Κώστας Τσαούσης

Στην εποχή της διπλωματίας των social media που είναι απείρως πιο συμφέρουσα και αποτελεσματική από την παλιά εκείνη των κανονιοφόρων ένα post ή ακόμη και ένα tweet μπορεί και να κάνει τη δύσκολη ή και την βρώμικη δουλειά. Αυτό κάνει και το post του παλιού τροτσκιστή – Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα λεγόταν η οργάνωση που ανήκε έως το '84 που πέρασε στους Σοσιαλιστές του Μιτεράν και συνδέθηκε με τους Μισέλ Ροκάρ και Ντομινίκ Στρος Καν- που γνωρίζει καλά την έννοια της «στρατευμένης επικοινωνίας» και του μηνύματος που πρέπει να βρίσκει πάντα το στόχο του. Ο Μοσκοβισί αφήνοντας κατά μέρος περιττές ευγένειες και διακριτικότητες πάει κατευθείαν στο ζουμί ...

«Το να μείνει η Ελλάδα στη σωστή πορεία σημαίνει πρώτα και κύρια να επιμένει στην εφαρμογή του προγράμματος: Ο δρόμος προς τα εμπρός θα είναι ευκολότερος με τους δανειστές, εάν οι προϋποθέσεις που έχουν τεθεί πληρούνται. Είναι προς το συμφέρον όλων: Της Ελλάδας, η οποία πρέπει να εκσυγχρονίσει τις δομές της και σκοπεύει να συνεχίσει τη συζήτηση για το χρέος της αλλά και των κρατών-μελών, τα οποία θέλουν μια ισχυρή, βιώσιμη Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ.

Οι συζητήσεις και οι δύσκολες αποφάσεις είναι ακόμα μπροστά κατά τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες. Δεν έκρυψα αυτή την πραγματικότητα από τους συνομιλητές μου, αλλά, αντίθετα τους μίλησα για αυτές τις προκλήσεις».

Το θέμα όμως αν η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να κατανοήσει την ουσία των προκλήσεων και τη διαφορά της ουσιαστικής παρέμβασης για την οριστική επίλυση μιας εκκρεμότητας από την επικοινωνιακή διαχείριση. Έχω την ταπεινή γνώμη ότι δεν κατανοεί τη διαφορά. Επιμένει στο πρότυπο της δράσης ενός κομματικού οργανισμού της Αριστεράς που αρνείται να λερώσει τα χέρια του με ρεαλιστικές εφαρμόσιμες πολιτικές και αρκείται στα παιχνίδια του πολικαντισμού ...

Η κυβέρνηση Τσίπρα εν τέλει αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι εκείνη πρέπει να είναι ο επισπεύδων της κατάστασης – εκείνη χρειάζεται να ξεφύγει από την αυτοπαγίδευση των λεγόμενων ισοδυνάμων και να ξανανοιχτεί στα μαύρα κουτιά των δαπανών. Εκεί θα βρεθούν οι λύσεις που θα επιτρέψουν με σχετική άνεση χρόνου να διαμορφωθεί ένα ρεαλιστικό πλάνο ανάταξης της οικονομίας στη βάση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών.