Δημήτρης Παγαδάκης

Με τη ραγισμένη κοινωνία στην παγίδα θραύσεως, το πολιτικό σύστημα «εν βρασμώ» και το κρατικό ταμείο εντελώς στεγνό ως τα μέσα Νοεμβρίου, η υπερψήφιση πάση θυσία των σκληρών μέτρων φαντάζει μονόδρομος. Ομως τα κενά, οι αβεβαιότητες, οι αμφιβολίες, οι ασάφειες και οι γκρίζες ζώνες του πακέτου δεν περιγράφουν μια πολιτική ισορροπία στην επιφάνειά του, αλλά ακροβατισμούς σε τεντωμένο σχοινί. Ωστόσο, η πυκνότητα του ιστορικού χρόνου δεν επιτρέπει ανέσεις ευελιξίας και πειθούς. Επιπλέον, η ασφυκτική αίσθηση του επείγοντος δεν προσφέρει ένα πλαίσιο αλληλοκατανόησης με θεσμικά, δικαιικά και αξιακά όρια. Αντίθετα, επιφυλάσσει ατυχήματα.

Δυστυχώς, το υπό ψήφιση ανάλγητο πακέτο δεν είναι το μόνο που προκαλεί κλονισμό στην κοινωνία και τριγμούς στην κυβερνητική νομιμοποίηση. Ούτε, φυσικά, είναι το μοναδικό που απειλεί με ύστατο πλήγμα την πολιτική σταθερότητα. Ηδη η χώρα μοιάζει με σμπαραλιασμένη αποθήκη που φιλοξενεί σκόρπια και ψευδεπίγραφα πακέτα. Που άλλο δείχνουν και άλλο είναι. Αλλες ταμπέλες κουβαλάνε και άλλο περιεχόμενο έχουν. Αλλη προέλευση εμφανίζουν και σε άλλο προορισμό κατευθύνονται. Μην πάμε μακριά. Το πακέτο της όψιμης ευρωσυμπάθειας περιλαμβάνει ακριβώς όσα η χώρα θα ήθελε να αποφύγει. Επιφυλάξεις των εταίρων για το χρηματοδοτικό κενό της δημοσιονομικής επιμήκυνσης, ενδοιασμούς για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, σκεπτικισμό για τη συγκεκριμενοποίηση αναπτυξιακών πόρων. Κάτι παρόμοιο αποκαλύπτει και το πακέτο των κυβερνητικών εταίρων. Ενώ συμβολικά σφραγίζεται με τη βούλα της μασίφ δέσμευσης στο μνημόνιο, αντί για συμπαγές, μεταφέρει χύδην φορτίο που σαλεύει σε κάθε τραμπάλισμα. Σαν αυτό που αποτυπώνει η αγωνία για το πολιτικό κόστος της Ν.Δ., η διαλυτική φθορά του ΠΑΣΟΚ, οι αναταράξεις αστάθειας της ΔΗΜ.ΑΡ.

Σύμφωνοι, μονολιθικά πακέτα δεν υπάρχουν. Η συνύπαρξη φορέων και προσώπων με διαμετρικά αντίθετες απόψεις δρομολογείται με χίλιες δυο αντιφάσεις. Συμβαίνει και στις πιο συγκροτημένες οικογένειες. Διακρίνεται και με την αναμέτρηση ρεαλιστών και λαϊκιστών εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με την εκεί μετανάστευση μερίδας του βαθέος ΠΑΣΟΚ εμφανίζει ρωγμές στη συσκευασία του αντιπολιτευτικού του πακέτου. Εντούτοις, το πιο ακραία ψευδώνυμο πακέτο είναι αυτό που αποκαλείται ευρυθμία της κυβερνητικής διαχείρισης του κράτους. Αυτής που διατηρεί ακέραιους και ενεργούς περιττούς οργανισμούς, άχρηστες υπηρεσίες, παρασιτικά και γραφειοκρατικά συμβούλια. Το ίδιο που διατηρεί στα μισθολόγια επίορκους δημοσίους υπαλλήλους, άθικτα τα κλειστά επαγγέλματα και αλώβητα τα περιουσιακά στοιχεία των εντοπισμένων φοροφυγάδων. Κι αν κάποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία ψηφίσει τα νέα οδυνηρά μέτρα, είναι σίγουρο ότι το δομικά δυσλειτουργικό κράτος δεν θα μπορέσει να τα εφαρμόσει. Αλλη μια τσάμπα θυσία για τον ταχύτατα φτωχοποιημένο πληθυσμό μιας κοινωνίας που δεν έχει καμία όρεξη να φάει ένα ακόμα «χοντρό» πακέτο.