρωες του '21, αυτοί δοσίλογοι ξεπουλητές της Ιστορίας και της Δοξας των Προγόνων μας.
The Game Is Over, που έλεγε –και λέει- και ο Γιούνκερ. Ποιος ξέρει τι θα γράψει για εσάς κάποτε η ελληνική Ιστορία. Σας ευχαριστώ πάντως, Ζαν Κλωντ, που μας το είπατε κιόλας, να προετοιμαζόμαστε τουλάχιστον. Γιατί αυτοί που ανέλαβαν να μας σώσουν, δεν μας είπαν ποτέ γιατί το κάνουν, ούτε σε τι μας καλούν να συμβάλουμε και πώς. Ούτε το σχέδιο μας είπαν, ούτε το μέσο και το κόστος. Ούτε μας προετοίμασαν και ποτέ όμως για αυτό που θα αντιμετωπίσουμε όλοι και καθένας μας ξεχωριστά, αν τελικά αποτύχουν. Και ... «το κόβω» να μην πετύχουν. «Τους κόβω» να μην υπάρχουν –ακόμα και αν αύριο «λεφτά υπάρξουν».
«Τόλμη» εννοώ: ρίσκο και κόστος για κάποιο σκοπό, όχι κατ’ανάγκην τα χρήματα. Τόλμη και ατομική ευθύνη, αντί για «υπαλληλίκι», ανωνυμία του πλήθους και κακομοιριά.
Για να μη λέω θεωρίες, θέτω σαν παράδειγμα –και μόνον- στη συζήτηση αυτην, τον εαυτό μου. Σε τέτοιους καιρούς έκανα πχ και 5 δουλειές, που όμως ήξερα πως δεν θα πλήρωναν (άλλες έκλεισαν, άλλες χαίρονται τα λεφτουδάκια μου). Επιπλέον έφτιαξα μια ΕΠΕ με 35 νοματαίους (έχετε ακούσει ποτέ ΕΠΕ με τόσους πολλούς;) που μου πήρε 9 μήνες να την ανοίξω λόγω γραφειοκρατίας (φτάσαμε στο 2012 και να δούμε αν θα αντέξει). Μπήκα διαχειριστής και φορτώθηκα και την ευθύνη φίλων μου, γιατί ήθελα να βοήθησω όλους να βρουν μια δέξοδο, να οργανώσουν αλλοιώς τις ζωές τους. Δεν επιδοτούμαι ούτε έχω εκπτώσεις που έχουν πχ οι άνεργοι, πληρώνω και από την τσέπη μου για ΦΠΑ που δεν εισέπραξα, δεν αφήνω χαράτσι για χαράτσι (για να μη το πληρώσουν άλλοι ή τα παιδιά μου). Στερούμαι αλλά κοιτάω μπροστά, για να φτιάξω τις ζωές τη δική μου και των γύρω μου, που –διαχρονικά- κάποιοι άλλοι ήθελαν και θέλουν να μας χαλάσουν.
Βοηθώ συναδέλφους και φίλους να αντιμετωπίσουν τον "δραχμοφονιά" ιδιοκτήτη τους, τους βρήκα και μέρος για να στεγαστούν. Έβαλα κόπο και ανέλαβα ρίσκο, εισέπραξα κόστος και έκανα πράγματα που δεν είχα ξανακάνει ποτέ. Μόνο λεφτά δεν έδωσα γιατί δεν έχω πια για να τα δίνω. Μόνο τα κινώ (από τη μία βγαίνουν ...ακόμα και αν δεν μπαίνουν). Χωρίς να βαρυγκομώ -γιατί έχω και παιδιά και θέλω να δούνε πως η ζωή αξίζει όταν την παλεύεις και όχι για τα λεφτά που έρχονται κα φεύγουν.
Και αν αποτύχω εγώ, αν μπλέξω στην παγίδα του νόμου, αν κουραστώ, δεν με πειράζει. Αποτυχία δεν είναι να αποτύχεις, αλλά να μην προσπαθήσεις. Στην Ελλάδα ζούσα, στην Ελλάδα ζω. «Μαθημένα τα βουνά» μετά από 28 χρόνια στο κουρμπέτι.
Λέω όμως πως αν τα έκαναν «το κάτι παραπάνω» πχ και άλλοι δέκα σαν και εμένα, του ενός μπορεί "να του καθότανε" και τότε κάτι θα κουνιώταν. Μαζί με αυτόν, και κάποιοι άλλοι (οι γύρω του, οι συνεργάτες του, η οικογένειά του, όσοι τον έβλεπαν) θα παίρνανε «τα πάνω τους». Στο μέλλον του διπλανού μου, βλέπω το μέλλον των παιδιών μου. Αν δεν πετύχει ο διπλανός μου, αν περιμένουμε πχ απλώς να έρθουν τα ελικόπτερα με σωρτήρες-επενδυτές ή να επιστρέψουν τα λεφτά από την Ελβετία μετά τη χρεοκοπία, τότε ξέρω ποιοι θα «πηδήξουν» το μέλλον των παιδιών μου.
Κάπως έτσι θα περίμενα να βγούμε από την Κρίση. Όχι με κλάψες, γιατί έτσι μάς βαρέθηκαν ακόμα και οι ... φιλέλληνες. Τους κατηγορούμε γιατί μας έδιναν χρήματα, γιατί είχαμε σταθερό νόμισμα, γιατί ... δεν μας άφησαν ακόμα και να χρεοκοπήσουμε. Εμείς καλοί, αυτοί σκάρτοι. Εμείς Λαός, αυτοί πολιτικοί-προδότες. Εμείς θύματα, αυτοί θύτες. Εμείς ήρωες του '21, αυτοί δοσίλογοι ξεπουλητές της Ιστορίας και της Δοξας των Προγόνων μας.
The Game Is Over, που έλεγε –και λέει- και ο Γιούνκερ. Ποιος ξέρει τι θα γράψει για εσάς κάποτε η ελληνική Ιστορία. Σας ευχαριστώ πάντως, Ζαν Κλωντ, που μας το είπατε κιόλας, να προετοιμαζόμαστε τουλάχιστον. Γιατί αυτοί που ανέλαβαν να μας σώσουν, δεν μας είπαν ποτέ γιατί το κάνουν, ούτε σε τι μας καλούν να συμβάλουμε και πώς. Ούτε το σχέδιο μας είπαν, ούτε το μέσο και το κόστος. Ούτε μας προετοίμασαν και ποτέ όμως για αυτό που θα αντιμετωπίσουμε όλοι και καθένας μας ξεχωριστά, αν τελικά αποτύχουν. Και ... «το κόβω» να μην πετύχουν. «Τους κόβω» να μην υπάρχουν –ακόμα και αν αύριο «λεφτά υπάρξουν».
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα