Δημήτρης Δανίκας

Συμβαίνει. Ας πούμε οι τηλεοπτικές εικόνες πολέμου. Αγριες. Και απεναντί σου η σκηνή ενός φόνου. Οπου μια μάνα πετάει το μωρό της στα σκουπίδια. Ποια η πιο δυνατή εικόνα; Εκείνη που σε σπρώχνει να κλείσεις τα μάτια; Να ουρλιάξεις;

Μα φυσικά εκείνη που σε κάνει να θέλεις να αρπάξεις όπλο και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό να τινάξεις τα μυαλά της Μήδειας στον αέρα!

Κι ερχόμαστε στην περίπτωση του ενοικίου των χιλίων ευρώ μηνιαίως. Αυτό το μικρό, το ασήμαντο ποσό. Εκείνη όμως δεν προφύλαξε τον εαυτό της. Δεν υπολόγισε τις συνέπειες της πράξης της. Δεν σκέφθηκε το στοιχειώδες, για την περιφρούρηση του κόμματός, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού της. Ισως να μην πέρασε καν από το μυαλό της η εικόνα, έστω φευγαλέα, της αποκάλυψης ενός «λαθραίου» χιλιάρικου. Το πιθανότερο είναι πως σκέφτηκε το βασικό επιχείρημά της. Οτι δηλαδή νομίμως λαμβάνει αυτό το ψωροχιλιάρικο. Αυτό το ασήμαντο ποσό, συγκρινόμενο με την περιουσία της

Γιατί; Επειδή προφανώς είναι ασυγκράτητη η χρηματική βουλημία της. Επειδή, σου λέει, τι είναι αυτό το χιλιάρικο μπροστά στα τόσα και τόσα σκάνδαλα των εκατομμυρίων που λαμβάνουν οι λαδωμένοι πολιτικοποντικοί κάτω από το τραπέζι; Τίποτα!

Ισως επειδή υπολόγισε την κάλυψή της πίσω από την διάταξη, από το νόμο που της παρέχει αυτό το δικαίωμα. Ενας νόμος που αφορά σε πολλές βουλευτικές περιπτώσεις. Γιατί, σου λέει, να καταδώσουν εμένα όταν την ίδια χιορηγία την λαμβάνουν πολλοί βουλευτές απ όλα τα κόμματα;

Αυτές ακριβώς οι σκέψεις την κατεβάζουν από το ρετιρέ στα υπόγεια. Ακριβώς το χιλιάρικο. Το ψωροχιλιάρικο. Τα ψιλά. Ο ψιλικατζής. Γιατί ο πειρασμός του ενός εκατομμυρίου είναι βασανιστικός. Πως να αποφύγει κανείς τον πειρασμό ενός εκατομμυρίου; Εστω πεντακοσίων χιλιάδων;

Επομένως η τιμή της συνείδησής της είναι της τάξεως του ενός ψωροχιλιάρικου. Μερικών φραγκοδίφραγκων. Το ελάχιστο. Επομένως όσο μεγάλη είναι η μόρφωση και η επαγγελματική της επάρκεια, τόσομικρή είναι η συνειδησιακή της αντοχή. Αυτή η μικρότητα. Η ασημαντότητα.

Αυτή και η ευλιγισία της. Ο αριστερός λόγος της. Και η δεξιά δραχμολαγνεία της. Αυτή και η υπόκλισή της σ ένα μηνιαίο ψωροχιλιάρικο. Αυτό όμως είναι και το μέτρο της προσωπικής της ευθύνης. Ακριβώς αυτό το ψωροχιλιάρικο. Μ αυτή την τιμή εκποίησε την προσωπική της ευθύνη. Την αξιοπρέπειά της. Την πολιτική της υπόσταση

Για ένα ψωροχιλιάρικο ρισκάρισε τον διασυρμό της, την αποπομπή της, την δημόσια περιφορά και τον χλευασμό της. Τόσο πανίσχυρη μέσα της είναι η τσιγκουνιά της. Γι αυτό το ήθος της είναι μικρό, ασήμαντο, διάτρητο και τυφλό. Και παραφράζοντας της θρυλική φράση του μεγάλου Μανώλη Αναγνωστάκη «δεν έφταιγεν η ίδια τόση ήταν»!