Γιάννης Μακρυγιάννης

Διότι μας εμφανίζονται όχι μόνο «σκληροί διαπραγματευτές» απέναντι στην τρόικα – με «όπλο» το πρωτογενές πλεόνασμα, όπως λένε – αλλά και γαλαντόμοι. Και να σου τα κεράσματα στους ένστολους και να σου οι υποσχέσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους και να ένα εξτρά στους άνεργους και δώσε και σε μένα μπάρμπα που λένε, μιλάμε για επιθεώρηση κανονική.

Ας πούμε λοιπόν ότι δεν υπάρχουν αλχημείες με τους αριθμούς, δεν υπάρχει πολιτικό νταραβέρι με την τρόικα, ώστε να εμφανιστεί πάση θυσία ότι η «συνταγή των δανειστών βγαίνει, άρα μη φωνάζετε» και να δεχτούμε ότι όντως υπάρχει κάποιο πρωτογενές πλεόνασμα.

Και ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Πρώτον θέμα είναι το πώς προέκυψε επιτέλους το περιβόητο αυτό πλεόνασμα. Προέκυψε από την ανάπτυξη, δηλαδή την παραγωγή πλούτου; Προέκυψε από μία δίκαιη κατανομή των φόρων και πιο ορθολογική χρήση των δημόσιων πόρων; Προφανέστατα όχι. Προέκυψε με τη κοινωνικά βάρβαρη συνταγή της υπερφορολόγησης των πιο αδύναμων, αλλά και μεσαίων στρωμάτων – μία υπερφορολόγηση που είναι επιπλέον και αντιαναπτυξιακή. Προέκυψε με τη δραστική μείωση των κοινωνικών αγαθών – παιδεία, υγεία, πρόνοια, συντάξεις κλπ - που οφείλει να προσφέρει μία σύγχρονη πολιτεία στους πολίτες της.

Έτσι ξέρω και γω να φτιάξω ένα πρωτογενές πλεόνασμα να γλύφεις τα δάκτυλά σου! Κόβω από δω, κόβω από κει, ρίχνω και μερικούς στον Καιάδα – της Λακωνίας, όχι σε εκείνον της Χρυσής Αυγής - και να σου ένα πρωτογενές πλεόνασμα να το βλέπεις και να μην το χορταίνεις.

Δεύτερο θέμα είναι εάν το πρωτογενές πλεόνασμα είναι βιώσιμο. Δηλαδή θα το έχουμε και του χρόνου και του παραχρόνου; Ή είναι σαν τον Κίτσο τον λεβέντη τον καραμπουζουκλή, για τον οποίο ισχύει τον «μην τον είδατε» μόλις κάνει τη δουλειά του; Μήπως γίνει καπνός δηλαδή το πρωτογενές πλεόνασμα όταν η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της με τις εκλογές; Διότι επιβολή άλλων τόσων φόρων και περαιτέρω μειώσεις στις κοινωνικές δαπάνες για ένα και δύο χρόνια ακόμη, πολύ απλά δεν γίνεται. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος.

Ένα τέτοιο πρωτογενές πλεόνασμα κακώς το πέτυχες και κάκιστα το πουλάς σε όσους πλήγωσες για να το πετύχεις. Το «να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι» ισοδυναμεί με ύβρη στην περίπτωσή μας.

Κακώς το διαφημίζεις. Ναι να πας στην τρόικα και να της πεις ότι «κοίταξε, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο, κόφτε το λαιμό σας», είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο. Αλλά μην το εμφανίζεις ως επιτυχία. Ξέρουν κι αυτοί, όπως ξέρουμε και μεις ότι είναι απλώς μία φενάκη το όλο θέμα. Κάνανε οι άνθρωποι ένα πείραμα, ό,τι πέτυχαν, πέτυχαν, αλλά μέχρις εδώ. Το χρέος δεν γίνεται βιώσιμο με ένα πρωτογενές πλεόνασμα αυτού του είδους και μεγέθους.

Όπως πήγε το παραμύθι με το success story, έτσι θα πάει καλιά του και αυτό με το πρωτογενές πλεόνασμα. Μάλιστα όσο το φουσκώνει επικοινωνιακά η κυβέρνηση, τόσο χειρότερα θα την πατήσει. Γιατί το όποιο πλεόνασμα υπάρχει στο ταμείο μόνο μία χρήση θα έχει τελικά: Να αγοραστεί αρκετό πετρέλαιο για το ελικόπτερο…