Δημήτρης Δανίκας

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι λοιπόν. Ο κόουτς της Λέστερ. Από τον υποβιβασμό στον πρωταθλητισμό. Από την τελευταία στην πρώτη θέση. Από το υπόγειο στο ρετιρέ. Από το τίποτα στο θρόνο της αγγλικής πρωταθλήτριας!

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι λοιπόν. Δύο πρόσωπα στην συσκευασία του ενός. Αραγε εκείνος η εμείς φταίμε για εκείνο το ελληνικό ταπεινωτικό γεγονός;

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Γιατί από την πρώτη στιγμή. Οταν η πλειονότητα των ειδικών αθΛητικογράφων του σούρνανε τα μύρια όσα, ήμουν από τους ελάχιστους-αν και μισοσχετικός με το άθλημα-που τον υπερασπίστηκα. Από τούτο εδώ το bloge!

Ποια η γραμμή υπεράσπισης; Οτι ο 64χρονος Ιταλός επιχείρησε να αλλάξει μια βαθιά ριζωμένη νοοτροπία που διατρέχει κάθε ελληνική ομάδα. Συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής. Μια νοοτροπία που «φωτογραφίζει» με κρυστάλλινη απεικόνιση την ευρύτερη, την καθιερωμένη, την εθνική νοοτροπία!

Οτι δηλαδή πάνω απ όλα το ταμπούρι. Νυν υπέρ πάντων η άμυνα. Δηλαδή «εγώ δεν φτιάχνΩ παιχνίδι, πρώτα απ όλα καταστρέφω τον αντίπαλο». Αυτή ήταν η νοοτροπία που από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκε ο Οτο Ρσχάγκελ. Κι έτσι, με τους κατάλληλους παίκτες και με άφθονη τύχη κατάφερε να κερδίσει το Euro του 2004. Θαύμα, θαύμα!

Εκεί ακριβώς μπερδεύτηκε και «σκάλωσε» ο Ρανιέρι. Παιδιά παίξτε. Να κάνετε παιχνίδι. Να αναπτύξετε τις δημιουργικές σας δυνατότητες. Να αποκαλύψετε την φαντασία σας. Να αντιμετωπίζετε τους αντιπάλους σας στα ίσα!

Που τέτοιο πράγμα. Τον νεοέλληνα όσο και να πλένεις το σαπούνι σου χαλάς! Το ταμπούρι έφαγε τον Ρανιέρι. Η νεοελληνική νοοτροπία έδιωξε τον Ρανιέρι!

Το ακριβώς αντίθετο συνέβη στο Λέστερ της Αγγλίας. Με πειθαρχία. Με συλλογικότητα. Με κέφι και ομαδικό πνεύμα. Με άμυνα αλλά και επίθεση. Ετσι ο νάνος έγινε γίγαντας. Ετσι ο «μελλοθάνατος» νεκραναστήθηκε. Ετσι ο τελειωμένος βγήκε από τον «πόλεμο» ολότελα κερδισμένος!

Προσέξτε τις ομοιότητες. Αυτές με τις κοινωνικές συμπεριφορές. Ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας; Οι ξένοι! ΟΙ ανθέλληνες! Ολοι αυτοί οι καρχαρίες που σχεδιάζουν να μας αγοράσουν για μερικά φραγκοδίφραγκα. Επομένως ταμπούρι. Επομένως άμυνα. Επομένως να καταστρέψουμε τα σχέδιά τους!

Αντί, δηλαδή το πολιτικό προσωπικό να εμπνεύσει και η κοινωνία να ακολουθήσει. Αντί να κηρύξουμε πόλεμο στις παθογένειες και την κακομοιριά μας. Αντί να ξεδιπλώσουμε τις ικανότητές μας. Αντί να σηκώσουμε τα μανίκια και να ορμήσουμε στην δημιουργία. Αντί να τα κάνουμε όλα αυτά, συνεχώς και αδιαλείπτως τα ίδια και τα ίδια!

Το αποτέλεσμα; Ο μεν Ρανιέρι τώρα καβάλα στο κύμα παρέα με ένα σκασμό λεφτά και με ένα θαύμα στο ενεργητικό τους. Οι δε νεοέλληνες, όλοι εμείς παρέα με Αλέξη, Κυριάκο, Φώφη και Σταύρο, βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου!

Πράγμα που σημαίνει ότι οι εχθροί και διώκτες του Ρανιέρι έπραξαν άριστα για το μέλλον του Ρανιέρι. Χωρίς να το θέλουν και να το επιδιώκουν τον «κλώτσησαν» και το έστειλαν στον θρίαμβο. Κι εμείς κλαψ κλαψ, ταμπούρι και τζάμπα μαγκιά!

Καταλάβατε χαιβάνια; Που τέτοιο πράγμα! Ο κόσμος να χαλάσει η κοινωνία το ταμπούρι δεν θα ξεχάσει!