Γιώργος Χελάκης

Ενα φωτεινό χαμόγελο αποτελεί μια ανεκτίμητη και αναπαλλοτρίωτη περιουσία που δεν δεν γίνεται να δημευτεί, να υποθηκευτεί και να χαθεί. Ενα φωτεινό πρόσωπο ενός παιδιού που ελπίζει ότι θα ζήσει σε έναν κόσμο καλύτερο για την δημιουργία του οποίου, θα είναι σε θέση αύριο-μεθαύριο να συμβάλλει το ίδιο.

Το χαμόγελο του παιδιού είναι είναι η φωτογραφία που αξίζει χίλιες λέξεις, όπως λένε οι Κινέζοι. Και η ανείπωτη ευτυχία που είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του μπορεί να διαγράψει τις κακουχίες που πέρασε για να φτάσει μέχρι την... πολιτισμένη Ευρώπη και το τίμημα που έχει πληρώσει για να βρεθεί αγκαλιά με μια σχολική τσάντα. Φαντάζομαι πως μόνο παρανοϊκοί και μισάνθρωποι είναι δυνατό να πιστεύουν πως αυτό το παιδί μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για την κοινωνία μας. Το σχολείο και η εκπαίδευση είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να ενσωματωθεί ο πρόσφυγας και ο μετανάστης στην ελληνική κοινωνία.

Ετσι θα μάθει την γλώσσα, θα έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά. Θα μάθει να σέβεται, να εκτιμά τη νέα πατρίδα του. Θα πάρει ερεθίσματα για να αφομοιωθεί στη νέα κοινωνία θα αποκτήσει νέα κουλτούρα και θα κατανοήσει τον κόσμο στον οποίο θα ζήσει. Η φωτογραφία του παιδιού με την σχολική τσάντα και το φωτεινό χαμόγελο οφείλει να είναι η απάντηση στα κηρύγματα μίσους και ρατσισμού με τα οποία ποτίζονται οι ευρωπαϊκές κοινωνίες. Είναι η αντίσταση στις πολιτικές που υιοθετούν οι διάφοροι Σαλβίνι και Ορμπαν που κλείνουν τα σύνορα και αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σαν κάτι μιαρό και εξοβελιστέο.

Οι κύριοι αυτοί επιθυμούν να παραμένουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, να απολαμβάνουν τα όποια οφέλη από την συμμετοχή τους αλλά να μην ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Οι κύριοι αυτοί εφαρμόζουν μια αντιμεταναστευτική και αντιμεταναστευτική ατζέντα γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια τις συμφωνίες. Κι είναι γεγονός ότι ο συνωστισμός προσφύγων και μεταναστών στα ελληνικά νησιά και οι τραγικές συνθήκες διαβίωσής τους οφείλεται και στην μην τήρηση από μέρους τους, των συμφωνηθέντων. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ενωση που είναι πολύ αυστηρή και άτεγκτη όταν πρόκειται για την εφαρμογή των οικονομικών πολιτικών της λιτότητας από τα κράτη-μέλη όταν πρόκειται για την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας για το προσφυγικό επιδεικνύει ανάλογη ευαισθησία.

Θα αναρωτηθείτε αν η εικόνα με το παιδί που πήρε σχολική τσάντα είναι η μόνη κι αν είναι αντιπροσωπευτική. Δεν είναι.

Η επίθεση των ΜΑΤ την περασμένη Τετάρτη με χημικά κατά των 13χρονων ασυνόδευτων προσφύγων που ζητούν τον απεγκλωβισμό τους από τον εφιάλτη της Μόριας, δείχνει ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η συμφωνία ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Τουρκία την οποία με άνεση προσυπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση είναι η αιτία για την οποία τα ελληνικά νησιά έχουν μεταβληθεί σε τόπους φυλακής για χιλιάδες πρόσφυγες. Η Μόρια είναι ντροπή για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τις αξίες του ανθρωπισμού. Ανθρωποι ζουν σε άθλιες συνθήκες κράτησης (γιατί για κράτηση πρόκειται). Ταυτόχρονα, τα ελληνικά νησιά και οι κάτοικοι σε αυτά σηκώνουν ένα τεράστιο βάρος για να μην “ενοχληθούν” οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Ανθρωποι “αποθηκευμένοι” σε καταυλισμούς-φυλακές. Ανθρωποι με ανάγκη να χαμογελάσουν όπως το κοριτσάκι της φωτογραφίας που έρχεται ως χτυπητή εξαίρεση σε ένα κανόνα απανθρωπιάς...