Γιώργος Χελάκης

Δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω γιατί το μποϊκοτάζ των αγώνων στο ΝΒΑ πήρε την ονομασία «απεργία της αγριόγατας» (Wildcat strike). Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι με την πρωτοπόρα ενέργειά τους οι Μιλγουόκι Μπακς εισέβαλαν ορμητικά στην πολιτική.

Πότε είναι καλύτερα να συζητάς και να διαπραγματεύεσαι. 

Φυσικά δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω επιστημονικά όσα έγραψε ο Νίκολας Χρηστάκης σε άρθρο του στον «Εconomist». Σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ο γνωστός ελληνοαμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Γέιλ «Τουλάχιστον το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού των 7,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων θα αρρωστήσουν από τον κορωνοϊό SARS-COV-2 και εκατομμύρια ασθενείς θα πεθάνουν». 

Στην πολιτική και ειδικά στην διακυβέρνηση υπάρχουν πράγματα που γίνονται με λεφτά κι ορισμένα άλλα που δεν χρειάζονται λεφτά για να γίνουν. Το αν γίνονται η όχι, έχει σχέση με τις πολιτικές αντιλήψεις εκείνων που αποφασίζουν και νομοθετούν, με την ιδεολογία τους. Ορισμένες φορές μάλιστα αυτές οι αποφάσεις (οι νόμοι) είναι που καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Αξίζει τον κόπο ο αναγνώστης να διαβάσει την παρακάτω επιστολή:

Μπορεί να μην έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο αρμόδιος υπουργός Χάρης Θεοχάρης μιλούσε για συγκράτηση των εσόδων από τον τουρισμό στο επίπεδο του 50-60% των περσινών αλλά η πρόβλεψή του ακούγεται τόσο μακρινή όσο και τραγικά λανθασμένη. 

Μην ξαφνιαστείτε από την γλώσσα στην οποία είναι γραμμένο το κείμενο που ακολουθεί. Αυτή είναι η γλυκύτατη γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Το κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του μεγάλου Ελληνα λογοτέχνη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ” το 1896.

Ο καθηγητής Γιάννης Μάγγος δεν είναι “λαϊκιστής”. Δεν θέλησε καν να γίνει ο γιος του ήρωας όπως ίσως να ήθελαν να τον μετατρέψουν ορισμένοι με πρώτους εκείνους στον ΣΥΡΙΖΑ που ψάχνουν απεγνωσμένα κάτι μπας και κάνουν αντιπολίτευση.

 Οι περισσότεροι το αποκαλούν νομοσχέδιο «απαγόρευσης διαδηλώσεων». Την ώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο θα έχει γίνει νόμος του κράτους με τις ψήφους της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝ.ΑΛ. Ανάμεσα σε άλλα περιλαμβάνει βαριές ευθύνες για τον «οργανωτή» της συγκέντρωσης, και επιβάλλει τη συνεργασία του με τις αστυνομικές και λιμενικές αρχές. 

Οι δυο ιστορίες διαδραματίστηκαν τον περασμένο μήνα και έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Την πείνα. Οι πρωταγωνιστές τους δεν ζουν σε κάποιες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής. Διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα και συνιστούν ανθρώπινα δράματα. Η πρώτη ιστορία: «Δεν έχω να ταΐσω τα παιδιά μου. 

Μετά την ακίνητη περιουσία του Παπαδημούλη στην επικαιρότητα τα… κατορθώματα του Νίκου Παππά το ένα αυτογκόλ μετά το άλλο από ένα κόμμα που επένδυσε στην σκανδαλολογία για να καταφέρει χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο του αντιπάλου του. 

Πλούσιο το ρεπορτάζ που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες εβδομάδες. Από την μια πλευρά οι... επενδύσεις του κυρίου Παπαδημούλη. Από την άλλη η πορεία προς το επικείμενο Συνέδριο, πασπαλισμένο με μάχες χαρακωμάτων ανάμεσα σε αυτούς που προωθούν την διεύρυνση ως απαραίτητο συστατικό για την επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία και σε αυτούς που “υπερασπίζονται τον χαρακτήρα του ως κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς”

«Για ποιο λόγο μου ζητάνε να φορέσω μια στολή και να πάω δέκα χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι μου, να πετάξω βόμβες και σφαίρες σε σκούρους ανθρώπους στο Βιετνάμ, την ώρα που οι αποκαλούμενοι νέγροι στην Λούισβιλ αντιμετωπίζονται σαν σκυλιά και τους στερούνται τα πιο απλά ανθρώπινα δικαιώματα;

«H Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, διαθέτει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και δεν αποτελεί «είδος γυμναστικής». Ως εκ τούτου Η ΔΙΣ επισημαίνει για μία ακόμη φορά ότι η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμμία θέση στην ζωή των Χριστιανών. Aπόσπασμα από την πρόσφατη ανακοίνωση της ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Εισαγωγικά να ξεκαθαριστεί ότι η κυρία Ακρίτα δεν πήγε στην πορεία για τον Βασίλη Δημάκη με… γόβες. Τα παπούτσια ήταν κόκκινα αλλά δεν ήταν γόβες. Αυτά, γιατί άλλες κυρίες προκειμένου να την τη κακολογήσουν μπέρδεψαν το είδος των παπουτσιών. Ας είναι. Θα τους μείνει η κακία γιατί η πορεία είχε νόημα.

Η κυβέρνηση με τα πρόσφατα μέτρα που που ανακοίνωσε επιχειρεί να κρατήσει στην ζωή την εθνική οικονομία αντιλαμβανόμενη ότι βρίσκεται μπροστά στην φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας. Στους υπό φτωχοποίηση δεν περιλαμβάνονται μόνο οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αλλά και οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων που απασχολούν από δύο ως δέκα εργαζόμενους.

 Το 1953 πέθανε ο Νικόλαος Πλαστήρας. Αφησε διακόσιες δεκάξι δραχμές στην ψυχοκόρη του και δέκα δολάρια. Αυτή ήταν η περιουσία του τότε πρωθυπουργού. Είναι σαφές ότι ο θρυλικός “Μαύρος καβαλάρης” πέθανε πολύ φτωχότερος από όσο ήταν όταν μπήκε στην πολιτική. 

Oλα κι όλα! Οταν μαζεύονται πέντε νεαροί σε ένα παγκάκι κολλάνε τον κορωνοϊό. Οταν μαζεύονται δεκαπέντε παιδιά σε μια τάξη δεν τρέχει τίποτα. 

Ολοι το ξέρουμε πως δεν γίνεται να μείνουμε για πάντα στα σπίτια μας. Οτι δεν μπορούμε να ζήσουμε κλειδαμπαρωμένοι περιμένοντας πότε θα βρεθεί το εμβόλιο που θα μας απαλλάξει από τον φονικό εφιάλτη.

To πρώτο ερώτημα είναι πως γίνεται ένα ΚΕΚ να επιμορφώσει π.χ έναν δικηγόρο που έχει τελειώσει τη Νομική και πιθανά έχει κάνει και μεταπτυχιακό!

“Ναι, είναι αλήθεια ότι κανείς δεν ήταν πραγματικά έτοιμος για κάτι τέτοιο.

Nαι, με σεβασμό μπροστά στην επιστημοσύνη, την πραότητα, την αξία και την προσφορά του Σωτήρη Τσιόδρα.

H ψύχραιμη αποτίμηση της κατάστασης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τον μήνα Απρίλιο αλλά και τον Μάιο η πανδημία θα μείνει εγκατεστημένη στη χώρα μας μαζί με τις συνέπειες που δημιουργεί στην ελληνική οικονομία, δοκιμάζοντας τις περιορισμένες αντοχές της.

Γιατί όχι; Να αναλογιστούμε τι θα γινόταν αν στην χώρα μας ήταν ο πρόεδρος Τραμπ που προεξοφλεί ότι σε μια εβδομάδα ακόμα θα έχει ξεμπερδέψει με την πανδημία.

Αυτό που ζούμε, τις τελευταίες εημέρες δεν μπορούμε ακόμα, να το ορίσουμε. Στα δικά μας χρόνια δεν έχει γνωρίσει κάτι αντίστοιχο η ανθρωπότητα. Μοιάζει να έχει σταματήσει η κίνηση “προς τα μπρος”.

Η καταμέτρηση που ακολουθεί είναι πρόχειρη. Επιχειρεί να αναδείξει τις... πανωλεθρίες που υφίσταται ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια. Πανωλεθρία πρώτη, η οργή των Ρώσων που (θα) έπεφτε στο κεφάλι του όταν οι Τούρκοι κατέρριψαν τον ρώσικο πολεμικό αεροπλάνο. Πανωλεθρία δεύτερη, η ραγδαία υποτίμηση της τουρκικής λίρας που (θα) τίναζε στον αέρα την οικονομία και τον ίδιο.