Δημήτρης Παφίλας

Εκ των πραγμάτων, η Ελλάδα θα αναζητήσει κάποια στιγμή το «κούρεμα» των δανείων του λεγόμενου επίσημου τομέα ( ΕΚΤ, EFSF, διμερή δάνεια ).

Για να καταστεί βιώσιμο το χρέος απαιτείται ένας δείκτης  χρέους/ΑΕΠ κάτω από 100%. Και η προσπάθεια του ΔΝΤ βρίσκεται προς αυτή την κατεύθυνση. Αν λ. χ  κοπούν τα δάνεια του επίσημου τομέα 40%, τότε το συνολικό χρέος μειώνεται στα 255 δισ. ευρώ και η χώρα  μπορεί να το παλέψει με αύξηση του ΑΕΠ.   

Εξάλλου, όπως έχει δείξει η ιστορία των χρεοκοπιών ( Μεξικό) τον πόνο δεν πρέπει να τον υποστεί  μόνο ο λαός, αλλά και ο επίσημος τομέας που είχε κέρδη, όπως η ΕΚΤ, η Γερμανία και τα υπόλοιπα κράτη.

Όμως, η Ελλάδα τώρα που ετοιμάζεται να λάβει την δόση δεν μπορεί να θέσει τέτοιο θέμα. Όπως σωστά είπε ο κ. Charles Dallara θα ήταν πολιτικά εκρηκτικό και εύφλεκτο ένα τέτοιο θέμα.  Όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αλλά, κυρίως, η κοινή τους γνώμη θα είναι έτοιμη τότε το «κούρεμα» θα πέσει στο τραπέζι.

Η Ελλάδα χρειάζεται να συντηρήσει τη συζήτηση για την βιωσιμότητα του χρέους διότι τότε και μόνο τότε θα έλθει η τελική λύση.   
 
Ο πρωθυπουργός, όμως, έχει μπροστά του ένα άλλο «κούρεμα». Η Βουλή των Ελλήνων λειτουργεί με 2.000 υπαλλήλους  και διαθέτει 300 βουλευτές. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι.

Οι υπάλληλοι – οι οποίοι είναι και ψευτονταήδες εναντίον των δημοσιογράφων – μπορούν άμεσα να συρρικνωθούν.

Οι μετακλητοί, οι επιστημονικοί συνεργάτες κλπ ας πάνε στον ιδιωτικό τομέα. Το τρίτο «κούρεμα», δηλαδή η μείωση των βουλευτών σε 125-130 θα απαιτήσει συνταγματικές αλλαγές και οριστικό «κόψιμο» του ομφάλιου λώρου με το πελατειακό σύστημα.

Όποιος ορίζεται υπουργός  μπορεί να  παραιτείται από το αξίωμα του ορίζοντας έτσι και ένα ασυμβίβαστο.