Γιάννης Αντύπας

 Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ορίζει τη ζωή του και το κράτος οφείλει να ρυθμίζει (κάθε φορά που ανακύπτει ένα θέμα) το πλαίσιο για να ικανοποιήσει τον πολίτη- πελάτη και να διασφαλίσει την κοινωνική ομαλότητα. Με σύμμαχο τη λογική και την επιστήμη. Έχοντας πάντα στο μυαλό τη θεμελιώδη αρχή ότι η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

Αλλά, «όχι» στην κοροϊδία. Δε μπορεί να σφάζονται κόμματα και ΜΜΕ για τα ατομικά δικαιώματα 5, 10, 100 συμπολιτών μας (που επαναλαμβάνω ότι πρέπει να προστατευθούν) και όλοι μαζί να ανεχόμαστε φόρους και εισφορές 75% στους ελεύθερους επαγγελματίες. Έχουν και αυτοί δικαιώματα: να απολαμβάνουν τον κόπο της δουλειάς τους και να διαθέτουν το εισόδημά τους για τους ίδιους και την οικογένειάς τους. Δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε ότι κάποιοι θα έχουν υποχρεώσεις για να έχουν άλλοι δικαιώματα (επιδόματα, εφάπαξ κοκ).

Δικαιώματα και υποχρεώσεις πρέπει να έχουμε όλοι.

Κάποιος πρέπει να μιλήσει για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών που δίνουν. Των πολιτών που παράγουν ώστε να λειτουργεί η κοινωνία μας. Να έχουν οι άνεργοι προοπτική εργασίας, οι φτωχοί εισόδημα και περίθαλψη, να λαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι τους μισθούς τους. Για τα ατομικά δικαιώματα αυτών των ανθρώπων δε θα μιλήσει ποτέ κανείς; 

Αλήθεια, πως να ένιωσαν όσοι περιμένουν από το κράτος χρήματα που τους οφείλονται για χρόνια, όταν άκουσαν τον κ. Βερναρδάκη να λέει ότι η κυβέρνηση θα μοιράσει από 1000 ευρώ σε 1 εκ. πολίτες; Δεν είναι κέρδη αυτά τα λεφτά ώστε να δοθούν ως μέρισμα της επιτυχίας. Είναι δανεικά! Είναι οφειλές που το κράτους στερεί από τους δικαιούχους τους. Από ανθρώπους που τα περιμένουν όχι για να πάνε ταξίδια, αλλά για να πληρώσουν μισθούς, προμηθευτές κοκ. 

Προφανώς και πρέπει να υπάρχει αναδιανομή εισοδήματος. Προφανώς και προέχει η κοινωνική προστασία. Όλα αυτά, όμως, πρέπει να γίνονται σε υγιή βάση, αλλιώς αρρωσταίνει η κοινωνία. Και τα αποτελέσματα είναι σε όλους μας γνωστά: ιδιώτευση, μετανάστευση, λιγότερες γεννήσεις, φτώχεια και δυστυχία σε πολλούς, εγκληματικότητα κοκ. 

Προσοχή: αν δεν μιλήσουμε σύντομα για τα ατομικά δικαιώματα όσων πληρώνουν φόρους σε λίγο δε θα έχουμε και πολλά, όχι για να μοιράσουμε, αλλά για να δουλεύει το κράτος μας. Και να μην κινδυνεύει η κοινωνία μας. Αν δεν το καταλάβουμε θα χάσουμε όλοι.