Δημήτρης Δανίκας

Ετσι ο  αραχτός  στην ίδια μοίρα με τον παραγωγικό. Ετσι  ο   δημιουργικός στην ίδια  μοίρα με  το «τούβλο». Ετσι  ο  σκληρά  εργαζόμενος στην ίδια μοίρα με τον κοπανατζή.  Ετσι   στο ίδιο μήκος  τα πέντε  δάχτυλα του  χεριού!

Τα  βάζουμε  στο πριόνι του  κρατικού μηχανισμού και  χρατς  χρατς  τα κόβουμε. Τα ισιώνουμε. Και έχουμε  ήσυχη  την συνείδησή μας. Α λέμε.  Το   ελληνικό δημόσιο  είναι  κράτους  δικαίου. Ολοι είμαστε ίσοι. Ο σοσιαλισμός τώρα δικαιώνεται!

Τι  γινόταν πριν; Δημόσιοι  υπάλλλοι πολλών  ταχυτήτων. Εξαρτάται από το υπουργείο. Ο   εργαζόμενος στο υπουργείο  Οικονομικών με διπλάσιες, ίσως και τριπλάσιες αμοιβές από τον   δάσκαλο. Ο  άνθρωπος που  υποτίθεται ότι  φροντίζει το μέλλον, την μόρφωση και το  χαρακτήρα  του παιδιού μου,  εκλαμβάνεται από την Πολιτεία εργαζόμενος  τρίτης  κατηγορίας. Ετσι  η Παιδεία στην  χειρότερη υποστάθμη  της Ευρώπης

Τι πρέπει να  γίνει; Το αυτονόητο. Ανάλογα με την προσφορά.  Ανάλογα με την δημιουργικότητα. Ανάλογα με την πρωτοβουλία. Ανάλογα με  την παραγωγικότητα. Ανάλογα με την αποδοτικότητα. Τόσο απλά. Οπως περίπου συμβαίνει και  στον ιδιωτικό  τομέα!

Εργάζεσαι;  Τότε θα παίρνεις το βασικό. Παράγεις περισσότερα;  Τότε μεγαλύτερο μισθό.  Δημιουργείς και  αποδίδεις;  Ε τότε ακόμα περισσότερα. Μόνο έτσι ο κρατικός μηχανισμός θα  αρχίσει να λειτουργεί κανονικό. Τότε θα  αρχίσει να συγχρονίζεται με τα ευρωπαικά δεδομένα!

Πως  θα  γίνει αυτό; Με  δύο  τρόπους. Πρώτα με την συνταγματική αναθεώρηση και την οριστική κατάργηση της μονιμότητα. Δεν  δουλεύεις; Φεύγεις! Είσαι επίορκος;  Φεύγεις! Είσαι κοπανατζής;  Φεύγεις!

Ο   δεύτερος  τρόπος  θα  συντελεστεί με τη λειτουργία  μηχανισμών και επιτροπών  αξιολόγησης. Οπως συμβαίνει σε πολλά  κράτη της Ευρωζώνης. Επιτροπές και  μηχανισμοί με αντικειμενικά κριτήρια.  Χωρίς καμία  μα καμία κομματική επιρροή. Ανεξάρτητοι μηχανισμοί. Υπάρχουν τέτοιοι. Και λειτουργούν  σε εξάμηνη   βάση. Και βαθμολογούν όλους τους υπαλλήλους. Ανεξαρτήτως θέσεως, βαθμού και ηλικίας!

Η κατάρηγηση της οριστικής μονιμότητας είναι βασική προυπόθεση επανεκκίνησης της κρατικής μηχανής.  Είναι στοιχειώδης σεβασμός προς κάθε ιδιωτικό υπάλληλο. Από τον  εργατουπάλληλο μέχρι  τον προλετάριο. Από τον εργαζόμενο στα σούπερ μάρκετ μέχρι  τους εργάτες των  εργοστασίων. Στοιχειώδης  σεβασμός. Στοιχειώδης αλληλεγγύη.  Στοιχειώδης κανόνας   αστικής δημοκρατίας. Οπως εγώ  έτσι κι εσύ. Στην ίδια μοίρα. Από το ίδιο μετερίζι. Με την ίδια αγωνία. Με  την ίδια προσφορά. Με την ίδια καθημερινή  βιοπάλη!

Και η αξιολόγηση   για έναν επιπρόσθετό λόγο. Επειδή  ο δημόσιος μονιμάς  πληρώνεται από το υστέρημα  του  φτωχού. Επειδή  ο φτωχός τροφοδοτεί το πορτοφόλι  του  μονιμά. Επομένως κάθε μονιμάς που  δεν ανταποκρίνεται στοιχειωδώς  στα καθήκοντά  του, είναι σαν να κλέβει σταγόνες ιδρώτα από τον  διπλανό του!

Επομένως το  ενιαίο  μισθολόγιο   χαμηλώνει τον πήχη. Επομένως   το ειναίο μισθολόγιο είναι   βολικό για τους άχρηστους και  τους ανίκανους. Και επομένως η μονιμότητα  είναι ύβρις προς όλους τους άλλους   εργαζόμενους του ιδιωτικού  τομεά. Εσύ σε ομπρέλα  ασυλίας. Εγώ γυμνός ανάμεσα σε λύκους!