Γιώργος Χελάκης

Η πρώτη σκέψη είναι πως η σοβαρότητα του θέματος οδήγησε τον κ. Μητσοτάκη να επιδιώξει την διακομματική συναίνεση.Η δεύτερη είναι ότι για να εφαρμοστεί η όποια σχετική νομοθετική πρόβλεψη από τις επόμενες εκλογές θα πρέπει να ψηφιστεί στην Βουλή από τουλάχιστον διακόσιους βουλευτές. Ισως έτσι εξηγείται πληρέστερα η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να συναντηθεί με τους πολιτικούς αρχηγούς για το θέμα. Η συνταγματική πρόβλεψη του άρθρου 51 παρ.4 δεν γίνεται να προσπεραστεί. Με μια απλή ανάγνωση προκύπτει ότι οι ψήφοι του ΚΚΕ είναι απαραίτητες στον βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ για δικούς του λόγους “στηλώνει τα πόδια του”.

Ας αφήσουμε κατά μέρος τους μικρομματικούς υπολογισμούς σύμφωνα με τους οποίους η Νέα Δημοκρατία θα διευρύνει την εκλογική της βλάση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επανέλθει ποτέ στην διακυβέρνηση της χώρας ( βλέπε δηλώσεις Γιάννη Ραγκούση). Το πρώτο θέμα είναι να διευκολυνθούν όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και ζουν τώρα πια στο εξωτερικό να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα. Πάνω σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει δεύτερη κουβέντα γιατί οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν τα τελευταία χρόνια λόγω της σφοδρής οικονομικής κρίσης. Με την ευκαιρία καλό είναι βέβαια να λυθεί και το θέμα αυτών που μένουν μόνιμα πχ. στη Ρόδο αλλά ψηφίζουν π.χ στην Ορεστιάδα...

Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα προβλήματα. Να συζητάμε για τους ελληνικής καταγωγής τρίτης και τέταρτης γενιάς που πιθανόν δεν έχουν έρθει ποτέ την Ελλάδα και να μην συζητάμε για αυτούς που που γεννήθηκαν εδώ, πήγαν σχολείο εδώ, δουλεύουν και κάνουν οικογένειες που όλη τους η ζωή εξελίσσεται στην χώρα μας, μοιάζει παράλογο. Είναι η ακατανόητη υπερίσχυση του “δικαίου του αίματος” έναντι του “δικαίου του εδάφους”. Η υπερίσχυση αυτού του “δικαίου” είναι που οδηγεί στην στέρηση μιας σειράς δικαιωμάτων σε ανθρώπους που ζουν εδώ χωρίς να έχουν γνωρίσει κάποια άλλη πατρίδα. Οι Ελληνες του εξωτερικού μπορεί -έτσι συμβαίνει στις περισσότερες περιπτωσεις- να μην έχουν καμιά σχέση πέραν της συναισθηματικής με την χώρα της καταγωγής τους. Μπορεί να αγνούν τις πολιτικές που ασκούνται σε αυτή, την οικονομική της κατασταση το εργατικό δίκαιο, τα κοινωνικά δικαιώματα, την καθημερινότητα των πολιτών.

Μια νομοθετική ρύθμιση η οποία θα εξασφαλίζει στους Ελληνες του εξωτερικού το δικαίμωα ψήφου αλλά θα το στερει σε όσους μένουν εργάζονται και δημιουργούν εδώ, έχει ψήγματα παραλογισμού και μένει εκτεθειμένη σε κατηγορίες για εθνικιστικές ιδεοληψίες και κομματικές ιδιοτέλειες. Το λεγόμενο δίκαιο του αίματος είναι από μόνο του μια ιδεοληψία που στην πράξη έχει ιστορικά ακυρωθεί. Συνιστά στρέβλωση ότι κάποιος μπορεί να επηρεάσει αποφάσεις που οι συνέπειές τους δεν θα τον αφορούν άμεσα δεν θα επηρεάσουν την δική του ζωή αλλά τις ζωές των άλλων. Να ψηφίζει ο Ελληνας στην Αστόρια αλλά να δούμε και τι γίνεται με τον Αλβανικής καταγωγής που ζει είκοσι χρόνια τώρα στο Κουκάκι...

Με βάση τα παραπάνω, η πρόταση του ΚΚΕ φαίνεται να είναι μέχρι τώρα η μόνη ρεαλιστική. Πρόταση που διευκολύνει τους Ελληνες που ζουν, εργάζονται και σπουδάζουν στο εξωτερικό να ψηφίσουν στις εκλογές από τον τόπο της διαμονής τους και παράλληλα δεν αφήνει περιθώρια για αλλοίωση του εκλογικού σώματος με ψηφοφόρους που αγνούν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα και τις συνέπειες των επιλογών τους δεν υπάρχει περίπτωση να τις υποστούν. Η πρόταση προβλέπει την αυτοπρόσωπη παρουσία σε πρεσβείες και προξενεία για την άσκηση του εκολογικού δικαιώματος. Την ύπαρξη οικονομικών δεσμών, φορολογικών υποχρεώσεων όπως έχουν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες. Τέλος, προβλέπει η απουσία των εκλογέων από την ελληνική επικράτεια να μην ξεπερνά τα τριάντα χρόνια.

Προφανώς η πρόταση αυτή χρειάζεται ρυθμίσεις τέτοιες που να είναι συνταγματικά απρόσβλητη. Ωστόσο κι αυτή δεν λύνει το θέμα της παροχής δικαιώματος ψήφου σε αυτούς που ζουν εδώ και εργάζονται για χρόνια εδώ δημιουργώντας οικογένειες και κοινωνικούς δεσμούς. Μπορεί να ακούγεται κάπως υπερβολικό αλλά ο φιλόσοφος Αλεν Μπαντιού απαντούσε ως εξής σχετικά με την απόδοση ιθαγένειας: “Οσοι είναι εδώ είναι από εδώ”...