Δημήτρης Δανίκας

Πρώτα  συστοιχήθηκαν  πίσω από τις άκρως  “δημοκρατικές” και ¨πλουραλιστικές” πλάτες  του   διεθυντή αυτού του  Σχολείου. Που συμφώνησαν και ίσως καταχειροκρότησαν με εθνικοπατριωτικούς αλαλαγμούς  την απόφαση του  ως άνω  διεθυντή.  Να παραβιάσει, να κουρελιάσει  και ίσως να  χρησιμοποιήσει την ρύθμιση του υπουργείου Παιδείας, προκειμένου να  σφουγγίσει τα οπίσθιά  του  στην ιδιωτική  τουαλέτα  της  κατοικίας  του

Που σημαίνει ότι ο  ίδιος  διευθυντής αποφάσισε, έτσι επειδή του  γουστάρει, ίσως επειδή αλληθωρίζει  κατά μεριά  Ηλία Κασιδιάτη και Νίκου Μιχαλολιάκου, να αφαιρέσει την σημαία  από τον μικροσκοπικό,  αθώο, αποσβολωμένο  Αμίρ.  Την σημαία που φυσικά την είχε κερδίσει μετά από  κλήρωση. Οπως άλλωστε υποδεικνύει η  σχετική εγκύκλιος  του Υπουργείου Παιδείας.  Τυχερός ο  μικρός Αμίρ. Ατυχος που έπεσε πάνω στο φάντασμα του Ηλία Κασιδιάρη. Και των οπαδών του!

Το  αποτέλεσμα αυτής της παραβιάσης. Του κουρελιάσματος. Και της  τσάμπα μαγκιάς του διευθυντή θα είναι πολλαπλό. Κυρίως τραυματικό. Αλλά και αποκαλυπτικό

Πρώτο τραυματίζεται, διαρρυγνύεται  η σχέση   των   παιδιών μ  αυτόν  τον μικρό μετανάστη. Αν μάλιστα υπάρχουν και  άλλα παιδιά μεταναστών, τόσο το  χειρότερο.  Κυρίως  για τα Ελληνόπουλα. Και λιγότερο για τα παιδιά  των αλλοδαπών. Με απλά  λόγια, όλοι αυτοί  οι γονείς μ αυτή την πράξη πυροδοτούν καχυποψία και βαθιά  εχθρότητα.  Ανάμεσα σε παιδιά  τρυφερής  ηλικίας

Δεύτερο  δηλητηριάζουν τα  δικά τους παιδιά με τις  ιδέες και τις πρακτικές της “Χρυσής Αυγής”.  Επωάζουν το αβγό του  φιδού. Τόσο   πατριώτες. Τόσο  δημοκράτες. Και τόσο  Ευρωπαίοι  πολίτες. Με απλά λόγια  το έκτο Δημοτικό της Δάφνης αρχίζει να μοιάζει με προπονητικό  κέντρο  ρατσισμού και  τριτοκοσμικού  φονταμενταλισμού. Αραβικού  τύπου!

Τρίτο  επικροτούν, επιχαίρουν και θριαμβολογούν με την  παροιμιώδη παραβατικότητα των Νεοελλήνων. Κόβω μάλιστα το  σβέρκο μου, ότι την ίδια στιγμή που αλαλάζουν για την  δική τους παραβατικότητα, την ίδια ακριβώς στιγμή κατηγορούν, στιγματίζουν και αναθεματίζουν  άλλες  πράξεις παραβατικότητας. Κόβω ακόμα  το  σβέκρο μου ότι ανάμεσά  τους  φυσικά θα σουλατσάρουν φοροφυγάδες που παριστάνουν  τους νομοταγείς πολίτες. Καθώς και   αρκετοί αγανακτισμένοι που μουτζώνουν  τους άλλους παραβάτες.  Ο ρατσισμός πορεύεται με την υποκρισία και  η υποκρισία με την ανομία

Τέσσερα: με την πράξη  τους  αποκαλύπτουν   το  βαθύ χάσμα που χωρίζει την ελληνική κοινωνία από κάθε  ευρωπαική κανονικότητα. Ο  σχεδόν  τριτοκοσμικός  χαρακτήρας αυτής της Σωρρακώσταινας είναι η ουσιώδης αιτία που  έχουμε καταλήξει μισή ανάσα από την  χρεοκοπία

Πέντε: κάπως έτσι άρχισε η  ελληνική  διαδρομή του “μαυρούκου” (όπως τον  χαρακτήριζαν) Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πρώτα  οι χλευασμοί, έπειτα  οι  επιθέσεις και τραμπουκισμοί και  τώρα    εθνικοπατριωτικοί  αλλαλαγμοί. Τώρα ο “μαυρούκος” Γιάννης  όχι μόνο τιμάει τα   χρώματα της ελληνική σημαίας,  αλλά είναι το απόλυτο σύμβολο  της  ορθόδοξης φυλής

Εξι και  τελευταίο: ένα πράγμα εύχομαι και ελπίζω. Ο σημερινός Αμίρ, να εκτοξευθεί  αύριο σε κάτι πολύ μεγάλο. Ας πούμε να καταξιωθεί  ως μέγας της καρδιοχειρουργικής. Και από την κλειδαρότρυπα του χειρουργείου  να λιποθυμάω από χαρά βλέποντας αρκετούς από τους σημερινούς “λεβέντες” να εκλιπαρούν τον Αμίρ να σώσει  κάποια  από τα εγγονάκια τους

Και κάτι ακόμα. Εγώ κι αυτοί  δύο κόσμοι   διαφορετικοί. Εγώ ως Ελλην Χριστιανός Ορθόδοξος  με τον Αμιρ. Εκείνοι με τον  Καρμίρ

Καρμίρ δηλαδή  καρμίρης, δηλαδή κάρμοιρος,  δηλαδή  τσιγκούνης,  δηλαδή κακομοίρης, δηλαδή κρυφορατσιστής, κρυφοθεούσος, κροκαθυστερημένος, κρυφοχαζούλης. Και  δηλαδή απ  ευθείας  απόγονος Τουρκαλβανικής φυλής!