Γιάννης Αντύπας

Δε θα σας ταλαιπωρήσω με το ερώτημα. Δίνω την απάντηση, τη δική μου, αμέσως: Με λιγότερα λεφτά μπορώ, με λιγότερη ελευθερία όχι. Κάθε μέρα στη δουλειά το θέμα συζήτησης είναι το ίδιο. Δουλεύουμε πολύ και βγάζουμε λίγα. Ή λιγότερα απ' ότι ελπίζαμε. Απ' ότι ήταν το όνειρό μας. Και πως όσα βγάζουμε πάνε στα δανεικά. Γιατί, σε εμάς δεν έγινε κούρεμα. Δουλεύουμε, παράγουμε, πληρώνουμε, αλλά δεν ακούμε καλό λόγο. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του άρθρου.

Στις ίδιες συζητήσεις διαπιστώνουμε ακόμη κάτι. Πως δεν έχουμε πλέον ελεύθερο χρόνο. Όσοι έχουν παιδιά γυρίζουν σπίτι όταν αυτά έχουν κοιμηθεί. Όσοι δεν έχουν παιδιά δεν πάνε πια για το περίφημο "ένα ποτό" μετά τη δουλειά. CSI και Άγιος ο Θεός. Και το ΣΚ; Που πήγανε τα καφεδάκια στα πολιτικά στέκια; Η κρίση δεν περιόρισε μόνο τις οικονομικές μας δυνατότητες, περιόρισε και τις κινήσεις μας. Ακόμη και αυτές που δεν έχουν σοβαρό οικονομικό κόστος.

Προκύπτει, έτσι, η πρώτη απώλεια ελευθερίας. Από το κλίμα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Για αυτό και ορισμένοι λένε "καλύτερα να πτωχεύσουμε, να τα χάσουμε όλα, να γίνουμε ξανά... ελεύθεροι"! Κοινωνικοί και επαγγελματικοί καταναγκασμοί, όμως, πάντα υπήρχαν. Και θα υπάρχουν. Και οι εποχές αλλάζουν. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν και αντί να πάνε για ποτό βλέπουν τηλεόραση. Ας μην κάνουμε το δικό μας πρόβλημα, πρόβλημα του τόπου. Δεν είναι ούτε αυτό το θέμα του άρθρου.

Το θέμα του άρθρου είναι ότι με την κρίση, αν δεν κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας, μπορεί να μη χάσουμε απλά τα λεφτά και τα σπίτια μας, αλλά και την ελευθερία μας. Το πραγματικό κεκτημένο της δημοκρατίας μας, που δεν είναι φυσικά τα επιδόματα και τα κάθε είδους προνόμια. Γιατί, ότι και να λέει ο Γιώργος Παπανδρέου για την Ελλάδα, για το πόσο διεφθαρμένη χώρα είναι, εγώ ξέρω ότι μεγάλωσα σε μία χώρα ελεύθερη. Που δε μου έβαλε ποδιά στο σχολείο. Που δε με υποχρεώνει να πηγαίνω κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Σε μια χώρα που μπορώ να κάνω κριτική στον Γιώργο Παπανδρέου χωρίς ο χαφιές της γειτονιάς να μου χτυπήσει την πόρτα. (σ.σ. Στη χειρότερη περίπτωση οι χαφιέδες μεταφράζουν τα άρθρα για να τα δείξουν στον Γιώργο).

Ο κηπουρός του, ο Δημήτρης Δρούτσας, που ζει μόνιμα στον "ασφαλή θύλακα" του... Βερολίνου, βγήκε σε μία αυστριακή εφημερίδα και δήλωσε πως θα πρέπει να ανατιναχθεί το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Ναι, αλλά τι θα μου έρθει στο κεφάλι. Αν είναι να μου προκύψει Χρυσή Αυγή δε θέλω. Γιατί τώρα μοιράζουν τρόφιμα, δίνουν αίμα και ψάχνουν να μου βρουν δουλειά, αλλά κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα του "λογαριασμού". Και όπως έχει δείξει το παρελθόν, μπορεί να μη μου ζητήσουν το πορτοφόλι μου, όπως κάνει τώρα η τρόικα, αλλά θα μου ζητήσουν την ελευθερία μου. Και ανάμεσα στην ελευθερία και το πορτοφόλι εγώ προτιμώ να δώσω το πορτοφόλι.