Κλεοπάτρα Κοντονίκα

H χώρα βρισκόταν ήδη πριν από τις εκλογές σε ελεύθερη πτώση. Η σωτηρία της είχε τόσες πιθανότητες, όσες το να πέσει κάποιος από ένα ουρανοξύστη και να σταθεί όρθιος. Μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, κατά την διάρκεια των οποίων χάθηκε πολύτιμος χρόνος, εξελέξη πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία και χρειάστηκε η στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για να σχηματισθεί κυβέρνηση.

Στο μεσοδιάστημα δεν είχε εισπραχθεί το σύνολο της προηγούμενης δόσης του δανείου, η χώρα και οι λειτουργίες της βρίσκονται σε πλήρη διάλυση, με κατάρρευση των εσόδων και με αποκορύφωμα τον τομέα της υγείας όπου η κατάσταση δοκιμάζει όχι μόνο την αξιοπρέπεια των ανθρώπων αλλά και αυτές τις φυσικές αντοχές τους.

Ολη η Ευρώπη και ακόμη περισσότερο όλοι οι Έλληνες πολίτες, είτε ψήφισαν είτε όχι τα κόμματα της κυβέρνησης, περίμεναν με κρατημένη την ανάσα τα πρώτα κυβερνητικά βήματα.
Μια χώρα στην εντατική και λίγο πριν εκπνεύσει –διότι αυτή ήταν η γενικότερη αντίληψη για την κατάστασή μας- μπορεί να ελπίζει μόνον εφόσον απευθυνθεί στις κορυφές της ιατρικής επιστήμης.

Δηλαδή, τι θα ήταν το πιο λογικό; Τα κόμματα που ανέλαβαν την ευθύνη της διακυβέρνησης αυτή την συγκεκριμένη περίοδο όφειλαν να καλέσουν σε εθνική πανστρατιά τους top of the top. Τα καλύτερα μυαλά, τα «διαμάντια» από κάθε τομέα, όσους διαπρέπουν εδώ και απανταχού της γης όπου υπάρχουν Ελληνες.

Όφειλαν, εφόσον ανέλαβαν την ευθύνη, να σηκώσουν κάθε πέτρα στον πλανήτη και δημόσια να απευθύνουν έκκληση στους καλύτερους να έρθουν να συνδράμουν σ’ αυτή την εθνική προσπάθεια. Όφειλαν τα κόμματα να ξεχάσουν τα κομματικά, τα πολιτικάντικα, τους οικογενειακούς, κοινωνικούς, οικονομικούς δεσμούς. Να τα αφήσουν στην άκρη και να ανοίξουν δρόμο σ’ αυτούς που ξέρουν και μπορούν να κάνουν το καλύτερο. Οφειλαν να φτιάξουν μια πραγματική κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.  Όφειλαν αν μη τι άλλο να αναγνωρίσουν πως ψηφίστηκαν όχι γιατί αποτελούσαν την καλύτερη επιλογή των ψηφοφόρων τους. Πήραν ψήφο αγωνίας και όχι κομματική ψήφο. Αντ’ αυτής της ψήφου, επιστρέφουν στη χώρα και τους αγωνούντες πολίτες της τώρα, την ύστατη τούτη ώρα, την προσωπική τους αντζέντα με υπουργοποιήσεις και επιλογές κομματικές, καραμπόλες και πολιτικάντικες τοποθετήσεις, αποστάσεις και χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση. Μια από τα ίδια και ακόμη χειρότερα.

Κανένα μήνυμα δεν πήραν οι σημερινοί κυβερνώντες από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις ούτε και από τους δανειστές. Δεν υπάρχει ούτε ένας σε καμία συζήτηση που να μη δηλώνει απογοητευμένος από την κυβερνητική εικόνα λίγες μόνον ημέρες από τις εκλογές. Τη θεωρούν λίγη και υποδεέστερη των περιστάσεων.

Την στιγμή που νέες χώρες προσφεύγουν στο Μηχανισμό Στήριξης και θα απαιτηθούν περισσότερα χρήματα για την αντιμετώπιση της κρίσης στη Ευρώπη, εδώ στο μάτι του κυκλώνα, αντί μιας προοπτικής και μιας σοβαρής απάντησης στην αγωνία των ανθρώπων, προσθέτουν ακόμη μεγαλύτερη αγωνία. Είναι τυχαίο μήπως που όλες οι συζητήσεις καταλήγουν στη θλιβερή διαπίστωση «δεν έχει σωτηρία αυτή η χώρα...»