Γρ. Νικολόπουλος

Εδώ που φτάσαμε, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, αυτό που προέχει είναι να βγούμε από τον φαύλο κύκλο. Παρά το πολύ σκληρό και άδικο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος δημιουργεί -προς το παρόν- προσδοκίες για μια πιο δίκαιη κοινωνικά οικονομική πολιτική και  εξαγγέλλει ότι θα υπάρξει μεγάλη προσπάθεια ώστε να παρθούν μερικά αναπτυξιακά μέτρα. Και εκεί βρίσκεται το κλειδί για την ταχύτερη έξοδό μας από την κρίση. Πρέπει όσο το δυνατόν ταχύτερα να ξεμπερδεύουμε με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου ώστε να αποφύγουμε την πτώχευση μέσα στο καλοκαίρι και την ίδια κιόλας μέρα να ξεκινήσει η αλλαγή του κλίματος.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και για να γίνει αυτό το καλύτερο μέτρο θα είναι η μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης στο μισό. (Αυτό το μέτρο, είτε ψηφιστεί είτε όχι, ο πρωθυπουργός πρέπει να το προτείνει, και μάλιστα ζητώντας ονομαστική ψηφοφορία που θα μεταδοθεί ζωντανά από την τηλεόραση για να δούμε ποιοι βουλευτές θα το δεχτούν και ποιοι όχι.)  Από εκεί και πέρα πρέπει να σχεδιαστεί μια αναπτυξιακή πολιτική η οποία θα αποσκοπεί πρώτα απ’ όλα στη διευκόλυνση της ρευστότητας και στη συνέχεια στην αύξηση των επενδύσεων - ελληνικών και ξένων. Για να βελτιωθεί η ρευστότητα όμως το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι ο συμψηφισμός των υποχρεώσεων και των απαιτήσεων μεταξύ φορολογουμένων και Δημοσίου. Αυτό θα διευκολύνει σημαντικά τις συναλλαγές και θα δώσει βαθιά ανάσα στην αγορά απελευθερώνοντας χρήμα.
Ταυτόχρονα, το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να φέρει επιτέλους έναν φορολογικό νόμο 25 σελίδων, όπως είπε η τρόικα από την αρχή, αλλά ο κ. Παπακωνσταντίνου την αγνόησε. Ο φορολογικός νόμος και η μείωση της γραφειοκρατίας είναι τα κλειδιά για την ανάπτυξη. Πρέπει να μπορεί ο καθένας με απλές και γρήγορες διαδικασίες να ξεκινήσει μια επιχείρηση και να βγάζει κέρδος.
Δεν επιτρέπεται να εμποδίζεται από τη γραφειοκρατία και τους φόρους. Για να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις χρειάζεται σταθερό φορολογικό πλαίσιο και άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων που κρύβονται παντού, όπως π.χ. στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), το οποίο μπλοκάρει εκατοντάδες μεγάλες επενδύσεις στον χώρο της βιομηχανίας και του τουρισμού, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, σε κάθε δημόσια υπηρεσία που χρειάζεται να αδειοδοτήσει - έναντι λαδώματος φυσικά.

Παράλληλα πρέπει να γίνουν ριζικές παρεμβάσεις σε επιμέρους κλάδους, όπως σε αυτούς των κατασκευών και της οικοδομής, στον τουρισμό, στην ενέργεια και στην αγροτική παραγωγή. Για παράδειγμα, αφού η κυβέρνηση θέλει να «το παίζει πράσινη» θα μπορούσε να επιτρέψει τη δόμηση σε μικρότερα οικόπεδα εφόσον το οίκημα είναι βιοκλιματικό, δηλαδή «πράσινο». Αυτό και την οικονομία κινεί και το περιβάλλον προστατεύει. Η πώληση γης του Δημοσίου -με διεθνή διαγωνισμό για την κατασκευή τουριστικών χωριών π.χ.- είναι επίσης μια αναπτυξιακή λύση. Η δημιουργία τέτοιων χωριών κατ’ αρχάς φέρνει χρήμα από το εξωτερικό, τονώνει την τοπική οικονομία διότι δημιουργούνται υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση αυτών των χωριών και τελικά δεν μειώνει ούτε την εθνική κυριαρχία ούτε τον εθνικό πλούτο.

Ο Ολλανδός ή ο Γάλλος που θα αγοράσουν ένα σπίτι σε αυτά τα χωριά, στην ελληνική επικράτεια θα ζουν, στους ελληνικούς νόμους θα υπακούν, δεν μπορούν να πάρουν το οικόπεδο ή το σπίτι και να το μεταφέρουν στο εξωτερικό. Και αν θέλουν μετά να το πουλήσουν, μπορεί κάποιος Ελληνας να το ξαναγοράσει. Η τόνωση της αγροτικής παραγωγής και η υποστήριξη της τυποποίησης και των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων, η άρση των εμποδίων για δραστηριότητες γύρω από τον τουρισμό, η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου μέσω π.χ. φορολογικών κινήτρων για το άνοιγμα των ξενοδοχείων ολόκληρο τον χρόνο- είναι αναπτυξιακά μέτρα. Προφανώς υπάρχουν και πάρα πολλές άλλες αναπτυξιακές παρεμβάσεις, που όλες όμως σχετίζονται με την άρση των εμποδίων από το Δημόσιο. Αν φύγουν τα εμπόδια από τη μέση, και επενδύσεις θα έχουμε και ανάπτυξη.