Δημήτρης Δανίκας

Παράδειγμα  εκκωφαντικό  η  κατάληψη της ΕΡΤ. «Θα μείνει   ζωντανή»  διαμηνύουν οι   συνδικαλιστές. Μα δεν μπορεί.  Αφού με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου  κατέληξε και  αρχειθετήθηκε  στην Ιστορία. Πάπαλα  δηλαδή. Πάει  τελείωσε. Οριστικά και αμετάκλητα!

«Δεν  θα το  δεχτούμε»  διακηρύσσουν οι   ίδιοι συνδικαλιστές. Μα  δεν μπορεί.  Ηδη η  νέα   «Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση»  εκπέμπει σήμα   χωρίς μπάρες.   Εκ  των ενόντων.  Πρόχειρα. Ερασιτεχνικά. Στο πόδι. Ομως μεταδίδει πρόγραμμα  καθημερινά

Τρία πράγματα πρέπει να συμβούν προκειμένου  να «παραμείνει ζωντανή η ΕΡΤ»  με το ίδιο παλιό καθεστώς.  Πρώτο  να  γκρεμιστεί ο Σαμαράς. Παρέα με το υπουργικό του συμβούλιο. Δεύτερο   τα ποσοστά του κόμματος  της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης-του «ΣΥ.ΡΙΖ. Α» δηλαδή- να εκτιναχθούν στα ύψη. Και  τρίτο, η νέα κυβέρνηση που  θα προκύψει  με πρωθυπουργό τον Αλέξη  Τσίπρα να υιοθετήσει  τις  διεκδικήσεις  των  εργαζομένων. Που σημαίνει  ζήσε  Μάη να φας τριφύλλι

Ενα  πράγμα λέει  η στοιχειώδης λογική.  Αφού ο αρμόδιος  υπουργός,  ο Παντελής Καψής,   δεσμεύτηκε δημοσίως ότι   δύο   χιλιάδες θα επαναπροσληφθούν. Εστω με δίμηνες συμβάσεις. Τότε κι εμείς  συγκροτούμε τις προτάσεις μας και τις ανακοινώνουμε  δημοσίως. Με  κεντρικό άξονα την  αυτοκάθαρση.  Τουτέστιν. Αφαιρούμε  τους υποψήφιους συνταξιούχους. Αφαιρούμε  τους  διπλοθεσίτες. Αφαιρούμε  τους τυχάρπαστους  συμβούλους. Κι  έτσι με ατράνταχτα  επιχειρήματα και με  αξιόπιστα  στοιχεία καταλήγουμε  στο «νοικοκύρεμα»  και τον «εκσυγχρονισμό»  της ΕΡΤ

Με απλά  λόγια.  Ανοίγουμε εσωτερικό  μέτωπο  με  στόχο την  προστασία  των  σκληρά  εργαζόμενων   δημοσιογράφων και  τεχνικών. Αλλιώτικα  με την  λογική  «όλοι μαζί» ισοπεδώνουμε  τους  πάντες και  εξισώνουμε  τον  απροστάτευτο με  τον  υψηλόμισθο  και  τον ικανό με τον  διπλοθεσίτη και τον «τουρίστα»   Ετσι ανοίγωντας  εσωτερικό μέτωπο, οχυρώνουμε τις απαιτήσεις και το μέλλον μας και ταυτόχρονα κερδίζουμε  την εύνοια  της  συντριπτικής πλειοψηφίας  της κοινής γνώμης.  Στοιχειώδης, απλή λογική

Ξέρω, ξέρω. Θα σπεύσετε να με κατηγορήσετε «συμβιβασμένο», «καιροσκόπο» και «φιλομνημονιακό». Δεν πειράζει. Σκεφτείτε τις εναλλακτικές λογικές. Γιατί με  την πάροδο του χρόνου η «εξέγερση»  θα  αρχίσει να  φυλορροεί. Γιατί αρκετοί εκ των σημερινών απολυμένων και αγανακτισμένων   θα σπεύσουν να ενταχθούν στο νέο φορέα. Τι να κάμουν οι άνθρωποι; Να «πεθάνουν»  παρέα με εκείνους  που έχουν δεμένο  τον γαιδαρο τους; Και γιατί στο τέλος όλη αυτή η συνδικαλιστική εμμονή, θα καταλήξει εργασιακή αυτοκτονία μαζική. Ετσι είστε;  Θα αναφωνήσει  δημοσίως ο Σαμαράς. Ε τότε όχι   δύο χιλιάδες  αλλά οκτακόσιοι. Και μπόλικοι  είναι! Που πάει να πει, ότι ο καλύτερος σύμμαχος της κυβερνητικής πολιτικής είναι αυτή η τυφλή συνδικαλιστική  τακτική.  Το  επιμύθιο εντελώς νεοελληνικό: Ο χειρότερος  και  πιο  ύπουλος  εχθρός μου είναι ο εαυτός μου!