Γιάννης Μακρυγιάννης

Ακόμα και να μην θες να χρησιμοποιήσεις όρους σαν το «γερμανοτσολιάς», ο πειρασμός από τη γελοία ανακοίνωση δεν σε αφήνει. Ουσιαστικά το κείμενο δεν λέει το παραμικρό ουσιαστικό. Φιοριτούρες, κενολογίες και κοινοτυπίες περί μεταρρυθμίσεων και άλλα ληρολογήματα. Στην πραγματικότητα εκδόθηκε μόνο και μόνο για να εκδηλώσουν οι 42, την πίστη τους στη γερμανική κυβέρνηση. Και ποιος ξέρει. Όλο και κάτι θα βρεθεί, όπως είχε βρεθεί για παράδειγμα για έναν εξ αυτών, τον Παναγιώτη Βουρλούμη, που οι γερμανοί της DT τον άφησαν να διαφεντεύει στον ΟΤΕ, με ένα δυσθεώρητο και προκλητικό μισθό με αδιανόητα μπόνους.
Μπορεί καμία δουλειά να μην είναι ντροπή, αλλά φυσικά υπάρχουν και όρια. Φαντάζομαι αυτούς τους τύπους τι θα έκαναν το 40 και στην κατοχή. Πιθανόν και χωρίς κουκούλα.

Πρόκειται για ντροπή. Το σουρεαλιστικό δε είναι ότι μιλάνε για… αξιοπρέπεια, όταν καλούν την ελληνική κυβέρνηση, μία εκλεγμένη κυβέρνηση, να μην κάνει καμία διαπραγμάτευση για να πετύχει μία καλύτερη συμφωνία, αλλά  να πέσει γονυπετής στην Μέρκελ και τον Σόιμπλε.
Δεν αντέχει η ενέργειά τους σε σοβαρή συζήτηση και κριτική, αλλά ας κάνουμε μια προσπάθεια – στα όρια έστω του μαζοχισμού:

Είναι η Γερμανία χρηματοδότης, όπως λένε; Μα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η Γερμανία έχει κερδίσει τουλάχιστον 80 δις ευρώ από την κρίση χρέους στην Ευρώπη, που οδηγεί τεράστια κεφάλαια από τον ευρωπαϊκό νότο στα γερμανικά ομόλογα, τα οποία έχουν μέχρι και αρνητικό επιτόκιο. Αποφεύγοντας να συμβάλλει σε μία οριστική λύση – για την ακρίβεια εμποδίζοντάς την – στην κρίση χρέους η Γερμανία, συντηρεί την αβεβαιότητα και το φόβο, συγκεντρώνει χωρίς κόστος τεράστια κεφάλαια, που μετά, ναι, τα δανείζει (και σε μας) πιο φθηνά από τις αγορές, αλλά με κέρδος για την ίδια.  

Ο μέχρι τώρα, αποτυχημένος, χειρισμός της κρίσης από ποιον έγινε; Μα, από τη Γερμανία κυρίως. Εκείνη επέβαλε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, εκείνη επέβαλε τη «λύση» των μνημονίων, που αποδείχθηκαν καταστροφικά και αδιέξοδα, εκείνη επέβαλε το χειρισμό του ελληνικού χρέους, ώστε να γλιτώσουν οι γερμανικές τράπεζες και να το φορτωθούν οι λαοί. 

Συμπεριφέρεται η Γερμανία ως αλληλέγγυος εταίρος; Με εξαίρεση την γερμανική κοινή γνώμη και τους δορυφόρους της, η Μέρκελ και η κυβέρνησή της είναι εξαιρετικά αντιπαθής παντού. Όχι τυχαία. Το Βερολίνο συμπεριφέρεται ως δερβέναγας σε μία Ευρώπη, που ξεκίνησε με άλλα ιδανικά. Έχει εγκαταλείψει την κουλτούρα του διαλόγου και τη βασική αρχή της αλληλεγγύης και έχει υιοθετήσει – τι… πρωτόγνωρο αλήθεια για τους Γερμανούς – τη μέθοδο της βίαιης επιβολής. Το όραμα μίας γερμανικής Ευρώπης έχει στοιχειώσει μεγάλο τμήμα της κυρίαρχης τάξης στη Γερμανία.

Είναι η Γερμανία για να της αναγνωρίζει κανείς κάποια ηθική υπεροχή; Δύσκολο, ειδικά με τη ροπή που έχει στη διαφθορά και τις μίζες – ας μην αναφερθούμε περισσότερο, αντιλαμβανόμαστε όλοι.

Είναι η Γερμανία χώρα δικαιοσύνης και κοινωνικής συνοχής; Με 12,5 εκατομμύρια πολίτες της στο όριο φτώχειας, δεν πρέπει να υπερηφανεύεται για το σύστημα αναδιανομής του πλούτου – έτσι για να εξηγιόμαστε.

Οι 42 λένε ότι η κυβέρνηση «βγαίνει στη γύρα, ζήτουλας για νέα δανεικά».
Μα, δανεικά χρειάζονται όλες οι χώρες, ακόμα και οι πιο ισχυρές. Η αδυναμία να δανειστούμε από τις αγορές, είναι «επιτυχία» των προηγούμενων κυβερνήσεων – αυτών που υπηρέτησαν κάποιοι εκ των 42 – και όχι της σημερινής. 

Το να διαπραγματεύεται κανείς είναι δικαίωμά του και υποχρέωσή του. Ούτε λοιδόρησε κανέναν η κυβέρνηση, ούτε πρόσβαλε. Εκτός κι αν η αμφισβήτηση και η διαφωνία θεωρείται, όπως και επί κατοχής, «προσβολή» που πρέπει να τιμωρηθεί.

Και, εντάξει, οι 42 προσέτρεξαν ως συνήγοροι του Βερολίνου. Αλλά για τις προσβολές που απηύθυναν γερμανοί πολιτικοί και αξιωματούχοι, όπως για παράδειγμα ο Σόιμπλε προς την Ελλάδα, έχουν να πουν τίποτα; Ή μούγκα στη στρούγκα;