Διονύσης Βενιεράτος

Σε πάρα πολλές χώρες υπάρχει καραντίνα ή/και απαγόρευση κυκλοφορίας, σχολεία και πανεπιστήμια έκλεισαν, επιχειρήσεις ανέστειλαν τη λειτουργία τους, άνθρωποι εξαναγκάζονται σε μια υποχρεωτική απομόνωση.

Κάποιοι βρίσκονται άπραγοι ή απομονωμένοι σε μια ξένη χώρα κάτω από αυτές τις συνθήκες και θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα και στους συγγενείς τους μέχρι να περάσει η κρίση. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη αρχίσει να εκδηλώνουν ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία θα απαιτούσαν ιατρική βοήθεια, η οποία όμως δεν μπορεί να τους δοθεί.

Φέρνω ως παράδειγμα τη Βρετανία όπου 2800 Έλληνες έχουν κάνει αίτημα επαναπατρισμού στην πρεσβεία χωρίς αποτέλεσμα, ενώ είναι βέβαιο ότι παντού πλέον θα υπάρχουν ανάλογα ζητήματα.

Και όλα αυτά διότι οι πτήσεις με αεροπλάνο αποτελούν μια δυνητική «υγειονομική βόμβα».

Ένας επιβάτης να είναι μολυσμένος, μπορεί να μεταδώσει τη νόσο σε άλλους 2 έως … 10!

Εξ ου και η καραντίνα μετά από την άφιξη στον προορισμό.

Νομίζω όμως ότι υπάρχει απλούστερη λύση:

Το test για κορωνοϊό αμέσως πριν την πτήση.

Ήδη υπάρχουν στην αγορά κάποια «σύντομα τεστ» όπως αυτό που ήδη εγκρίθηκε από τον FDA των ΗΠΑ [1] και είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν και άλλα παρόμοια, εξ ίσου αξιόπιστα με αυτό που γίνεται τώρα εδώ και με αποτέλεσμα που θα εξάγεται μέσα σε διάστημα μιας ώρας το πολύ.

Αυτό φυσικά θα απαιτήσει να έχουν έρθει οι επιβάτες κάποιες (4-5) ώρες πιο πριν από την πτήση και να επιβαρυνθούν με ένα ποσό (της τάξεως των 50-100 Ευρώ), το οποίο όμως θα γνωρίζουν από πριν και μάλλον θα το πληρώσουν ευχαρίστως προκειμένου να φθάσουν τελικά στον προορισμό τους.

Είναι δεδομένο ότι κάποιος με αρνητικό τεστ δεν μεταδίδει τη νόσο (ανύπαρκτος ιός ή σε μη ανιχνεύσιμη ποσότητα) τουλάχιστον για τις επόμενες 3-4 ώρες, πολλώ μάλλον όταν κατά τη διάρκεια της πτήσης θα λαμβάνει υποχρεωτικά κάποια προφυλακτικά μέτρα όπως μάσκα, γάντια και κενό ανάμεσα σε δύο επιβάτες.

Η όλη διαδικασία οργάνωσης της πτήσης θα μοιάζει πολύ με αυτή των πτήσεων τσάρτερ: Η αεροπορική εταιρεία προγραμματίζει μια πτήση (ή και περισσότερες) και ενημερώνει σχετικά τουλάχιστον 10 ημέρες πριν τόσο τις αντίστοιχες πρεσβείες όσο και κάποιους πελάτες της, οι οποίοι μπορεί να είχαν βγάλει (και… πληρώσει!) εισιτήρια για μια πτήση που στη συνέχεια ακυρώθηκε.

Το αντίτιμο μπορεί να είναι λίγο ακριβότερο, λόγω του ότι το αεροπλάνο θα είναι γεμάτο κατά τα 2/3, αλλά το σίγουρο είναι ότι χιλάδες άνθρωποι να μπορέσουν έτσι να ταξιδέψουν.

Η ιδέα αυτή θα έχει τα εξής πλεονεκτήματα:

Οι πτήσεις θα γίνονται με υγειονομική ασφάλεια και με περισσότερους επιβάτες από ό,τι γίνεται τώρα.
Θα κάνουν το τεστ περισσότεροι και υποχρεωτικά, με ό,τι καλό αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, την υπόλοιπη κοινωνία και τα στατιστικά συμπεράσματα (θα καταγράφονται περισσότερα κρούσματα με ασυμπτωματικούς φορείς).
Μπορεί να αποφεύγεται εντελώς η καραντίνα με όλα τα παρεπόμενά της, ή τουλάχιστον να διαρκεί πολύ λιγότερο.
Κάποιες αεροπορικές εταιρείες δεν θα κλείσουν και κάποιοι εργαζόμενοι σ’ αυτές δεν θα χάσουν τη δουλειά τους.
Θα αποκατασταθεί ένα (μικρό έστω, αλλά σημαντικό) μέρος της «κανονικότητας» που όλοι έχουμε χάσει.
… … …
Σ’ αυτό το τελευταίο θα ήθελα να επιμείνω λίγο περισσότερο.

Όλοι γνωρίζουμε τις δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις που βιώνουν άτομα, τα οποία επιθυμούν να ταξιδέψουν για διάφορους λόγους (περισσότερο ή λιγότερο σημαντικούς, αυτό θα το κρίνουν εκείνοι και κανένας άλλος) και δεν τους επιτρέπεται.

Αυτό είναι προφανώς άδικο γι’ αυτούς.

Ίσως τώρα μου πείτε:

- Καλά, εδώ πεθαίνουν άνθρωποι από τη νόσο και όλοι υποφέρουν από τον υποχρεωτικό εγκλεισμό στο σπίτι τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αυτοί που δεν μπορούν να πετάξουν με το αεροπλάνο σε μάραναν;

Σ’ αυτό θα απαντούσα ως εξής:

- Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να προσφέρουν υπηρεσίες σ’ αυτούς που κινδυνεύουν (π.χ. γιατροί από άλλες χώρες προς την Ιταλία, την Ισπανία ή και αλλού) και δεν μπορούν λόγω απαγόρευσης των πτήσεων. Είναι λογικό αυτό;

- Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι είναι ένα δυσάρεστο, αλλά απαραίτητο μέτρο. Αν δεν ήταν απαραίτητο, θα ήταν απλά αδικαιολόγητο έως απάνθρωπο. Αλλά και έτσι, πάντα επιτρέπεται στους πολίτες η έξοδος για ορισμένες ανάγκες, έστω και αν αυτοί δεν είναι ελεγμένοι ούτε ως προς το αν είναι φορείς του ιού, ούτε ως προς το αν θα ακολουθήσουν τα απαραίτητα προφυλακτικά μέτρα. Και στο κάτω – κάτω, μέσα στο σπίτι βρίσκονται μαζί με αγαπημένα τους πρόσωπα.

Κάποιοι άλλοι όμως, που βρέθηκαν τη «λάθος εποχή» μακριά από τους δικούς τους ανθρώπους, γιατί να αδικούνται τόσο πολύ και τόσο αδικαιολόγητα;


Ο Διονύσης Βενιεράτος είναι ομότιμος Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της "Δημιουργίας Ξανά" και Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής