Δημήτρης Δανίκας

Σημείο πρώτο: Ακόμα και ο έσχατος Νεοέλληνας λαμβάνει μερικά ψίχουλα από κάθε ιμπεριαλιαστική εισβολή. Αμ, τι νομίζετε. Γι’ αυτό μην κλαψουρίζετε. Και γι’ αυτό μην αγανακτείτε. Ολοι οι «ένοικοι» της αμερικανοευρωπαϊκής πολυκατοικίας σιτίζονται από τα γιούρια και τα τρόπαια ιμπεριαλιστικών εφόδων. Ετσι ο Γερμανός καταβροχθίζει τα λουκάνικά του. Ετσι ο Γάλλος απολαμβάνει τα τυριά του. Ετσι ο Ιταλός τις μακαρονάδες του. Ετσι ο Αμερικανός το χάμπουργκερ. Κι έτσι ο Ελληνας εξασφαλίζει τη φέτα και το ψωμί του. Ουδείς αθώος!

Σημείο δεύτερο: Από τη στιγμή που ο πρώτος κάτοικος «φυτεύτηκε» σ’ αυτόν τον πλανήτη, άρχισε να επιβουλεύεται και να αρπάζει τα υπάρχοντα του διπλανού του. Οι Αθηναίοι με τις αποικίες τους. Ο Μεγαλέξαντρος με τον «εκπολιτισμό» του. Οι Ρωμαίοι με τις κατακτήσεις τους. Οι Βυζαντινοί με την «Ορθοδοξία» τους. Οι Οθωμανοί με τα σουλτανάτα τους. Οι Ισπανοί κονκισταδόρες με τον Πάπα τους. Οι Βρετανοί με τους στόλους τους. Οι Γερμανοί του Χίτλερ με τους θαλάμους αερίων. Και οι Αμερικανοί με τους πυραύλους τους.

Σημείο τρίτο: Κάθε έφοδος και κάθε πλιάτσικο ήταν και είναι περιτυλιγμένα με κάποια ιδεολογήματα. Συνήθως ανθρωπιστικού και πολιτιστικού περιεχομένου. Οπως, ας πούμε, οι Σταυροφόροι με το Αγιο Δισκοπότηρο. Οπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι με τους «βαρβάρους». Οπως ο Μπους με τα πέτσινα πυρηνικά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν. Οπως ο Ομπάμα με τα χημικά της Συρίας. Ο στόχος είναι οι πρώτες ύλες και η παγκόσμια κυριαρχία. Το πρόσχημα είναι η «βοήθεια». Για να σε σώσω πρέπει να σε κατασυκοφαντήσω, να σε σκοτώσω, να σε γδάρω και να σε κατακλέψω!

Σημείο τέταρτο: Η οπτική κάθε Λαού ποικίλλει ανάλογα με τη θέση του. Ο Μεγαλέξαντρος για τους Ελληνες είναι μέγας στρατηλάτης. Για τους Αμερικανούς ο Μπους έπραξε σωστά με την έφοδό του. Οι Βρετανοί, ακόμα και τώρα, υμνολογούν τις βασίλισσές τους. Οι προκαθήμενοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που ευλόγησαν τη μαζική γενοκτονία των ιθαγενών της Νότιας Αμερικής θεωρούνται και εκλαμβάνονται ως απόστολοι του Υψίστου. Ο Κολόμβος είναι πρώτα απ’ όλα μέγας εξερευνητής. Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Και για να επιστρέψεις νικητής και τροπαιοφόρος πρέπει πρώτα να μακελέψεις μερικούς λαούς. Η συντριπτική πλειοψηφία των έργων του Σαίξπηρ περιγράφει αυτή την κτηνωδία και την απροσμέτρητη θηριωδία.

Σημείο πέμπτο: Η σημερινή έκταση της πατρίδας μας οφείλεται στο γεγονός ότι σχεδόν πάντα, σε όλους τους πολέμους, οι ελληνικές κυβερνήσεις, κυρίως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επέλεξαν και συμμάχησαν με τους νικητές. Ιδιαιτέρως στον Α’ όπου ενταφιάστηκαν εκατομμύρια πτώματα άνευ λόγου και αιτίας. Μεγαλώσαμε κολυμπώντας σε ωκεανούς αίματος αθώων ψυχών. Ομως στην ψυχολογία και την εθνική μας ιδεολογία αισθανόμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό!

Σημείο έκτο: Ο λεγόμενος Δυτικός πολιτισμός με όλα τα μεγάλα έργα του, τους κορυφαίους καλλιτέχνες του και τις σπουδαίες τεχνολογικές επινοήσεις του, κολυμπάει κι αυτός σε ωκεανούς αίματος, δακρύων, αποκεφαλισμένων και τεμαχισμένων πτωμάτων, σε γενοκτονίες που μπροστά τους η Κόλαση του Δάντη και η Αποκάλυψη του Ιωάννου φαντάζουν σαν Μίκι Μάους. Μην αυταπατάστε. Η ανθρωποφαγία φυλής κανιβάλων μοιάζει με ορντέβρ, αν τη συγκρίνει κάποιος με το μεγάλο, ατελείωτο, σαλονάτο φαγοπότι των πολιτισμένων Ευρωπαίων και των πρωτοπόρων Αμερικανών.

Σημείο έβδομο: Και, τέλος, δύο τα πρόσωπα κάθε ιμπεριαλιστικής εφόδου. Το πρώτο, το εμφανές, είναι κτηνώδες, πολεμικό, βάρβαρο, δολοφονικό. Το δεύτερο μαϊμουδίζει ότι είναι ειρηνικό. Αμ, πώς νομίζετε ότι οι τριτοκοσμικοί κατασκευάζουν τα ηλεκτρονικά μας εργαλεία, τα αυτοκίνητά μας και τα ρούχα μας για τη φιγούρα μας; Με πενταροδεκάρες και το μαστίγιο σε κάτεργα εργασίας. Κατά βάθος το ξέρουμε. Ομως για να ξεγελάσουμε τις τύψεις μας λέμε «να κάνουν τον σταυρό τους που στη χώρα τους άνοιξαν εργοστάσια και έτσι οι Αφρικανοί, φέρ’ ειπείν, βρήκαν εργασία».

Και πού ’σαι, κι εμείς στη θέση των Αμερικανών τα ίδια και χειρότερα θα κάναμε. Επομένως The Beast Must Die. Το κτήνος του ιμπεριαλισμού, του κάθε ιμπεριαλισμού, πρέπει να πεθάνει. Μόνο έτσι στο τέλος οι Ινδιάνοι θα νικήσουν και τον κόσμο θα εξανθρωπίσουν!