Γιάννης Αντύπας

Δεν είμαι κατά της μπούρκας. Είμαι υπέρ της γυναίκας. Της ελεύθερης γυναίκας, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας. Σε κάθε κοινωνία. Και δεν κάνω χάρη σε καμία. Είναι στοιχειώδες, είναι βασικό, είναι αδιαπραγμάτευτο.

Σέβομαι κάθε θρησκεία, κάθε έθιμο, κάθε παράδοση. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πιστεύει στον Θεό των προγόνων του, να επιλέξει τον δικό του ή να είναι αγνωστικιστής. Και δεν κάνω χάρη σε κανέναν. Είναι στοιχειώδες, είναι βασικό, είναι αδιαπραγμάτευτο.

Αλλά, κάποια πράγματα δεν είναι ούτε της φύσης, ούτε των Θείων. Είναι του ανθρώπου. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Με ταπεινότητα και αγάπη απέναντι της μουσουλμάνους φίλους μου θέλω να τους πω ότι δεν μπορώ να ζω με τον φόβο μήπως και τους προσβάλλω. Μήπως κατηγορηθώ, από δήθεν πιο ευαίσθητους από εμένα, για ρατσισμό ή ξενοφοβία.

Ως ελεύθερος πολίτης μιας δημοκρατικής κοινωνίας, στην οποία τους θέλω δίπλα μου, είμαι υποχρεωμένος να μιλήσω. Να μην σιωπήσω. Να μην επιτρέψω σε φασίστες και ρατσιστές να χρησιμοποιήσουν την μπούρκα για να ρίξουν μαύρο στη Δημοκρατία. Γιατί είναι σίγουρο πως στην ακροδεξιά περιμένουν τους μετανάστες για να προκαλέσουν τη σύγκρουση που επιθυμούν. Είναι εξαιρετικά σοβαρό το θέμα για να το αφήσουμε σε αυτούς, κάτι που κάνουμε όταν αποστρέφουμε το βλέμμα μας από το πρόβλημα επειδή κάνει τζιζ.

Οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι, που ζουν ανάμεσά μας, πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα και να βάλουν στη θέση τους όσους επιδιώκουν την αναπαραγωγή εξουσιαστικών προτύπων και πρόνοιες προνομίων του παρελθόντος.

Ξεκινώντας από εδώ, ώστε κάποια στιγμή ο αέρας της αλλαγής να φθάσει και στις πατρίδες, τις οποίες εγκατέλειψαν αναζητώντας ασφάλεια και ελευθερία. Που δικαιούνται όμως και οι γυναίκες τους. Η μπούρκα πρέπει να πάρει τη θέση που της αξίζει στα μουσεία. Δεν έχει θέση στις σύγχρονες κοινωνίες.

Είναι ένας κοινωνικός αγώνας που πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί. Για την ουσιαστική απελευθέρωση, επιτέλους, εκατομμυρίων γυναικών.

Έχουμε υποχρέωση απέναντι σε κάθε γυναίκα της οποίας τα μάτια δεν μπορούμε να δούμε.
Έχουμε υποχρέωση απέναντι σε κάθε γυναίκα που δεν μπορεί να δει με τα μάτια της τον κόσμο γύρω της.

Δεν γίνεται η παγκόσμια κοινότητα, η οργανωμένη διεθνής ζωή, να ανέχεται φαινόμενα του τύπου, γυναίκες κλεισμένες στο σπίτι, αποκλεισμένες από την μόρφωση και την οικονομική δραστηριότητα, πολυγαμία για τους άντρες (και για τις γυναίκες αν κάπου ισχύει το αντίστροφο), κλειτοριδεκτομές κοκ.

Είναι αδιανόητο στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες να υπάρχει ανοχή σε όσους θέλουν να αναπαραγάγουν στους κόλπους τους βασανιστήρια. Γιατί, το να μην πηγαίνει ένα κορίτσι σχολείο, να μην μπορεί μία γυναίκα να κυκλοφορήσει χωρίς συνοδεία άντρα, να είναι ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια όταν βγαίνει από το σπίτι, δεν είναι ούτε έθιμο, ούτε παράδοση. Είναι βασανιστήριο!

Η ανώτατη μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Παραβιάζει κάθε γενικά αποδεκτό ανθρώπινο δικαίωμα.

Δεν είμαι κατά των μεταναστών. Είμαι υπέρ της νόμιμης μετανάστευσης. Είμαι υπέρ των προσφύγων. Ουσιαστικά. Ανθρώπινα. Όχι για να εξυπηρετήσω γεωπολιτικές σκοπιμότητες ή να βγάλω χρήμα.

Θέλω ελεγχόμενα σύνορα και ανοιχτές κοινωνίες. Γιατί, αυτό υποτίθεται ότι προστατεύουν: τον τρόπο ζωής. Και αν κάποιοι άφησαν τον δικό τους για να έρθουν στον δικό μας δεν θα πρέπει να ενοχλούνται από αυτό.

Είναι η καλύτερη εγγύηση ότι θα ζήσουν το όνειρό τους.

Κανείς δεν ζητάει από κανέναν να γίνει Έλληνας. Να αλλάξει θρησκεία. Αλλά, στην Ελλάδα όλοι έχουμε πρόσωπο. Οι κουκούλες πάσης φύσεως είναι συνυφασμένες με μαύρες σελίδες της ιστορίας μας.

Και δεν είναι θέμα ασφάλειας. Είναι θέμα ατομικής και συλλογικής ελευθερίας. Είναι στοιχειώδες, είναι βασικό, είναι αδιαπραγμάτευτο.

Δεν θέλω μια κοινωνία που απλά ανέχεται τους μετανάστες. Όπως δεν θέλω και οι μετανάστες να με ανέχονται επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Ή μέχρι να μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Θέλω να κάνουν και εκείνοι τα βήματα που τους αντιστοιχούν. Να αντιληφθούν ότι το να κυκλοφορεί μία γυναίκα χωρίς μαντίλα δεν είναι αμαρτία. Δεν σημαίνει ότι είναι μια κακή ή «ελαφριά» γυναίκα. Είναι στοιχειώδες, είναι βασικό, είναι αδιαπραγμάτευτο.