Γιάννης Μακρυγιάννης

Ακούω την κυβέρνηση να δηλώνει περήφανη που βάζει τάξη, λέει, στο τηλεοπτικό τοπίο, χτυπάει τη διαπλοκή και κέρδισε πολλά χρήματα από το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μετά τον διαγωνισμό και περίπου σώθηκε το κοινωνικό κράτος, λέει.

Αντιπαρέρχομαι τα περί χτυπήματος διαπλοκής – ας μην αρχίσουμε τα ανέκδοτα όλοι μαζί εδώ πέρα, γιατί δεν θα μας μείνει άντερο από τα γέλια.

Ξεπερνάω τα περί τάξης στο τηλεοπτικό πεδίο – το οποίο και δω είναι θέμα ΕΣΡ, όχι διαγωνισμού, ούτε ποιοι και πώς έχουν άδειες. Μάλιστα, για να εκφράσω τους φόβους μου, στο τηλεοπτικό τοπίο θα γίνει της… γαλέρας για τους εργαζόμενους, καθώς αυτοί θα είναι τα πρώτα, ως συνήθως, θύματα της προσπάθειας των επιχειρηματιών για να βγάλουν τα υπέρογκα ποσά που δαπάνησαν για τις άδειες.

Ας μείνουμε στα χρήματα. Διότι αυτό είναι ένα σοβαρό επιχείρημα. Ιδίως όταν προβάλλεται ως μεγάλη επιτυχία, που μπορεί να σώσει θέσεις σε παιδικούς σταθμούς, να δώσει γεύματα σε φτωχά παιδιά και άλλες κοινωνικές δράσεις, όπως δεσμεύτηκε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.

Αν όμως είναι τα χρήματα, γιατί η κυβέρνηση άνοιξε ξανά την ΕΡΤ, που επιβαρύνει πολίτες και κράτος με 60-70 εκατομμύρια ευρώ; Και ποιος ξέρει πόσα αύριο, μεθαύριο, διότι έτσι γίνεται με τα κρατικά μαγαζιά – ξεκινούν σεμνά και ταπεινά, με χαμηλά κόστη και στη συνέχεια εκτοξεύονται.

Αν το θέμα μας είναι τα λεφτά γιατί έκανε λάθος ο Σαμαράς που έκλεισε εκείνο το όντως πολυδάπανο και σπάταλο μαγαζί της πρώην ΕΡΤ, υποσχόμενος ότι θα υπάρξει εξοικονόμηση 100 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Σύμφωνα με τη λογική του Σαμαρά, κράτος και πολίτες (οι οποίοι πληρώνουν θέλοντας και μη το τέλος για την ΕΡΤ) θα εξοικονομούσαν τα 246 που έβγαλε η σημερινή κυβέρνηση για μία δεκαετία από τις άδειες, σε μόλις δυόμισι χρόνια. Σε δέκα χρόνια δηλαδή, με την κίνηση του Σαμαρά το κέρδος θα ήταν 1 δις όχι 246 ψωροεκατομμύρια, που κατάφεραν οι σημερινοί κυβερνώντες. Έτσι θα έμενε στην κάθε οικογένεια και το ποσό που πληρώνει κάθε μήνα για την ΕΡΤ, ώστε να δώσει για τυρόπιτα στο παιδί που πάει σχολείο και να μην περιμένει τα «δωρεάν γεύματα» που θα του χορηγήσει η κυβέρνηση.

Αν τα χρήματα είναι το θέμα μας, γιατί τόση φασαρία και αντίδραση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, που από οικονομικής άποψης ήταν πιο συμφέρουσα κίνηση.

Κι αν τα χρήματα είναι το θέμα μας, μπορεί να μας πει αυτό το έγκυρο και σοβαρό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας (βλέπετε, υπέκυψα στη γοητεία των ανεκδότων τελικά), ποιο θα είναι το κόστος για το ελληνικό κράτος από το κλείσιμο υγιών επιχειρήσεων, από την απώλεια θέσεων εργασίας (άρα φόρων, εισφορών κλπ) και την αύξηση των ανέργων (άρα επιδόματα κλπ); Και τι κόστος στα εργασιακά θα έχει το υψηλό τίμημα που πλήρωσαν οι νέοιο καναλάρχες;

Προφανώς λοιπόν το θέμα μας δεν είναι ούτε πρέπει να είναι μόνο ή κυρίως τα λεφτά, όταν μιλάμε για την ενημέρωση. Γι’ αυτό μην παρεξηγηθεί το ρητορικό ερώτημά μου για την ΕΡΤ – προφανώς και δεν ήμουν, ούτε είμαι υπέρ του «μαύρου». Κακώς έκλεισε τότε η ΕΡΤ, στο όνομα της αναγκαίας εξυγίανσής της υποτίθεται και καλώς υπάρχει δημόσια τηλεόραση.

Το ζητούμενο είναι ασφαλώς ο πλουραλισμός, η ενίσχυση της ελευθερίας της έκφρασης, η όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη παροχή ενημέρωσης στους πολίτες. Και φυσικά οι κανόνες στο τηλεοπτικό πεδίο και την επιχειρηματική δραστηριότητα, ώστε να περιοριστεί στην πράξη η δυνατότητα εξυπηρέτησης διαπλεκομένων συμφερόντων. Κι αν το κράτος μπορεί να εισπράξει και μερικά εκατομμύρια παραπάνω καλώς, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός, στον οποίο υποτάσσονται όλοι οι άλλοι.