Κώστας Τσαούσης

Δεν προχώρησα παρακάτω – τράβηξα την καρέκλα μου λίγα μέτρα μακριά από το laptop, ήπια μια γουλιά καφέ και θέλησα να πάρω μια βαθειά ανάσα. Το είχα ανάγκη. Παραπάνω από οτιδήποτε. Ο λόγος προφανής: Αρνούμαι ως πολίτης – μάχιμος και ενεργός- σε οποιαδήποτε μορφής εξουσία να με δουλεύει ψιλό γαζί… Γιατί μας δουλεύουν κατάμουτρα!

Μετά τη γουλιά του καφέ και τη βαθειά ανάσα άφησα το μάτι να τρέξει πάνω κάτω τη σελίδα. Και είδα το καλύτερο: «η ανάδειξη του στοιχείου της δικτύωσης των Ελλήνων όλου του κόσμου, που θα έχει σα συνέπεια τη συνδιαμόρφωση με απτό τρόπο του μέλλοντος της χώρας». Ξανά πίσω την καρέκλα και έμπλεος νεανικού ενθουσιασμού (από την εποχή του «Ρήγα» ένα πράγμα) αναφώνησα: «Τώρα, τα βρήκαμε τα λεφτά μας»!

Θέλετε αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι «συνδιαμόρφωση με απτό τρόπο του μέλλοντος της χώρας»; Πανεύκολο. Πηγαίνετε στη Βουλή και ψηφίζετε υπέρ του δικαιώματος των Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται στο εξωτερικό να συμμετέχουν με απλό, πρακτικό τρόπο (χωρίς να μετακινηθούν) στις εκλογές που έρχονται. Εκεί να δείτε τι «συνδιαμόρφωση μέλλοντος» θα υπάρξει…

Αλλά, μένουμε στα λόγια.

Με τα πολλά άντεξα να διαβάσω και άλλα στην σχετική ενότητα του site: «Θέματα όπως η μαζική φυγή πτυχιούχων, η αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης όσον αφορά στο επιστημονικό δυναμικό της Ελλάδας, το αποκαλούμενο «Brain Drain», τα χαρακτηριστικά της νεομετανάστευσης και η ανάπτυξη είναι μόνιμη επωδός στα χείλη αρμοδίων, φορέων, αλλά και των ίδιων των νέων ανθρώπων, τους οποίους επηρεάζουν άμεσα.

Πολλές πρωτοβουλίες, επίσημες και μη, έχουν μιλήσει για «επιστροφή πτυχιούχων» ή αντιμετώπιση του brain drain. Καμία όμως δεν έχει εστιάσει στην ουσία της συζήτησης, που είναι η διασύνδεση και η λειτουργική δικτύωση των Ελλήνων μεταξύ τους, είτε έχουν φύγει για το εξωτερικό είτε παραμένουν στην Ελλάδα: με άλλα λόγια η δρομολόγηση μιας καταρχήν «εικονικής επιστροφής» των Ελλήνων του εξωτερικού, μέσω της διασύνδεσης μεταξύ τους και με τους Έλληνες που μένουν στη χώρα. Υποστηρικτικά βέβαια και παράλληλα με τη διατήρηση του στρατηγικού στόχου, δηλαδή της επιστροφής». Με λίγα λόγια, κλασσικός ΣΥΡΙΖΑ της εποχής της Πλατείας Κουμουνδούρου.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση και τα στελέχη της με τις δημόσιες συμπεριφορές τους αρνούνται στην πράξη την προοπτική μιας ανοικτής κοινωνίας στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομικής τάξης με απόλυτο σεβασμό στο πλαίσιο της Δημοκρατίας που έχει αναπτυχθεί και λειτουργεί στο Δυτικό Κόσμο.

Η «επιστροφή πτυχιούχων» ή η αντιμετώπιση του brain drain σχετίζονται άμεσα με τις δημόσιες πολιτικές που εφαρμόζει μια κυβέρνηση στο τόπο της. Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει κανένα να φύγει ή να ξαναγυρίσει στο πλαίσιο της αναζήτησης της προσωπικής ή οικογενειακής ευημερίας και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα και επιλογή ζωής. Αυτό που δεν είναι ούτε δικαίωμα, ούτε επιλογή είναι δίχως άλλο η αναγκαστική μεγάλη έξοδος λόγω της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα που αντί για την ελευθερία της επιχειρηματικότητας σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής ζει και αναπνέει με το όραμα της «πληβειακής αριστεράς» σε μια «προλεταριακή δημοκρατία».

Μετά ταύτα, τι θα είχε να μας πουν ο σύντροφος Μοσκοβισί και τα συντρόφια του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES);