Δημήτρης Δανίκας

Που κατηγορηματικά και πεισματικά αρνείται, παρέα με τους δορυφόρους της, την έκδοση ευρω-ομολόγων. Και που με την πάγια τακτική της, απόρροια της παράδοσής της, μοιάζει σα να επιθυμεί να τιμωρεί και να μαστιγώνει όλους εκείνους που δεν ακολουθούν και δεν μιμούνται το δικό της παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο

Αυτή η μία πλευρά. Υπάρχει και μία δεύτερη. Εξίσου αξιοπρόσεκτη, ωφέλιμη και διδακτική. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά

Ο πληθυσμός σκορπισμένος και μοιρασμένος σε πολλές πόλεις. Κάθε πόλη οχυρωμένη, παραγωγικά, με βιομηχανικές και παραγωγικές μονάδες. Κάθε πόλη με τις άρτια εξοπλισμένες νοσοκομειακά, μονάδες της

Η Γερμανία κατέχει το απόλυτο ρεκόρ νοσοκομειακών κλινών. Περί το μισό εκατομμύριο. Το απόλυτο ρεκόρ αριθμού κρατικών νοσοκομείων και κλινικών. Περί τις 2. 000. Και το απόλυτο ρεκόρ Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) περί τις 24. 000

Τηρουμένων των πληθυσμιακών αναλογιών, η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε στη διάθεσή της όχι πεντακόσιες αλλά τέσσερις χιλιάδες

Το αποτέλεσμα αυτής της ασύλληπτης, για τα καπιταλιστικά δεδομένα, νοσοκομειακής περίθαλψης και προστασίας είναι αποτυπωμένο στο εξής νούμερο. Ενώ μέχρι χτες είχαν νοσήσει περί τα 67. 000 άτομα , ο αριθμός θανάτων από κορωνοιό είχε μόλις αγγίξει το νούμερο 650. Με απλά λόγια το ποσοστό θανάτων ήταν μόλις 0.9%. Σχεδόν ισοδύναμος με τα αριθμητικά αποτελέσματα των ασθενών που καταλήγουν από γρίπη

Μπροστά σε αυτά τα επιτεύγματα το αντίστοιχο σύστημα Υγείας της τρανής Αγγλίας φαντάζει ως τριτοκοσμικό. Το ίδιο και των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ίδιο και της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας

Με απλά λόγια το γερμανικό μοντέλο είναι διπλό. Από τη μια, στην οικονομία και την παραγωγή, ακολουθεί νεοφιλελεύθερη πορεία. Και από την άλλη, στο δημόσιο σύστημα Υγείας, μοιάζει με το αντίστοιχο, ίσως και ανώτερο, του παλιού «υπαρκτού σοσιαλισμού»

Η σχέση Ελλάδας- Γερμανίας μοιάζει σαν copy paste του γνωστού μύθου με τον μέρμηγκα και τον τζίτζικα. Το μερμήγκι μαζεύει, φροντίζει, προστατεύεται για παν ενδεχόμενο. Το τζιτζίκι γλεντοκοπάει, ξεσαλώνει, ξοδεύει, καταναλώνει και αδιαφορεί

Τόσο απλό και τόσο αποκαλυπτικό. Εμείς, οι τάχα αριστεροί, όλων των κυβερνήσεων, φροντίσαμε να υπονομεύσουμε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Φροντίσαμε να πριμοδοτήσουμε την ιδιωτική, νοσοκομειακή, πρωτοβουλία. Φροντίσαμε να περικόψουμε δαπάνες. Φροντίσαμε να μειώσουμε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Φροντίσαμε να περικόψουμε μισθούς των ανθρώπων που σώζουν ζωές. Ελα, μωρέ, λέγαμε. Αυτοί τα παίρνουν με φακελάκια. Και τέλος φροντίσαμε να ρίξουμε το δημόσιο σύστημα Υγείας σε πλήρη ανυποληψία

Εμείς οι τάχα αριστεροί. Οι τάχα σοσιαλιστές. Οι τάχα αλληλέγγυοι και ανθρωπιστές. Ου να μου χαθείτε. Και τώρα; Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα

Τώρα εκλιπαρούμε. Τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Τώρα αποθεώνουμε το δημόσιο σύστημα Υγείας. Τώρα αποθεώνουμε και ευγνωμονούμε όλους αυτούς τους πρώην φακελολάγνους. Τώρα τους προσκυνάμε. Τώρα χωρίς αυτούς και τον ηρωισμό τους, οι μισοί απ όλους εμάς θα έκαναν, καθημερινό έρωτα με τον κορονωιό. Τώρα ΕΣΥ και άγιος ο θεός. Τώρα χωρίς εσένα δεν μπορώ

Τώρα, αγαπητέ μου, εσένα το λέω που έβριζες και συκοφαντούσες διαρκώς, τώρα στα τέσσερα και να αυτό-μαστιγώνεσαι από το βράδυ μέχρι το πρωί και από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τώρα «α να μου χαθείς»!

Ανόητε, βλάκα, πανάθλιε, ανεγκέφαλε, εμμονικέ, και δογματικέ μακάκα!