Κώστας Τσαούσης

Και από την άλλη, τα non paper του Μαξίμου. Ψευδο- αναλύσεις που θυμίζουν κάτι από τις ανακοινώσεις των κομματικών οργανώσεων της Αριστεράς την μεταπολίτευση (από το γενικό στο ειδικό και πάλι από την αρχή) και το κουβεντολόι στις αλήστου μνήμης εκπομπές του Γ.Γεωργίου «Το Καφενείο των Φιλάθλων». 

Η έκθεση του ΔΝΤ, η νέα διοίκηση Τράμπ, οι εκλογικές αναμετρήσεις σε μια σειρά Ευρωπαϊκών χωρών, η εκκίνηση του Brexit, η ατζέντα Ερντογάν κ.α διαμορφώνουν ένα διεθνές περιβάλλον – από την γειτονιά μας αλλά και σε όλα τα μέρη της γης- όπου απαιτεί από τους μικρούς (και η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα στην άκρη της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ισχυρή διακυβέρνηση. Τι σημαίνει αυτό; Τι πρακτική έκφραση έχει; Με απλά λόγια, μια κυβέρνηση που να κατανοεί τα δεδομένα της στιγμής αλλά και εκείνα του αύριο και του μεθαύριο και να διαμορφώνει τις πολιτικές της σε όλα τα επίπεδα που να ανταποκρίνονται σε αυτά τα δεδομένα. Επιπλέον, μια κυβέρνηση που επιθυμεί και προσπαθεί να προετοιμάσει το κράτος και την κοινωνία για να ζήσουν χωρίς ξένη βοήθεια, πέραν της καλοσύνης των ξένων. Και επειδή κάτι τέτοιο θα πάρει χρόνο εκείνο που απαιτείται είναι η μείωση της εξάρτησης από τα δανεικά των άλλων και η υιοθέτηση ενός ελληνικού προγράμματος που θα εγγυάται και την συνέχιση της δημοσιονομικής εξυγίανσης αλλά και την ανάδειξη της προτεραιότητας της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Η τελευταία δεν σημαίνει ούτε επενδύσεις σε …ντουβάρια, ούτε ΔΕΚΟ νέας γενιάς. Αντίθετα, σημαίνει πρόσκληση για μεγάλες επενδύσεις από ιδιώτες που μπορούν να κινητοποιήσουν κεφάλαια – επενδύσεις που παράγουν δουλειές, απασχόληση, εισοδήματα και … έσοδα για τα δημόσια ταμεία.

Δημοσιονομική εξυγίανση, αλλαγές στο κράτος και ατζέντα μεγάλων επενδύσεων μπορεί και πρέπει να είναι το τρίπτυχο που διαμορφώνει το πρόσωπο της Ελλάδας στο εξωτερικό. Όλα τα άλλα, είναι για το καφενείο των συντρόφων.