Δημήτρης Δανίκας

Πατ, πατ. Μπράβο παιδιά. Τα καταφέρνετε. Ομως η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. Χωρίς ίχνος παρρέκκλισης. Και το χρέος; Α εκείνο το χρέος. Θα το δούμε. Πότε; Ρωτάει ο Καραμήτρος. Ο ξυπόλυτος στ αγκάθια. Αντε για σένα ρε μπαγάσα από το 2018. Και βλέπουμε!

Κάπως έτσι. Ο Ντάισενμπλουμ και η παρέα του. Ο Μοσκοβισί ο «φιλέλληνας». Κι εγώ ο ευρωπαιστής, ο κοσμοπολίτης, ο λάτρης του euro. Ακόμα κι εγώ αρχίζω να το σκέπτομαι. Σοβαρά, Και να θυμώνω. Από το euro στο παράλληλο νόμισμα του duro!

Και επιστρέφω στις ρίζες του προβλήματος. Πως η Ψωροκώσταινα ουδεμία σχέση με την ευρωζώνη. Πως ουδεμία ουσιαστική επαφή με τις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες. Πως από την καλύβα του Οθωμανού σουλτάνου μετακινηθήκαμε, εν μία νυκτί, στα σαλόνια τως Βρυξελών. Πως οι παθογένειες ατελείωτες και δυσεπίλυτες. Και πως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ίσως έχει δίκιο. Grexit για πέντε χρόνια. Οργανωμένο και συντονισμένο. Και μετά θα δούμε!

Επειδή με ζώνουν τα φίδια. Επειδή η μετρο-καταιγίδα δεν πρόκειται να κοπάσει. Επειδή κι άλλα μέτρα στον ορίζοντα αυτής της νεοελληνικής κολασμένης πλάσης. Επειδή θα καταβροχθίζουμε τις σάρκες μας. Επειδή οι μικρομεσαίοι θα γκρεμοτσακιστούν. Επειδή οι προλετάριοι σε τριτοκοσμικούς ευρω-αφρικανούς θα μεταλλαχθούν. Επειδή ευρωσκεπτικισμός θα πολλαπλασιαστεί. Κι επειδή κάποια στιγμή τα υποζύγια στους δρόμους θα αρχίσουν να πετροβολούν!

Θα μου πείτε φταίει ο Τσίπρας. Φυσικά φταίει. Και πολύ μάλιστα. Θα μου πείτε φταίει ο Βαρουφάκης. Φυσικά κι αυτός φταίει. Ο αθεόφοβος για την πάρτι του μετέτρεψε τις διαπραγματεύσεις σε one man show!

Ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό του ευρωπαικού τόξου φταίει. Από το Καστελόριζο του Γιώργου μέχρι την Αίγνινα του Φλαμπουράρη, Αλλά φοβάμαι ότι και οι επερχόμενοι με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη τα ίδια θα πράξουν. Φοβάμαι ότι με κάθε Μνημόνιο η χώρα πέφτει πάνω σε ντουβάρι και τα μούτρα της τα σπάει. Και φοβάμαι ότι τίποτα μα τίποτα καλύτερο δεν πρόκειται να προκύψει. Από το κακό στο χειρότερο!

Μακάρι να διαψευστώ. Μακάρι το δεύτερο εξάμηνο να είναι το τυχερό. Μακάρι τα μέτρα να είναι μόνο αυτά που ψηφίστηκαν στην Βουλή. Μακάρι να βγούμε από την κρίση χωρίς περισσότερα «πτώματα» απ όσα μετράμε μέχρι στιγμής!

Οσο τα κόμματα του ευρωπαικού τόξου αλληλοτρώγονται και αλληλουπονομεύονται. Οσο αναζητούμε ενόχους και συνωμότες να τους κρεμάσουμε στην πλατεία Συντάγματος. Οσο το εγώ πάω από το εμείς και η κομματική σημαία πάνω από την Ελληνική. Και όσο διαρκώς στο παρελθόν το βλέμμα μας στραμμένο. Οσο συμβαίνουν όλα αυτά κι εμείς κυκλοφορούμε ανάμεσα σε ερείπια, τόσο χειρότερα τα πράγματα θα γίνονται!

Ο εχθρός είναι εσωτερικός. Μέσα μας. Στην κουλτούρα μας, στην παράδοσή μας, στις συμπεριφορές μας. Λαός τεμαχισμένος και διαιρεμένος μονίμως ηττημένος!