Κλεοπάτρα Κοντονίκα

Νομοθέτησε η κυβέρνηση, πέρασε ο νόμος από τη Βουλή, τον ψήφισαν και οι βουλευτές με ευχαρίστηση μιας και ήταν ο πρώτος νόμος που έδινε ανάσες στους φορολογούμενους. Φευ ! Νομοθέτησαν ερήμην των δανειστών. Και αποφάσισαν να εντάξουν στην πρώτη εδώ και πέντε χρόνια φιλολαϊκή ρύθμιση, όχι μόνο τα ληξιπρόθεσμα αλλά και τα βεβαιωμένα χρέη, ήτοι τις τρέχουσες φορολογικές υποχρεώσεις όλων. Συνεπών και ασυνεπών. Να μην ξεχνούμε όμως. Ερήμην των δανειστών. Μόλις εκείνοι είδαν τι ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή, έβαλαν τη δική τους κόκκινη γραμμή, τράβηξαν τα’ αυτιά και τους επανέφεραν στον ίσιο δρόμο. Άντε τώρα, να ηρεμήσουν οι βουλευτές, να εμπεδώσουν τη νέα επικοινωνιακή γραμμή και να ξαναπάνε στις περιφέρειές τους, να υποστούν την οργή ή και τη χλεύη των ψηφοφόρων. 

Η υπαναχώρηση στην αλλαγή του ήδη ψηφισμένου νόμου, υπήρξε κόλαφος για την κυβέρνηση. Και οι βουλευτές αγρίεψαν (για μία ακόμη φορά): «Να λογοδοτήσουν, να τιμωρηθούν οι φταίχτες, να πληρώσουν, να παραιτηθούν, να τους παραιτήσετε…»
Λίγες ώρες νωρίτερα, οι ίδιοι βουλευτές εμφανίζονταν λέοντες στις τηλεοράσεις: «Είναι νόμος του κράτους και θα εφαρμοσθεί. Είναι νόμος του κράτους που ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή. Θα εφαρμοσθεί, ότι κι αν λέει η τρόικα.» Και πριν αλέκτωρ… δόθηκε το σήμα της υποχώρησης, άτακτης μάλιστα. 

«Ήταν λάθος και το διορθώνουμε» δήλωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος. Η αναγνώριση του λάθους δεν έγινε βέβαια από γενναιότητα, έγινε υπό τις απειλές της τρόικας, που όσο κι αν είναι μισητή στη χώρα μας, λίγο μυαλό παραπάνω φαίνεται ότι το διαθέτει. 

Μέχρι σήμερα έχουν εισπραχθεί οι δύο πρώτες δόσεις του ΕΝΦΙΑ και έχουν αποφέρει στα δημόσια ταμεία περί το 1,5 – 1,8 δις ευρώ. Απομένουν άλλες δύο δόσεις, άρα σε δύο μήνες θα έχουν εισπραχθεί άλλα τόσα. Αν ο ΕΝΦΙΑ έμπαινε στη ρύθμιση των 100 δόσεων, αντιλαμβάνεται και ένας μαθητής του δημοτικού ότι τα έσοδα αυτά θα κάνουν μερικά χρόνια για να εισπραχθούν, δηλαδή, αντίο πλεόνασμα. Δεν χρειάζεται δα να έχει κανείς και νόμπελ Οικονομίας για να υπολογίσει μια τόσο απλή πράξη αριθμητικής. Κι όμως. Υπό το κράτος του πανικού, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε την πράξη της απλής αριθμητικής, αλλά νομοθέτησε κιόλας. Και βρέθηκε πάλι να τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. 

Όλοι κάποτε μπορεί να βρεθούμε σε κατάσταση πανικού. Θα τρέξουμε να αυτοκτονήσουμε και μάλιστα χωρίς να το καταλάβουμε; Ίσως υπό την επήρεια παραισθησιογόνων…Γι’ αυτό κι αναρωτιόμαστε. Δεν μπορεί. Κάτι πίνουν και δεν μας δίνουν…