Δημήτρης Δανίκας

Οπου με νομοσχέδιο  καταργούνται οι απαγορεύσεις  σε   περιοχές αμιγούς  κατοικίας. Και ως εκ τούτου κάτω από  το  διαμέρισμά σου θα λειτουργούν  ταβέρνες,  σουβλατζίδικα,  πιτσαρίες, καφετέριες, χασάπικα,  μανάβικα, χαμαιτυπεία και  μπορντέλα!

Που  πάει να ο πει   ένας πάνω στον άλλο και όποιον πάρει ο Χάρος.    Πράγμα που  σημαίνει τα ξής  απλά πραγματάκια:
 
Πουθενά, σε κανένα σημείο  των  χωρών της Ευρωπαικής Ενωσης  δεν επιτρέπεται και   δεν ενθαρρύνεται   τέτοιο  αλαλούμ,  τέτοιο  χάλι,  τέτοια και τόση  καφρίλα

Πουθενά, σε  κανένα  σημείο της Ευρώπης  δεν   υποβαθμίζεται  στην  αφρικανική   ζώνη  η  ζωή των  πολιτών. 

Και πουθενά, σε κανένα σημείο της Ευρώπης, ανάλογο υπουργείο δεν  εγκληματεί κατά  των  πολιτών.  Ως εκ τούτου   τα αρχιγράμματα ΥΠΕΚΑ   σημαίνουν Υπουργείο Παρανοικής Επέλασης και Κλιματικού Αφανισμού!

Γιατί  αυτό; Μα φυσικά  επειδή  επιθυμούν, με τον χειρότερο και πιο απάνθρωπο τρόπο  να σπρώξουν την Αγορά. Σκουπιδότοπος  ανθρώπινων  ψυχών. Σκουπιδότοπος εξαρτημένων,  προσκυνημένων  πολιτικών.   Σκουπιδότοπος ανάλγητων, κυνικών, βάρβαρων, απολίτιστων  κυβερνητικών!

Υπό κανονικές, πολιτισμένες συνθήκες,  θα  έπρεπε άπαντες  οι  πολίτες να   εγκαταλείψουν τους καναπέδες και   τις  καφετέριες και να ορμήσουν στους  δρόμους και   τις πλατείες. Κι  όμως άκρα του  τάφου   σιωπή

Γιατί; Επειδή   το συνηθίσαμε.  Επειδή, έτσι κι αλλιώς  η   ζωή  υποβαθμισμένη και  τριτοκοσμική. Επειδή ήδη  στις πιο    φτωχικές  συνοικίες   έχουν παραβιαστεί  όλοι  οι  νόμοι περί  αμιγούς  οικιστικής περιοχής.  Επειδή  έχουμε  εξοικειωθεί με την παραβατικότητα, με την καφρίλα,  με την  βαρβαρότητα, με κάθε μορφή  χουλιγκανισμού  και φτηνού, ανελέητου  φιλοτομαρισμού. Και  επειδή  ο  μέσος  Νεοέλληνας  έχει πάρει διαζύγιο απ αυτό που ονομάζουμε «πολιτισμός στην  καθημερινότητά  μας»

Δηλαδή  ποια  η διαφορά ανάμεσα  στο  νομοσχέδιο  του  κατ  ευφημισμόν υποργού Περιβάλλοντος  Γιάννη  Μανιάτη, με  τον συμπολίτη μας που  αμολάει  ροχάλες, που εκτοξεύει από το παράθυρο του  οχήματός του  άδεια κουτιά Coca Cola. Ενίοτε και    γεμάτα. Και με  την  σύζυγο η  την κοπελιά  που πετάει  στην αμμουδιά  tampax,  χαρτιά  τουαλέτας και  διάφορα  τέτοια  σκουπίδια; Φυσικά καμία!

Η πραγματικότητα είναι  άκρως μελαγχολική. Η  κυρίαρχη  πολιτική και οι εκάστοτε κυβερνητικοί  πολιτικοί είναι ο καθρέφτης μας.  Ομοιως ομοίω  αεί πελάζει!

Και παραφράζοντας  τους  στίχους  του Κωστή  Μαραβέγια:  «Πιο  χαμηλά  τώρα/πιο   χαμηλά τώρα/μαζί σου πέφτω  πιο   χαμηλά».  Πούλα! Ξεπούλα!  Ου  να μου  χαθείς ξεφτίλα!