Δημήτρης Δανίκας

Ποιος ο «καλός»; Φυσικά ο Γάλλος πρόεδρος  Φρανσουά Ολάντ. Ποιος ο «κακός»; Φυσικά ο Σόιμπλε. Και ποιος ο «άσχημος»; Φυσικά η  αντιπολίτευση.  Από τον Μειμαράκη και τον Αδωνι μέχρι τον Σταύρο και την Φώφη!

Προσέξτε  την  χρονική σειρά των  γεγονότων. Από εκεί «συγγράφεται» το  σενάριο  της αιφνιδιαστικής επίθεσης εναντίον μερίδας των  δανειστών!

Πρώτα η παταγώδης αποτυχία  για συναίνεση στα «μεγάλα  εθνικά ζητήματα». Οπως προσφυγικό. Οπως Ασφαλιστικό. Κυρίως το  δεύτερο.  Κυρίως το «κούρεμα»  των συντάξεων. Ο  Τσίπρας είχε με το μέρος του το παρελθόν. Αφού, σου λέει, εσείς πρώτοι  διαλύσατε τα ασφαλιστικά ταμεία και  στην συνέχεια  ψαλιδίσατε  τις συντάξεις,  τώρα παριστάνετε τον...Τσίπρα της αντιπολίτευσης!

Στη συνέχεια, η δεύτερη πράξη  του ίδιου έργου. Δηλαδή  η συνέντευξη του πρωθυπουργού από τα κανάλια της δημόσιας  ραδιοτηλεόρασης. Και  τέλος  ως υστερόγραφο  ο πόλεμος λέξεων  εναντίον  των  δύο «κακών». Του Σόιμπλε και  του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου!

Ποιος ο στόχος; Μα φυσικά το  Ασφαλιστικό.  Αφού, σου λέει,  το  ΔΝΤ είναι αμετακίνητο. Αφού ο Σόιμπλε  αμετακίνητος κι αυτός. Και αφού το  εσωτερικό μέτωπο  διαλυμένο,  ε τι να κάνω κι  εγώ; Να τα σπάσω με τους  δανειστές; Να καταστρέψω την  πατρίδα; Να φύγουμε από την  ευρωζώνη; Τώρα; Τώρα που  τα  κάναμε όλα; Τώρα που  φάγαμε τον γάιδαρο και μας έμεινε  η ουρά; Δηλαδή να  τινάξω στον αέρα  την τύχη  για ένα κούρεμα συντάξεων της τάξεως του 15%; Το θέλετε; Οχι! Αλέξη  Don t  do it! Αλλιώτικα καταστρόφα!

Τι να κάνει κι αυτός; Σάμπως το παιδί  επιθυμεί την καταστροφή των  συνταξιούχων; Ποτέ των  ποτών. Θα υποχωρήσει, θα βάλει  την ουρά κάτω από τα σκέλια,  θα μελαγχολήσει και  θα αναγκαστεί να πιεί   και αυτό το ποτήρι. Για την Ελλάδα  ρε γαμώτο!

Οι λεβέντες  του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν αριστεύσει στο  σπορ  της επικοινωνίας. Ο  Αρης Σπηλιωτόπουλος του Κώστα Καραμανλή junior είχε αναδειχθεί  πρωταθλητής της εικονικής πραγματικότητας. Ομως όλοι αυτοί είναι  μειράκια,  δευτεροκλασάτοι, μεταξεταστέοι και ασήμαντοι μπροστά  στο επικοινωνιακό  επιτελείο του Αλέξη!

Σκεφθείτε  μόνο αυτό.  Οτι  ο Ολάντ είναι ο «καλός». Σκεφθείτε ακόμα ότι  η Μέρκελ απουσιάζει από  την  επικοινωνιακή επίθεση του Τσίπρα. Σκεφθείτε ακόμα   έναν  βασικό  διαχωρισμό, Οτι δηλαδή  ο Λευκός Οίκος είναι σύμμαχος. Ομως το  Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι εχθρός!

Οταν  λοιπόν παίζεις με όρους ιταλικού σπαγγέτι    γουέστερν. Οταν εξαντλείς την πολιτική  σου σε εικονικά κόλπα. Οταν  όλα  τα δίνεις  για  εσωτερική κατανάλωση και για  μικροκομματικές  σκοπιμότητες, ε τότε στο τέλος  θα συμβεί  το γνωστό «το  έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται». Δηλαδή μια του κλέφτημ  δυο  του κλέφτη  τρεις του νοικόκυρη!