Γρ. Νικολόπουλος

Θα λένε ότι εμείς κάναμε πολλά, πάρα πολλά, δεν αντέχει άλλο το σύστημα και δεν χρειάζονται άλλα μέτρα. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε πολιτική διαπραγμάτευση, δηλαδή να μιλάμε απευθείας με Μέρκελ και όχι με τρόικα.

Αυτό, προς το παρόν, οι εταίροι δεν το δέχονται και απαντούν, όταν είστε έτοιμοι, ειδοποιήστε μας να σας στείλουμε πάλι την τρόικα (η οποία απεχώρησε διαμαρτυρόμενη). Αδιέξοδο λοιπόν προς το παρόν.

Μέχρι στιγμής όλα τα αδιέξοδα που εμφανίστηκαν στην τριετία ξεπεράστηκαν με υποχώρηση δική μας και την τρόικα να δίνει τα λεφτά για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Τώρα τι θα γίνει;

Πολύ φοβάμαι ότι το σκηνικό έχει αλλάξει και οδηγούμαστε σε πραγματικό αδιέξοδο.
Να εξηγήσω τι εννοώ:

Μέχρι τώρα η τρόικα έλεγε μειώστε το έλλειμμα και εννοούσε κόψτε τις δημόσιες δαπάνες, κάντε αποκρατικοποιήσεις και κλείστε άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου. Ολες οι κυβερνήσεις της κρίσης επέλεξαν να βάλουν φόρους επί παντός κινητού και ακινήτου, να μη μειώσουν τις σπατάλες, να μη μειώσουν το Δημόσιο και να μην κάνουν αποκρατικοποιήσεις. Ετσι, διέλυσαν την οικονομία και προκάλεσαν (οι κυβερνήσεις και όχι η τρόικα μόνο) ύφεση, ανεργία και φτώχεια.

Μεταρρύθμιση καμία, εξυγίανση καμία, αλλαγή καμία.

Οι τροϊκανοί είχαν δεχτεί αυτό το «κόλπο» διότι αυτούς τους ένοιαζε να μειωθεί το έλλειμμα και όχι το πώς θα μειωθεί. Ετσι, πετύχαμε ένα λογιστικό πλεόνασμα, ενώ όλες οι δομές του ελλείμματος συνεχίζουν να υπάρχουν. Πίστευαν επίσης οι τροϊκανοί ότι κάποια στιγμή θα προχωρήσουν και σε μεταρρυθμίσεις οι Ελληνες πολιτικοί. Φυσικά δεν το έκαναν και ούτε θα το κάνουν.

Σήμερα λοιπόν οι Σαμαράς και Βενιζέλος κατάλαβαν ότι δεν έχουν δυνατότητα να βάλουν άλλους φόρους διότι κανείς δεν έχει να τους πληρώσει. Δεν έχουν επίσης καμία δυνατότητα να κάνουν αποκρατικοποιήσεις και καμία διάθεση να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Εγραψαν λοιπόν στην προγραμματική συμφωνία ότι τώρα «ΘΑ» αρχίσουν τις μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις, για να μιλάμε μεταξύ μας ειλικρινά, σημαίνει ότι σπας αβγά με τους ψηφοφόρους. Σημαίνει τέρμα το ρουσφέτι και η πελατειακή σχέση. Μα, αν τελειώσουν αυτά, τελειώνουν αυτομάτως Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι Σαμαράς, Βενιζέλος, ο «πολλά υποσχόμενος» Τσίπρας και όλοι οι 300 της Βουλής. Σημαίνει ότι τελειώνουν τα κομματικά στελέχη, οι κομματικοί στρατοί, όλοι οι διευθυντές ΔΕΚΟ και οργανισμών του Δημοσίου, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματική διαπλοκή και ένα πλήθος κόσμου. Σημαίνει αυτό, με απλά λόγια, ότι μεταρρυθμίσεις από τη Βουλή δεν περνάνε με κανένα κόμμα.

Εφόσον λοιπόν δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις για να μειωθούν τα έξοδα και δεν μπαίνουν φόροι αφού κανείς δεν έχει να πληρώσει, τι περιμένουν οι Σαμαράς - Βενιζέλος; Να αλλάξουν μυαλά οι εταίροι, να χαλαρώσουν και να μας δώσουν τα λεφτά για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις.

Αν το πετύχουν, θα μιλάμε για την πιο πετυχημένη διαπραγμάτευση όλων των εποχών. Δύσκολο όμως.

Ηδη ο Ολι Ρεν δήλωσε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει υπό διαρκή επιτήρηση μέχρις ότου ξεπληρωθεί το 75% του χρέους της. Αρα για πάντα. Συνεπώς λίγο δύσκολο να μας χαριστούν οι εταίροι και να αλλάξουν μυαλά.
Ετσι, το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει δύο επιλογές: ή θα αρχίσουν επίτηδες να πέφτουν σαν τις μύγες ο ένας μετά τον άλλο για να μη χρεωθούν τις επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις, ή θα κάνουν τις μεταρρυθμίσεις. Το δεύτερο, προσωπικά, δεν το πιστεύω, άρα θεωρώ ότι μάλλον πηγαίνουμε για το πρώτο, δηλαδή σε επαναλαμβανόμενες εκλογές χωρίς να σχηματίζεται κυβέρνηση, με στόχο να αποφύγουν όλοι την «καυτή πατάτα» των μεταρρυθμίσεων.
Πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία; Αγνωστο. Αλλά αν δεν αλλάξουν μυαλά οι Ευρωπαίοι και αν οι Σαμαράς - Βενιζέλος δεν κάνουν μεταρρυθμίσεις, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μείνουν απλήρωτοι (όπως και όλοι οι άλλοι) και τότε θα επέλθει το απόλυτο χάος.
Μήπως τα πράγματα λοιπόν δεν είναι τόσο ρόδινα όσο τα περιγράφουν οι αισιόδοξοι της κυβέρνησης;