Γιάννης Γ. Αντύπας

Η πρώτη ήταν τον Νοέμβριο του 1973 όταν η Τουρκία δημοσιεύει για πρώτη φορά χάρτες του Αιγαίου το οποίο χωρίζει στην μέση στην γνωστή πλέον γραμμή δηλώνοντας ευθαρσώς πως θεωρεί το μισό Αιγαίο στην δικαιοδοσία της για σκοπούς έρευνας υδρογονανθράκων. Έκτοτε η ενέργειά της αυτή του 1973, αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της εξωτερικής της πολιτικής.

Η δεύτερη και δυστυχώς τραγικότερη όλων, είναι αναμφίβολα η Εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς ούτε λέξη για τον μέγιστο ρόλο των αποτελεσμάτων της Εισβολής στην εξωτερική πολιτική της γείτονος.

Το τρίτο είναι η κρίση των Ιμίων που άρχισε τον Δεκέμβριο του 1995 (και κορυφώθηκε τον Ιανουάριο του 1996). Όλη η θεωρία περί γκρίζων ζωνών, στηρίζεται στην κρίση αυτή.

Δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει πως η σύγχρονη επεκτατική και βιαίως αυθαίρετη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας έναντι της χώρας (και της Κύπρου) βασίζεται κατά συντριπτικό ποσοστό στις τρεις αυτές στρατηγικές κινήσεις. Όλες οι υπόλοιπες ήταν και είναι κινήσεις τακτικής που τις εξυπηρετούν.

Έκπληξη ή λεπτομερέστατος σχεδιασμός;

Δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως η Τουρκία αφήνει τίποτα στην τύχη και πως δεν σχεδιάζει μεθοδικά κάθε της κίνηση, όπως οφείλει κάθε σοβαρό κράτος να κάνει (και) στην εξωτερική του πολιτική. Λοιπόν, το ερώτημα είναι ένα: εκτός από αυτήν την συνεχή συνέπεια της χώρας αυτής στον σχεδιασμό, υπάρχει κάτι άλλο κοινό που συνδέει τις τρείς αυτές στρατηγικές που δυστυχώς μέχρι τώρα έχουν παράξει επωφελή αποτελέσματα για αυτήν; Η απάντηση είναι ΝΑΙ.

Ας αφήσουμε όλες τις άλλες παραμέτρους κατά μέρος και ας δούμε τι γινόταν την περίοδο που εκδηλώθηκαν τα τρία αυτά συμβάντα.

Πρώτον, στην δημοσίευση των χαρτών του Αιγαίου τον Νοέμβριο του 1973, η Ελλάδα και η τότε κυβέρνησή της κλυδωνιζόταν από την φοιτητική εξέγερση και που τελικά μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου την οδήγησαν σε κατάρρευση. Υπήρχε δηλαδή στην ουσία κενό εξουσίας στην Ελλάδα.

Τον Ιούλιο του 1974 κατά την εισβολή στην Κύπρο στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Ρ. Νίξον ήταν απορροφημένος και εν πολλοίς αδρανοποιημένος εξαιτίας του σκανδάλου του Watergate, που οδήγησε τελικά στην ντροπιαστική παραίτησή του. Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Κίσσιντζερ, δεν είχε ούτε την δυνατότητα, ούτε την πολυτέλεια, ενδεχομένως ούτε και την διάθεση να ενημερώνει τον Πρόεδρο Νίξον για το τι συνέβαινε. Υπήρχε λοιπόν και κατά την Εισβολή, το κυριότερο και τραγικότερο των τριών γεγονότων που περιγράφονται, πάλι κενό εξουσίας και σχετική ακυβερνησία, στην μοναδική χώρα που θα μπορούσε να σταματήσει την Εισβολή: στις ΗΠΑ.

Στο τέλος του 1995 (στις 25 Δεκεμβρίου-ανήμερα Χριστούγεννα!), όταν το τούρκικο εμπορικό «προσάραξε» στην βραχονησίδα των Ιμίων, στην Ελλάδα ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου είναι από τον Νοέμβριο στο νοσοκομείο και έχει ξεσπάσει η μάχη των επιγόνων. Τον Ιανουάριο αναγκάζεται σε παραίτηση. Ποιος ασκούσε την εξουσία στην χώρα αυτήν την περίοδο; Ο επίγονος και κοντινότερος του Α. Παπανδρέου, κος Άκης; Αν αυτό δεν λέγεται κενό εξουσίας κάτι πάει λάθος με την Ελληνική γλώσσα…

Παρατηρεί κανείς λοιπόν πως ΚΑΙ οι τρεις αυτές βασικές στρατηγικές κινήσεις η Τουρκία έβαλε σε εφαρμογή τα ήδη σχεδιασθέντα σε στιγμές Ακυβερνησίας των εμπλεκομένων. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας.

Trump or Biden?

Επειδή φαίνεται πως τα αποτελέσματα των Αμερικανικών εκλογών είναι πολύ πιθανόν να αργήσουν λόγω της αυξημένης επιστολικής ψήφου που θα καθορίσει το αποτέλεσμα ειναι εξίσου πιθανό να υπάρξει σχετική ακυβερνησία στις ΗΠΑ. Το προβλέπουν πολλοί.

Την σημερινή κρίση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο την άρχισαν οι Τούρκοι τον Ιούλιο. Λίγους μήνες πριν τις Αμερικανικές εκλογές. Οι μετέπειτα τακτικές τους κινήσεις πολλές και στοχευμένες. Μήπως κορυφωθούν τώρα; Τρία ενδεχόμενα αντιμετωπίζει ο Ερντογάν σε σχέση με τις εκλογές πέραν του Ατλαντικού: 1. Να νικήσει ο Τραμπ, 2. Να νικήσει ο Μπάιντεν και 3. Κανείς από τους δύο για κάποιες μέρες ή εβδομάδες. Τα σενάρια 1. και 3. , ειδικά το 3ο του ταιριάζουν απόλυτα.

Ο επίλογος αυτού του κειμένου θα είναι λιτός.

Προσοχή μεγάλη από όλους αυτήν την περίοδο μέχρι τα οριστικά και αποδεκτά από όλους αποτελέσματα. Αν γίνεται ούτε κοκορομαχίες στη Βουλή, ούτε απεργίες, ούτε λαϊκίστικες κορώνες από την αντιπολίτευση, ούτε λαϊκισμός από τα ΜΜΕ, ούτε εκμετάλλευση της πανδημίας για ευτελείς μικροπολιτικές. Προσοχή και επαγρύπνηση από όλους για λίγο.

Έχουμε όλη την άνεση να ξαναρχίσουμε τα ευγενή μας χόμπι μετα.