Γιώργος Ν. Πολίτης

Μας καλούν να ξεχάσουμε την αρχική απόκρυψη και συγκάλυψη του κακού, καθώς και τη φυλάκιση γιατρών-ερευνητών που το επεσήμαιναν. Να ξεχάσουμε την ιδεολογική συγγένεια της Κίνας με την ηγεσία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και τη συστηματική παραπλάνηση του ίδιου οργανισμού, που ανακοίνωνε στις 14 Ιανουαρίου ότι η μετάδοση του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι σπάνια. Να ξεχάσουμε ότι η Κίνα πήρε δρακόντεια μέτρα αποτρέποντας τη διάδοση του ιού προς το αχανές εσωτερικό της, αλλά όχι προς το εξωτερικό, αφού δεν διέκοψε εγκαίρως τις αεροπορικές πτήσεις. Να ξεχάσουμε ότι το κινεζικό κράτος μεγαλούργησε οικονομικά αφ’ ενός εξ αιτίας του όγκου και της ανηλεούς εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού και αφ’ ετέρου επειδή ένα μεσαιωνικό καθεστώς φτώχειας και εξαθλίωσης απογείωσε την απληστία που αποτελεί ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης.

Η παγκόσμια πτηνο-κτηνοτροφική βιομηχανία διαπράττει αίσχη σε βάρος των ζώων και της ανθρώπινης υγείας. Υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων καταγγέλουν και με αυτήν την αφορμή το δυτικό τρόπο ζωής. Η κριτική τους έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Παραβλέπει όμως ότι η Κίνα, πέρα από τη διαβόητη αγορά της Γουχάν, συντηρεί τη μεγαλύτερη και πιο βάναυση βιομηχανία κακοποίησης οικόσιτων και άγριων ζώων στον πλανήτη. Απορούμε στη Δύση με το βαθμό κακοποίησης των ζώων στην Κίνα, γιατί δεν συνειδητοποιούμε ότι αυτοί που έκαναν πράξη το οικονομικό θαύμα είναι τα παιδιά που το 1958-59 διατάχθηκαν να σκοτώσουν με κάθε τρόπο δισεκατομμύρια σπουργίτια: επειδή ο Mάο πίστευε ότι έβλαπταν την αγροτική παραγωγή. Και όταν πολλαπλασιάστηκαν οι ακρίδες και διέλυσαν τις καλλιέργειες, συντελώντας στην Μεγάλη Πείνα με τα 15 έως 45.000.000 νεκρούς, τότε ο Μεγάλος Τιμονιέρης αναγκάστηκε να εισαγάγει 250.000 σπουργίτια από την Ε.Σ.Σ.Δ. Η κινεζική απέχθεια για τα ζώα εδραιώθηκε την ίδια περίοδο, όταν τα κατοικίδια απαγορεύονταν ως πλαστή ανάγκη του καπιταλισμού και ένδειξη αστικής διάβρωσης: Ότι ακριβώς πίστευαν και για τα γυαλιά μυωπίας οι ομογάλακτοι Κόκκινοι Χμερ στην Καμπότζη. Έστειλαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στα Λιβάδια του Θανάτου με το ιδιοφυές σκεπτικό, ότι για να μη βλέπουν καλά, μάλλον θα διάβαζαν βιβλία. Συνεπώς θα ήταν αστοί δηλαδή εχθροί του λαού, που έπρεπε να εξοντωθούν.

Ο κινεζικός πολιτισμός είναι σπουδαίος. Μας έδωσε τον Κομφούκιο και τον Λάο-Τσου. Ωστόσο, σήμερα η Κίνα είναι γεωπολιτικός αντίπαλος της Δύσης. Τα ολοκληρωτικά κράτη είχαν πάντα ως αυτονόητη προτεραιότητα αυτοσυντήρησης την εξαγωγή του πολιτικού και οικονομικού τους συστήματος. Η Κίνα ποτέ δεν εγκατέλειψε το στόχο. Βρίσκεται πάντα στον ορίζοντά της. Αυτό που κάνει, είναι να ακολουθεί όσα τη δίδαξαν γενιές αφοσιωμένων μαναδαρίνων: Περιμένει με αναμμένες τις μηχανές. Και θα επανέλθει σε αυτόν, όταν οι συνθήκες επιτρέψουν να τον πετύχει. Η διπλωματία ήπιας ισχύος που ενορχηστρώνεται σε σχέση με την υπεράσπιση του κινεζικού μοντέλου αντιμετώπισης του ιού εκεί κατατείνει: Στην ανάδειξη της αποτελεσματικότητας του αυταρχικού κράτους και στην υποταγή του ατόμου στην κοινωνία.

Στον ουτοπικό κόσμο των στίχων του Ιmagine που μας ταξιδεύει ο Τζων Λέννον χαϊδεύοντας το λευκό πιάνο, φωτίζονται η πείνα και η απληστία ως δύο δεινά που εμποδίζουν την συνύπαρξη των ανθρώπων. Η Κίνα δεν θα καταφέρει να ισορροπήσει προτού ξεχάσει την πείνα και χορτάσει την απληστία της. Όσο για την Ευρώπη, επί έναν αιώνα τήν ποτίσαμε στο αίμα για να απαλλαγούμε από μαύρες και κόκκινες δικτατορίες. Δεν θα τις αναπολήσουμε τώρα.

Ο Γιώργος Ν. Πολίτης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.